Problemy z próbami i skutecznością szczepionek przeciwko HPV
Ale firma Merck, producent Gardasilu, najwyraźniej ma inne zdanie. W swojej pracy doktorskiej Judy Wilyman badała próby szczepionek przeciwko HPV. Odkryła, że kiedy ujawniono, iż u zaszczepionych kobiet (w wieku od 15 do 26 lat) rozwinęło się mniej zmian prekursorowych (stopnia 2 lub 3) niż u kobiet, którym nie podano szczepionki, firma Merck oświadczyła, że szczepionka zapobiega „w 100 procentach chorobom o wysokim stopniu zaawansowania oraz «nieinwazyjnym» nowotworom szyjki macicy związanym z zakażeniem HPV” (Wilyman, 2015, s. 241). Tymczasem dr Wilyman twierdzi, że w rzeczywistości wynik ten zależał od badanej grupy i że istotne zmniejszenie zmian prekursorowych zaobserwowano tylko w grupie badanej, która nie była zakażona wirusami HPV 16 lub 18 na początku badania (ss. 241–242). Ważne jest, aby pamiętać, że jeśli CIN 3 zmienia się w inwazyjnego raka, trwa to od 8,1 do 12,6 lat, podczas gdy najdłuższe badanie kontrolne w trzech fazach badań klinicznych oceniających skuteczność zapobiegania zmianom prekursorowym trwało zaledwie cztery lata (s. 242). Dr Wilyman podsumowuje: „Dlatego prawidłowe założenie jest takie, że zmiany prekursorowe w tej grupie wiekowej nie wskazują na to, że z wysoce ryzykownych infekcji HPV rozwinie się rak szyjki macicy” – innymi słowy, twierdzi, że „nie ma dowodu na to, w jak dużym stopniu może ona takiemu rakowi szyjki macicy zapobiec” (s. 242).
Wbrew temu, w co bractwo medyczne i producenci szczepionek chcieliby, byśmy wierzyli, do tej pory żadna ze szczepionek przeciwko HPV nie udowodniła, że zapobiegła choćby jednemu przypadkowi raka szyjki macicy.
Dr med. Diane Harper, była badaczka szczepionek przeciwko HPV współpracująca z firmą Merck, która teraz demaskuje je, przyznała, że szczepienia dziewcząt nie uchroniły ich przed rakiem szyjki macicy, ponieważ potrzeba aż dziesięciu lub więcej lat, aby rozwinęła się dysplazja. Oto jak to ujęła:
Głupotą jest zalecanie szczepień dziewczętom w wieku od 11 do 12 lat. Brak jest także wystarczających dowodów dotyczących skutków ubocznych, aby mieć pewność co do bezpieczeństwa tych szczepionek.
Skuteczność tej szczepionki nie była testowana na małych dziewczętach. W wieku 11 lat dziewczęta nie chorują na raka szyjki macicy i przez 25 lat nie będą wiedziały, czy na niego zachorują. (Sharav, 2007)
Firma Merck wie o tym. Według dr Harper „zalecanie obecnie tych szczepionek jest po prostu z korzyścią dla firmy Merck i tylko w jej interesie”. (Sharav, 2007)
Ten pogląd jest wspierany przez badaczkę w zakresie zdrowia dr Renate Klein:
Nie zapominajmy, że Gardasil został zatwierdzony w przyśpieszonym trybie przez FDA [Food and Drug Administration – Agencja ds. Żywności i Leków], który zwykle jest zarezerwowany dla leków ratujących życie. (Klein, 2008)
Na szczęście dla firmy Merck, jak zauważa dr Klein, Gardasil zapewnił jej fundusze na wypłaty odszkodowań dla ofiar Vioxxu, leku przeciwko zapaleniu stawów, który spowodował tysiące ataków serca i zgonów. Również z wpływów ze sprzedaży tej szczepionki utrzymuje się CSL Ltd (dawniej Commonwealth Serum Laboratories), dystrybutor Gardasilu w Australii i Nowej Zelandii, który otrzymuje tantiemy od firmy Merck. (Klein, 2008)
Szybkie zatwierdzanie szczepionek wbrew zasadom
Aby lek lub szczepionka zostały zatwierdzone w przyśpieszonym trybie, muszą być lekarstwem na poważną chorobę i zaspokajać potrzebę medyczną. Czy Gardasil zaspokoił taką potrzebę? Nie, według Normy Erickson, współzałożycielki amerykańskiej organizacji SaneVax, Inc. Zgadza się ona, że rak szyjki macicy jest poważną chorobą, niemniej uważa, że Gardasil nie zaspokaja medycznej potrzeby:
…Dzięki regularnym badaniom przesiewowym raka i odpowiedniej obserwacji medycznej mającej na celu wykrywanie nieprawidłowych komórek szyjki macicy odsetek przypadków raka szyjki macicy w Stanach Zjednoczonych spadł o ponad 74 procent i nadal spada. Tak samo jest w większości krajów rozwiniętych na całym świecie, więc gdzie jest ta „niezaspokojona potrzeba medyczna”? (Erickson, 2010)
Pomimo faktu, że nie było „niezaspokojonych” potrzeb, ponieważ wskaźniki raka szyjki macicy w wyniku badań wymazu szyjki macicy i poprawy standardu życia spadły w ciągu ostatnich kilku dekad, przynajmniej w krajach rozwiniętych, szczepionki przeciwko HPV nadal są wstrzykiwane młodym ludziom. W roku 2014 w Australii z powodu raka szyjki macicy zmarły 223 kobiety (Cancer Council Australia, 2016a). Chociaż każdy z tych zgonów jest oczywiście tragiczny, to jednak w Australii ani w innych rozwiniętych krajach nie ma epidemii raka szyjki macicy.
Niepożądane reakcje i niebezpieczne dodatki
W roku 2016 przypadła 10 rocznica pierwszego w USA szczepienia przeciwko HPV szczepionką Gardasil. Program szczepień w Australii rozpoczął się w kwietniu 2007 roku (Colvin, 2007).
Gardasil to genetycznie zmodyfikowana szczepionka. Podobnie jak w przypadku żywności modyfikowanej genetycznie, nie wiemy wystarczająco dużo o długotrwałych skutkach zdrowotnych takich eksperymentalnych produktów dla organizmów rozwijających się nastolatków. Niezłomny reformator zdrowia i autor dr Joseph Mercola pyta:
…Pozostaje zagadką, co się stanie, gdy obce DNA zostanie wprowadzone do ludzkiego organizmu. Czy wywoła niepożądane zmiany w ludzkich komórkach lub tkankach? Czy połączy swój materiał genetyczny z ludzkim DNA? Czy przeniesie się na przyszłe pokolenia? Tego nikt nie wie… (Mercola, 2012)
Chociaż odpowiedzi na te pytania pozostają nieznane, wiemy, że po podaniu szczepionek przeciwko HPV odnotowano tysiące niepożądanych działań. Te niepożądane działania to między innymi:
…nagła zapaść połączona z utratą świadomości w ciągu 24 godzin, napady padaczkowe, ból i osłabienie mięśni, dezorganizujące zmęczenie, zespół Guillaina-Barrégo, porażenie twarzy, zapalenie mózgu, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń, skrzepy krwi, zapalenie nerwu wzrokowego, stwardnienie rozsiane, udary mózgu, kłopoty z sercem i inne poważne problemy zdrowotne, a także zgon. (Fisher, 2016)
Badanie zawartości szczepionki Gardasil ujawniło, że wraz z białkami wirusa brodawczaka ludzkiego typu 6, 11, 16 i 18 zawiera ona dodatki, w tym aluminium, białko drożdżowe, chlorek sodu, L-histydynę, polisorbat 80 i boran sodu (Merck, 2011). Szczególnie martwi obecność boranu sodu, głównego składnika kwasu borowego, który jest często stosowany do zabijania karaluchów. Boran sodu i polisorbat 80 są związane z niepłodnością. (Off The Radar, 2016)
Nie powinniśmy się więc dziwić, że w styczniu 2016 roku Amerykańskie Kolegium Pediatrów uznało za konieczne wydanie komunikatu prasowego informującego, że Gardasil może być „związany z bardzo rzadkim, ale poważnym stanem przedwczesnej niewydolności jajników” (Field, 2016). Kolegium wyraziło obawę, że działanie tej szczepionki na funkcjonowanie jajników w długim okresie czasu nie było badane, i stwierdziło, że od momentu uzyskania licencji na szczepionkę Gardasil w roku 2006 do Systemu Zgłaszania Niepożądanych Odczynów Poszczepiennych (VAERS) wpłynęło ponad 200 zgłoszeń w sprawie, między innymi, braku miesiączki i przedwczesnej niewydolności jajników, znanej również jako przedwczesna menopauza (Field, 2016).
