Jak cienie dwóch astronautów mogą się ze sobą nie zgadzać? Gdyby rzeczywiście stali w jasnym świetle słońca, ich cienie padałyby pod dokładnie takim samym kątem. Ale tak nie jest. Dlaczego? Bo Kubrick używał oświetlenia studyjnego (patrz zdjęcie 21).

 

 

 

 

Ale dlaczego Kubrick miałby popełnić błąd w postaci rozbieżnych cieni, takich jak na zdjęciu 20? Tak wielki filmowiec jak Kubrick musiał zdawać sobie sprawę, że to duży błąd.

Uważam, że Kubrick zrobił to celowo.

Pozostawił po sobie wskazówki ujawniające jego autorstwo. I zrobił to celowo. Nie tylko na powyższym zdjęciu, ale w rzeczy samej na całym zbiorze fotografii z misji Apollo. W moim filmie dokumentalnym poświęconym fałszerstwom NASA dotyczącym misji Apollo zatytułowanym Kubrick’s Odyssey (Odyseja Kubricka) przedstawiam znacznie więcej dowodów, niż mogę to zrobić w tym krótkim artykule.

Jestem pewny, że jakaś część Stanleya Kubricka chciała, aby wszyscy dowiedzieli się, że to on to zrobił. I dlatego pozostawił wskazówki zdradzające, kto i jak to zrobił.

 

Uwagi końcowe

Ci, którzy czytali mój esej z roku 1999 na temat 2001: Odysei kosmicznej zatytułowany „Alchemical Kubrick” („Alchemiczny Kubrick”), wiedzą już, że uważam ten film za najlepszy ezoteryczny film wszech czasów.

W tym eseju po raz pierwszy pokazuję, że Kubrick zaprojektował czarny monolit tak, by miał on dokładnie takie same rozmiary, co ekran, na którym wyświetlano film. Monolit i ekran są tym samym. Monolit jest ekranem, a ekran monolitem. To naprawdę jedno z największych odkryć w historii kina.

Gdy uświadomimy sobie, że Kubrick wykorzystał technikę przedniej projekcji nie tylko do nakręcenia scen z małpami w 2001: Odysei kosmicznej, ale także do sfingowania lądowań na Księżycu, dostrzeżemy wówczas podwójne, a może nawet potrójne znaczenie idei, że ekran jest monolitem, a monolit ekranem.

Jeśli monolit jest narzędziem oświecającym ludzkość, to technika przedniej projekcji i jej charakterystyczne cechy jest narzędziem oświecającym ludzkość w sprawie sfingowania misji Apollo.

Można także zobaczyć, że Kubrick wykorzystał fingowanie wypraw Apollo jako okazję do zrobienia świetnego filmu. Wynegocjowawszy umowę, na mocy której nikt nie mógł nadzorować jego filmów, mógł kręcić takie filmy, jakie chciał. Wiedząc, że nikt nie zakwestionuje jego antyhollywoodzkich metod, stworzył pierwszy abstrakcyjny film fabularny, pierwszy intelektualny film i największe ezoteryczne dzieło sztuki XX wieku.

W roku 1968 prezes MGM oświadczył publicznie, że nigdy nie widział nawet urywka filmu 2001: Odyseja kosmiczna w trakcie czterech lat jego kręcenia. Czy takie zachowanie prezesa jednej z głównych wytwórni jest możliwe? 2001: Odyseja kosmiczna była jednym z najdroższych filmów nakręconych w owym czasie. Czy jest choć trochę możliwe, żeby nikt z MGM nie interesował się procesem powstawania tego filmu?

W żadnym razie.

Jestem pewien, że 2001: Odyseja kosmiczna jest jedynym filmem w historii wytwórni MGM, któremu sponsorzy nigdy bliżej się nie przyjrzeli.

Dlaczego nie interesowali się zbytnio tym bardzo drogim projektem?

Ponieważ to nie MGM finansowało ten film, ale amerykański rząd.

Poza zastosowaniem przedniej projekcji, która moim zdaniem obnaża przekręt związany z misjami Apollo, są też inne poszlaki jeszcze dobitniej wskazujące na to, że to Kubrick w całości je wyreżyserował.

Na przykład w oryginalnym wydaniu 2001: Odysei kosmicznej na liście płac znalazło się wiele podziękowań dla NASA i firm kosmicznych współpracujących z NASA przy lądowaniach na Księżycu. Te podziękowania usunięto ze wszystkich kolejnych wydań filmu. Ci, którzy są na tyle starzy, aby to pamiętać, przypominają sobie zapewne, że w oryginalnych napisach końcowych Kubrick dziękuje całej rzeszy korporacji wojskowych i kosmicznych za pomoc w realizacji tego filmu.

Biorąc pod uwagę to, że są to te same korporacje, które prawdopodobnie pomagały NASA wysłać astronautów na Księżyc, należy zastanowić się, jakiej pomocy udzieliły Kubrickowi? I za jaką cenę?

W filmie Wag the Dog (Fakty i akty) Dustin Hoffman gra producenta filmowego zatrudnionego przez CIA do „sfingowania zdarzenia”. Grany przez niego bohater nosi imię Stanley. Stanley ginie w tajemniczych okolicznościach po tym, jak mówi wszystkim, że chce otrzymać to, co się mu należy za pomoc w sfingowaniu „zdarzenia”.

tanley Kubrick zmarł wkrótce po pokazaniu Oczu szeroko zamkniętych (Eyes Wide Shut) zarządowi Warner Brothers. Plotka mówi, że zarząd był bardzo zasmucony tym filmem. Chcieli, żeby zmontował go inaczej, ale odmówił. Byłem we Francji, gdy Stanley zmarł, i we francuskiej telewizji zobaczyłem urywki z zapowiadanego filmu Oczy szeroko zamknięte. Widziałem urywki kilku scen, które nigdy nie trafiły do ostatecznej wersji filmu.

Wytwórnia Warner Brothers przyznała się nawet, że sama zmontowała ten film. Do dzisiaj nie zgadza się na wydanie DVD z wersją reżyserską Stanleya Kubricka. Jest to nie tylko bezpośrednie złamanie umowy zawartej z Kubrickiem, ale oznacza również, że prawdopodobnie już nigdy nie zobaczymy oryginalnej wersji tego filmu.

Ciekawe, co zostało z niego wycięte?

I na koniec ciekawostka. Oczy szeroko zamknięte miały premierę 16 lipca 1999 roku. Stanley Kubrick nalegał, aby właśnie taka data premiery filmu znalazła się w umowie.

Dzień 16 lipca 1999 roku wypadał dokładnie 30 lat po starcie misji Apollo 11.

Szczęśliwej czterdziestej rocznicy, Stanley. Teraz możesz spoczywać w pokoju.

 

O autorze

Jay Weidner jest znanym pisarzem, filmowcem i badaczem uważanym za „współczesnego Indianę Jonesa” ze względu na niespożytą energię, z jaką oddaje się odkrywaniu duchowego przeznaczenia ludzkości za pośrednictwem starożytnych stowarzyszeń i artefaktów. Jest twórcą dwuczęściowego programu dokumentalnego Kubrick’s Odyssey (Odyseja Kubricka) i Beyond the Infinite: Kubrick’s Odyssey II (Poza nieskończonością – Odyseja Kubricka II) oraz reżyserem fabularyzowanego filmu dokumentalnego Infinity: The Ultimate Trip (Nieskończoność – Ostateczna podróż), a także producentem filmu dokumentalnego 2012 The Odyssey (Odyseja 2012) i jego dalszego ciągu Timewave 2013 (Fala czasu 2013). Wystąpił w programie dokumentalnym The Lost Book of Nostradamus (Zaginiona księga Nostradamusa) nadanym przez kanał History Channel oraz był współproducentem specjalnego programu Nostradamus 2012 nadanego przez ten sam kanał telewizyjny. Jest też współautorem The Mysteries of the Great Cross of Hendaye: Alchemy and the End of Time (Tajemnice Wielkiego Krzyża z Hendaye – alchemia i koniec czasu) oraz jednym z autorów książki The Mystery of 2012 (Tajemnica roku 2012). Od roku 1999 kieruje Sacred Mysteries Production. Więcej informacji o nim i jego produkcjach znaleźć można pod adresem www.sacredmysteries.com lub www.jayweidner.com.

 

Przełożył Michał Fiejtek

 

Od redakcji:

W celu ułatwienia każdemu czytelnikowi przekonania się na własne oczy, że to, o czym pisze autor artykułu, jest prawdą, na każdym zdjęciu umieściliśmy jego numer katalogowy. Dzięki temu każdy może pobrać ze strony internetowej www.apolloarchive.com te zdjęcia w wysokiej rozdzielczości i obejrzeć je w powiększeniu na monitorze własnego komputera, a nawet poddać je obróbce w programie graficznym. Na tej samej stronie znajduje się jeszcze wiele innych zdjęć z misji Apollo, na których wyraźnie widać ten sam efekt zastosowania przedniej projekcji.

 

Źródło:

Artykuł pochodzi ze 117 (listopad-grudzień 2009) numeru australijskiego dwumiesięcznika New Dawn. Tytuł oryginalny: „How Stanley Kubrick Faked the Apollo Moon Landings”. Adres New Dawn: New Dawn Magazine, GPO Box 3126, Melbourne, VIC 3001, Australia. Strona internetowa: www.newdawnmagazine.com; poczta elektroniczna: editor@newdawnmagazine.com.