Formy pierwiastków chemicznych

Pierwszym spostrzeżeniem obserwatora koncentrującego uwagę na chemicznych atomach są ich formy geometryczne. Głównych typów tych form jest niewiele, zauważyliśmy więc, że uporządkowanie obserwowanych atomów według tych zewnętrznych kształtów pozwala wyróżnić siedem naturalnych grup, do których należą wszystkie formy poza kilkoma wyjątkami (rys. 5). Grupom tym nadaliśmy następujące nazwy:

1. Formy iglicowe.

Atomy tych pierwiastków składają się z form iglicowych wyrastających promieniście z kuli znajdującej się w centrum formy talerzowej.

2. Formy hantlowe.

Atomy tej grupy składają się z centralnego trzonu, na którego końcach mamy formy kuliste z wyrastającymi z nich 12 lejkami. Całość przypomina hantlę i stąd nazwa tej grupy.

Pierwiastkom dwóch pierwszych grup chemicy przypisują zwykle wartościowości I lub VII. Znajdujemy je po prawej i po lewej stronie linii centralnej.

3. Formy czworościenne.

Atomy tej grupy mają cztery lejki zawierające ciała jajowate wyłaniające się z czterech ścian czworościanu. Lejki te zwykle – choć nie zawsze – wyrastają z centralnej formy kulistej. Istnieją dwie grupy form czworościennych po przeciwnych stronach linii centralnej. Charakterystyczne są dla nich wartościowości II i VI. Czworościan, który wydaje się być jedną z ulubionych geometrycznych form natury, pojawia się wielokrotnie w strukturach wewnętrznych. Istnieją dwie grupy form czworościennych – po prawej i lewej stronie linii centralnej.

4. Formy sześcienne.

Grupa form sześciennych. Sześcian jawi się jako forma pierwiastków trójwartościowych. Ma ona sześć lejków zawierających ciała jajowate wyrastających ze ścian sześcianu. Istnieją dwie grupy form sześciennych po lewej i prawej stronie linii centralnej.

5. Formy ośmiościenne.

Tutaj znajdujemy osiem lejków wyrastających z ośmiu ścian ośmiościanu. Pierwiastki są czterowartościowe. Dwie grupy form ośmiościennych występują po lewej i prawej stronie w pozycjach skrajnych linii wahadłowej.

6. Formy słupkowe.

To jest kształt charakterystyczny dla zbiorów trzech ściśle ze sobą powiązanych pierwiastków interperiodycznych. Czternaście sztabek lub siedem skrzyżowanych wyrasta promieniście ze środka tej formy. Grupa ta usytuowana jest na linii centralnej.

7. Formy gwiaździste.

Grupę tę charakteryzuje płaska gwiazda z pięcioma przenikającymi się czworościanami w części środkowej. Należą do niej gazy szlachetne i jest ona usytuowana na linii centralnej.

 

 

Rys. 6. Pięć brył platońskich i ich kombinacje.

 

 

Każdy atom ma sferyczną lub elipsoidalną powłokę, wewnątrz której poruszają się różne grupy anu. Na rysunkach dotyczących wodoru umieściliśmy jajowate linie reprezentujące takie powłoki, a w wypadku innych pierwiastków należy je sobie wyobrazić. Kulista powłoka jest efektem przejściowym powodowanym przez rotację jednego lub większej liczby anu. Grupy anu zachowują się podobnie jak powierzchnia wody, w której powstaje zagłębienie pod wpływem strumienia powietrza o wysokim ciśnieniu odpychającego cząsteczki wody. Ruch obrotowy grup działa odpychająco na otaczające je medium. Medium to, odpychane przez składniki atomu wirujące wokół własnych osi, jest otaczającą je przestrzenią wypełnioną milionami anu – odpycha ono również gęściejsze części tego, co nazywamy materią astralną. Na przykład medium odpychane przez każdy z lejków w atomie sodu jest taką właśnie atomową materią astralną.

Wśród siedmiu dokładnie określonych form warto zauważyć następujące prawidłowości: w pierwiastkach dwuwartościowych cztery lejki otwierają się na ścianach czworościanu, w trójwartościowych sześć lejków znajduje się na ścianach sześcianu, a w czterowartościowych osiem lejków wyrasta ze ścian ośmiościanu. Mamy tu więc regularną sekwencję brył platońskich, w związku z czym narzuca się pytanie: Czy w toku dalszej ewolucji powstaną pierwiastki o kształtach dwunastościennych i dwudziestościennych?

 

Bryły platońskie

Na rysunku 6 pokazano pięć brył platońskich. Podczas badań prowadzonych w Weißer Hirsch stwierdzono, że wszystkie pierwiastki chemiczne, z wyjątkiem wodoru, tlenu i azotu, wydają się być zbudowane w sposób sugerujący znane bryły platońskie – czworościan, sześcian, ośmiościan, dwunastościan i dwudziestościan. Nie znaleziono wprawdzie pierwiastka w formie dwunastościanu, lecz ciała tworzące centralne jądra wielu pierwiastków miały grupy sześciu anu rozmieszczone w dwudziestu wierzchołkach dwunastościanu.

Najciekawszym faktem było odkrycie, którego dokonał hiszpański teozof Arturo Soria y Mata, dotyczące związku między czworościanem, dwunastościanem i dwudziestościanem. Soria y Mata zbudował modele pięciu regularnie przenikających się czworościanów, w których połączenie dwudziestu wierzchołków tych brył dawało powierzchnię dwunastościanu, a punkty przecięcia czworościanów z dwunastościanem wyznaczały wierzchołki dwudziestościanu. W roku 1913 w Madrycie ukazała się monografia tego autora pod tytułem Genesis zawierająca diagramy brył platońskich oraz siatki pozwalające kleić z papieru ich modele. Wcześniej nie było nigdy trudności z samymi pięcioma bryłami, ale dopiero Soria y Mata opracował diagramy umożliwiające wycięcie z papieru dwudziestu wierzchołków pięciu czworościanów oraz ich połączenie. W badaniach metodą jasnowidzenia forma dwunastościenna została po raz pierwszy znaleziona dopiero w roku 1922 podczas studiów struktury benzenu, w którym pełni rolę centralnego jądra łączącego inne elementy.

 

Przełożył Marek Czekański

 

Od redakcji:

Książka A. Besant i C.W. Leadbeatera Chemia okultystyczna dostępna jest w naszej księgarni wysyłkowej pod adresem www.nexus.media.pl/?648,chemia-okultystyczna. Można ją także kupić u jej wydawcy pod adresem rozekruispers.pl.