Wracając do medycyny (głównego nurtu), całą tę sytuację dobrze przedstawia poniższy cytat z PLOS Medicine:
„Czasopisma naukowe zdegradowały się do roli pralni informacyjnych dla przemysłu farmaceutycznego” – napisał Richard Horton, wydawca magazynu The Lancet, w marcu 2004 roku. W tym samym roku Marcia Angell, była redaktor naczelna The New England Journal of Medicine, zbeształa tę branżę za stanie się „przede wszystkim machiną marketingową” i za współpracę z „każdą instytucją, która staje na jej drodze”… Jerry Kassirer, wcześniejszy redaktor naczelny The New England Journal of Medicine, przekonuje, że branża naukowa zaburzyła moralny kompas wielu lekarzy, z kolei wydawcy PLOS Medicine zadeklarowali, że nie będą „częścią sieci zależności… między czasopismami i przemysłem farmaceutycznym”.23
W swoim przesłaniu do uczestników Siódmego Kongresu Recenzentów Naukowych John Ionnidis stwierdził, że większość badań naukowych jest błędna, ponieważ naukowcy są zainteresowani pieniędzmi i karierą, a nie prawdą.24
W sytuacji gdy większość badań jest błędna, a większość naukowców bardziej zainteresowana swoimi karierami i finansami niż docieraniem do prawdy, i gdy czasopisma naukowe nieustannie publikują i promują fałszywe i wadliwe badania przemysłu farmaceutycznego, dlaczego ktokolwiek zdrowy na umyśle miałby wierzyć twierdzeniom lekarzy na temat skuteczności produktów opartym na „recenzjach naukowych” czy „badaniach” farmaceutycznych? Co w ogóle oznacza pojęcie „bezpieczne i skuteczne” w tym świecie oszustw i podstępów?
Oczywiście sprawa korupcji i konfliktów interesów od jakiegoś czasu coraz częściej trafiała na tapetę przedstawicieli środowiska naukowego, aż stała się tematem coraz większej liczby mocno krytycznych artykułów i wstępniaków. Uzmysławianie rozmiarów tego oszustwa „nieobeznanym” osobom stanowi jednak nie lada wyzwanie. Za porażkę recenzji naukowej należy winić nie tylko konflikt interesów i korupcję, ale także ludzką stronniczość, nieprzykładanie się do oceny prac, fałszywych recenzentów, mistyfikacje oraz wiele innych ludzkich czynników.
Na samym początku trzeba przestać indoktrynować studentów, aby wierzyli w dogmat, że wszystko, co dobre, zostało zrecenzowane, i że wszystko, co nie zostało zrecenzowane, jest bluźnierstwem i wyszło spod przeklętych rąk grzeszników. W międzyczasie należy ostrzec opinię publiczną, że recenzje naukowe są w przeważającej mierze łgarstwem i nie ochronią nikogo ani niczyjej rodziny przed medyczną pseudonauką i jej niebezpiecznymi produktami, ze szczepionkami włącznie.
Zawsze wzdrygam się, kiedy słyszę, jak ludzie pytają, czy badanie było poddane „recenzji naukowej”. Odpowiedź, na jaką zasługuje to pytanie, brzmi: „A kogo to obchodzi?” Trafnie podsumował to Richard Horton z magazynu The Lancet:
Wiele literatury naukowej, być może połowa, może być zwyczajnie nieprawdziwa. Cierpiąc na badania charakteryzujące się niewielkimi próbkami, znikomymi efektami, nieuzasadnionymi wyjaśnieniami analiz i rażącymi konfliktami interesów, wraz z obsesją ulegania modnym trendom o wątpliwym znaczeniu, nauka wstąpiła na drogę ku przepaści.25
O autorze:
Brendan D. Murphy jest australijskim autorem dwutomowej książki poruszającej zagadnienia z pogranicza nauki i metafizyki zatytułowanej The Grand Illusion: A Synthesis of Science and Spirituality (Wielka iluzja – synteza nauki i duchowości). Na co dzień pisuje do kilku popularnych czasopism alternatywnych i stron internetowych, w tym do magazynów Mindscape i Veritas. Dotychczas w Nexusie ukazało się pięć artykułów jego autorstwa: „Śmieciowe DNA – wrota do transformacji” (nr 86), „Niezwykła historia jasnowidzów, którzy obserwowali atomy” (nr 89) „Myślokształty – ich natura, pochodzenie i tworzenie” (nr 90), „Efekt wiary w psychokinezie” (nr 92) i „Energetyczna psychologia – medycyna przyszłości” (nr 93). Prowadzi stronę internetową zamieszczoną pod adresem brendandmurphy.com i jest współzałożycielem strony globalfreedommovement.org. Skontaktować się z nim można pisząc na adres poczty elektronicznej brendandmurphy@hotmail.com.
Przełożył Michał Fiejtek
Przypisy:
1. David Kaplan, „How to Fix Peer Review”, www.newmediaexplorer.org.
2. Brian Martin, „Strategies for Dissenting Scientists” („Strategie wobec sprzeciwiających się naukowców”), Journal of Scientific Exploration, vol. 12, nr 4, 1998, ss. 605–616, dostępny pod adresem www.bmartin.cc.
3. Gary Novak, „Peer Review is Broken” („Recenzja naukowa nie działa”).
4. Brian Martin, op. cit.
5. Malcolm Kendrick, Doctoring Data: How to Sort Out Medical Advice from Medical Nonsense (Preparowanie danych – jak odróżnić poradę medyczną od medycznej bzdury), Columbus Publishing Limited, 2015, s. 133.
6. Richard Horton, „Genetically modified food: Consternation, confusion, and crack-up” („Genetycznie modyfikowana żywność – konsternacja, zamieszanie i załamanie”), gościnny artykuł redakcyjny w The Medical Journal of Australia, 172(4), 2000.
7. „Too many experts spoil the science” („Zbyt wielu ekspertów psuje naukę”), www.abc.net.au.
8. Marcia Angell, „Drug Companies & Doctors: A Story of Corruption” („Firmy farmaceutyczne i lekarze – historia korupcji”), www.nybooks.com.
9. David Kaplan, op. cit.
10. John P.A. Ionnidis, „Why Most Published Research Findings are False” („Dlaczego większość publikowanych wyników badań jest fałszywa”), PLOS Medicine, 30 sierpnia 2005, journals.plos.org.
11. Marc Girard, www.laleva.org.
12. Richard Smith, „Peer review: a flawed process at the heart of science and journals” („Recenzja naukowa – wadliwy proces w sercu nauki i magazynów jej poświęconych”), Journal of the Royal Society of Medicine, kwiecień 2006, 99(4):178–182, www.ncbi.nlm.nih.gov.
13. Ewen Callaway, „Faked peer reviews prompt 64 retractions” („Fałszywe recenzje naukowe skutkują wycofaniem 64 artykułów”), Nature, 18 sierpnia 2015, www.nature.com.
14. Richard Van Noorden, „Publishers withdraw more than 120 gibberish papers” („Wydawcy wycofują ponad 120 bzdurnych artykułów”), Nature, 24 lutego 2014, www.nature.com.
15. Peter Boghossian (pseudonim Peter Boyle) i James Lindsay (pseudonim Jamie Lindsay), „The Conceptual Penis as a Social Construct: A Sokal-Style Hoax on Gender Studies” („Konceptualny penis jako społeczny konstrukt – mistyfikacja w stylu Sokala w dziedzinie badań nad płcią”), www.skeptic.com.
16. Ibid.
17. Ibid.
18. Richard Van Noorden, op. cit., www.nature.com.
19. Ibid.
20. Claire Shaw, „Hundreds of open access journals accept fake science paper” („Setki otwartych magazynów akceptują fałszywe prace naukowe”), The Guardian, 4 października 2013, www.theguardian.com.
21. Ibid.
22. Novak, op. cit.
23. Richard Smith, „Medical Journals Are an Extension of the Marketing Arm of Pharmaceutical Companies” („Czasopisma medyczne są kanałem marketingowym firm farmaceutycznych”), PLOS Medicine, 17 maja 2005, journals.plos.org.
24. Richard Smith, „Time for Science to be about truth rather than careers” („Czas, aby w nauce zaczęło chodzić o prawdę, a nie o kariery”), bmj.com, 9 września 2013, blogs.bmj.com.
25. Richard Horton, „Offline: What is medicine’s 5 stigma?” („Jakie jest 5 znamion medycyny?”), The Lancet, 11 kwietnia 2005, www.thelancet.com.
