Pyroluria, Candida i współczesne choroby

Artykuł po raz pierwszy w języku polskim ukazał się w dwumiesięczniku Nexus w numerze 101 (3/2015)
Tytuł oryginalny: „Pyroluria and Candida: Twin Causes of Modern Diseases”, Nexus (wydanie angielskie), vol. 22, nr 2

Walter Last

Copyright © 2014

 

Dwa schorzenia pogarszające znacznie problemy zdrowotne

Pyroluria i Candida, podobnie jak inne współczesne choroby, bardzo się rozprzestrzeniły w ostatnich dziesięcioleciach. Obecnie doszedłem jednak do wniosku, że nie są one zwykłymi chorobami, lecz głęboko ukrytymi przyczynami epidemii większości współczesnych chorób. Pyroluria i Candida nie tylko powodują bardzo podobne objawy chorobowe, ale sprzyjają także wzajemnemu rozwojowi. Jeśli występują razem, znacząco pogarszają wszelkie problemy zdrowotne.

Pyroluria jest powszechnym schorzeniem metabolicznym polegającym na nadmiernym wytwarzaniu przez wątrobę i szpik kostny pirolu, kluczowego składnika hemu i hemoglobiny. Nadwyżka tej substancji tworzy wiązania z witaminą B6 oraz cynkiem i jest wydalana razem z kałem i moczem, jednakże jej resztki zwykle pozostają w organizmie. To powoduje ostry niedobór witaminy B6, cynku i w mniejszym stopniu innych składników odżywczych, takich jak nikotynamid, kwas gamma-linolenowy (GLA), biotyna i mangan; niski może być również poziom innych witamin z grupy B, zwłaszcza B2, B3 i B5. Witamina B6 i cynk są niezbędne do produkcji enzymów potrzebnych do budowy białek, to znaczy innych enzymów, hormonów i neuroprzekaźników, a także elementów układu odpornościowego, mięśni, narządów i tkanek łącznych.

Inny istotny problem polega na tym, że produkty rozkładu pirolu zaburzają przekształcanie pirydoksyny, powszechnej postaci witaminy B6 występującej w żywności, w jej aktywną formę, fosforan pirydoksalu, inaczej P5P. Niedobór P5P redukuje syntezę hemu i hemoglobiny oraz zwiększa powstawanie pirolu, tworząc błędne koło.

Inne nazwy pyrolurii to zaburzenie metabolizmu piroli, czynnik fiołkowy (mauve factor) i malvaria. Pierwotnie myślano, że związek powodujący zmianę koloru moczu to kryptopirol, w skrócie KP, ale nowsze badania wykazały, że jest nim blisko spokrewniona hydroksyhemopirolina-2-jeden (hydroxyhaemopyrrolin-2-one), czyli HPL. Jednak wiele innych pochodnych pirolu jest również wydalanych.

Szacuje się, że liczba przypadków pyrolurii w ogólnej liczbie ludności wynosi około 10 procent, a w grupie osób cierpiących na choroby przewlekłe i niewytłumaczalne problemy zdrowotne waha się między 50 a 80 procent, szczególnie przy ostrych stanach psychiczno-emocjonalnych, takich jak ADHD/nadczynność ruchowa, stany lękowe, autyzm/zespół Aspergera, choroba afektywna dwubiegunowa, depresja, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne i schizofrenia, ale także w przypadku raka, zwłaszcza raka jelita, demencji i chorób wątroby. Pyroluria może być przyczyną nawet 71 procent zachowań kryminalnych (przestępczość jako choroba wynikająca z niedoboru?), a ze wszystkimi odmianami porfirii 100 procent.¹ (Ten przypis zawiera też listę laboratoriów diagnostycznych).

Medycyna naturalna doskonale zna i leczy pyrolurię, odwrotnie niż medycyna konwencjonalna, która po prostu ignoruje ją. Medycyna konwencjonalna używa z kolei nazwy „porfiria” na określenie rzadkiej choroby wątroby, przy której brakuje któregoś z ośmiu różnych enzymów potrzebnych do wytwarzania hemoglobiny i innych białek hemowych, co prowadzi do siedmiu różnych rodzajów porfirii. Powodują one nieco inne zespoły objawów, składające się głównie z bólów brzucha, kolki, neuropatii, zaburzeń psychicznych, tachykardii (przyśpieszonej akcji serca), silnego światłowstrętu wraz z rumieniem (zaczerwieniem skóry bądź wysypką), siną skórą, obrzękiem i bąblami, anemią hemolityczną, powiększoną śledzioną, niedorozwojem, kamieniami żółciowymi i zaburzeniami wątroby.

Słowo „porfiria” pochodzi ze starożytnej greki i oznacza „sine zabarwienie”. Odnosi się to do sinego zabarwienia kału i moczu przy kontakcie ze światłem słonecznym, co ma miejsce u pacjentów w czasie ataku. To dlatego używano pojęcia „czynnik fiołkowy” w odniesieniu do pyrolurii. Medycyna konwencjonalna ogólnie rozróżnia ostrą porfirię, oddziałującą przede wszystkim na układ nerwowy, której często towarzyszą ostre bóle brzucha, nudności, wymioty, neuropatia i poważne problemy psychiczno-emocjonalne, oraz porfirię skórną łączącą się z zapaleniem skóry, często po ekspozycji na światło słoneczne, której przyczyną są porfiryny nagromadzone w skórze. Również przy pyrolurii mogą występować wszystkie lub niektóre z powyższych objawów.

Pyroluria bez wątpienia należy do grupy porfirii, ale stosunkowo niewiele wyspecjalizowanych laboratoriów medycznych przeprowadza testy na jej obecność. Konwencjonalne testy na niedobór enzymów są bardzo nieskuteczne i dają efekt tylko wtedy, gdy pacjenci są badani podczas ostrych ataków. W celu wykrycia porfirii może być konieczne powtórzenie testów, ale nawet w początkowych fazach zagrażających życiu ataków mogą one zawieść.² To wyjaśnia, dlaczego medycyna konwencjonalna uważa porfirię za bardzo rzadką chorobę, a jedna z jej postaci, pyroluria, która jest o wiele łatwiej wykrywalna, jest tak rozpowszechniona. Ból i nudności w czasie ostrych faz porfirii mogą być bardzo silne i nieproporcjonalne do jakichkolwiek fizycznych oznak.

 

Pyroluria i jej związek z drobnoustrojami

W filmie The Madness of King George (Szaleństwo króla Jerzego) pokazano lekarzy nie odstępujących na krok króla Jerzego III podczas nękających go napadów porfirii/pyrolurii, którzy starali się pobrać jego mocz w celu zbadania go pod kątem zmiany jego barwy. Rozwój choroby stwierdza się, gdy mocz poddany działaniu promieni ultrafioletowych przybiera fiołkowy kolor za sprawą zawartych w nim pochodnych pirolu (HPL).

W zależności od okoliczności pyroluria może być nie tylko główną przyczyną problemów psychiczno-emocjonalnych, ale też zaburzeń neurologicznych, cukrzycy typu 1, epilepsji, osłabionej tkanki łącznej, zapalenia skóry, słabego rozwoju mięśni i problemów z krwią. Przy dużym niedoborze witaminy B6 i cynku nic nie działa prawidłowo i występuje cała gama przewlekłych problemów zdrowotnych (patrz tabela). Jest to dość powszechne u większości osób w podeszłym wieku, lecz kiedy w grę wchodzi pyroluria, przewlekłe problemy zdrowotne zaczynają się znacznie wcześniej, często w dzieciństwie, i obniżają sprawność w większym stopniu.