Leczenie choroby Alzheimera witaminą B12

Artykuł po raz pierwszy w języku polskim ukazał się w dwumiesięczniku Nexus w numerze 57 (1/2008)
Tytuł oryginalny: „High-Dose Vitamin B12 in the Treatment of Dementia”, Nexus (wydanie angielskie), vol. 14, nr 6

Joseph G. Hattersley

ZAPOBIEGANIE I ODWRACANIE DEMENCJI WYNIKAJĄCEJ Z CHOROBY ALZHEIMERA I SZEŚCIU INNYCH CHORÓB UMYSŁOWYCH WE WŁASNYM ZAKRESIE

Wstęp

Warto zastanowić się, w jakim procencie demencja wynikająca z choroby Alzheimera (Alzheimer’s Dementia; w skrócie AD) może być rezultatem niedożywienia, zwłaszcza że istnieje, jak na to wygląda, tani, całkowicie bezpieczny, polegający na odżywianiu sposób, który może pozwolić ludziom na uniknięcie tego nieszczęścia uważanego nierzadko za gorsze od śmierci. Ktoś mógłby powiedzieć, że „to jest zbyt piękne, aby było prawdziwe!” A jednak żywieniowy, realizowany w warunkach domowych program polegający na podawaniu dużych dawek witaminy B12 może zapobiec, wręcz wyeliminować AD. Wczesne rozpoczęcie terapii, natychmiast po pierwszych objawach, może nawet ten proces odwrócić.

Konsternacja, trudności z koncentracją, ubytki pamięci, znaczące zmiany w osobowości, które mogą prowadzić do wybuchów brutalności, halucynacji, błądzenia i wczesnej śmierci, to wszystko atrybuty demencji Alzheimera.

Szacuje się, że obecnie na AD cierpi około 2,3 miliona Amerykanów. Liczba odnotowywanych przypadków podwaja się co pięć lat wśród ludzi w wieku powyżej 60 lat, rosnąc od jednego procenta wśród osób w wieku od 60 do 64 lat do 40 procent w wieku 85 lat i starszych.

Koszt pobytu w domu opieki pacjentów cierpiących na AD wynosi około 47 000 dolarów rocznie i stale rośnie, stanowiąc ogromne obciążenie dla systemu opieki zdrowotnej. Ta choroba jest nieprzyjemna również dla opiekunów. Eksperci określają ją jako „wyłaniającą się w stanie zdrowia społeczeństwa katastrofę”. Prognozy statystyczne sugerują, że w ciągu następnych 10 lat liczba pacjentów z AD będzie wahała się w granicach od pięciu do siedmiu milionów.

Na początku małe wprowadzenie. Ssaki, w tym ludzie, rodzą się z poziomem witaminy B12 w surowicy krwi w ilości około 2000 pg/ml (pikogramów na mililitr). Za sprawą pospolitych w zachodnich społeczeństwach praktyk ten poziom obniża się przez całe życie. Przy poziomie poniżej 550 do 600 pg/ml dochodzi do niedoboru w płynie mózgowo-rdzeniowym. Jako dolną granicę normy laboratoria kliniczne w USA traktują 200 pg/ml. Tak niski limit został określony przy zastosowaniu hematologicznych kryteriów, jednak decydujące tu są poziomy neuropsychiatryczne, które są znacznie wyższe.

„Większość przypadków demencji Alzheimera to w rzeczywistości błędnie zdiagnozowane przypadki niedoboru witaminy B12 z powodu ustalenia jako normy zbyt niskiego jej poziomu” – napisał dr John V. Dommisse w Medical Hypotheses w roku 1991. Dr Dommisse, który praktykuje w Tucson w stanie Arizona, potwierdził, że choroba Alzheimera wydaje się być skutkiem zbyt niskiego poziomu witaminy B12 w surowicy krwi, zaś właściwa jej ilość daje odporność na tę chorobę mimo wystąpienia innych czynników ryzyka. Twierdzi, że uzupełnienie niedoboru witaminy B12 jest w stanie odwrócić 75 procent demencji będącej rezultatem jej niedostatku, jeśli wcześnie się ją wykryje.

Jak już zostało wspomniane, terapia witaminą B12 jest absolutnie bezpieczna, inaczej mówiąc, ryzyko przedawkowania jest zerowe. Oto dowód. Pacjenci dra H. L. Newbolda z Nowego Jorku wstrzykiwali sobie trzy razy dziennie dawki witaminy B12 potrójnej mocy (9000 mikrogramów dziennie naturalnego odpowiednika witaminy B12). Poziom witaminy B12 w serum krwi wzrósł u nich do 200 000 pg/ml, czyli przekroczył sto razy poziom, jaki mają nowo narodzone dzieci, i nikt z nich nie odnotował żadnych niekorzystnych efektów ubocznych.

Należy tu podkreślić też inne aspekty terapii. Neurologiczne i mózgowe manifestacje niedoboru witaminy B12 wymagają większych dawek podawanych w dłuższym okresie czasu, niż jest to konieczne do odwrócenia skutków hematologicznych. Nie ma powodu narażania się na ryzyko wystąpienia jej niedoboru po pewnym czasie lub narażania się na niepotrzebne koszty i niewygodę. Krótko mówiąc, warto wypróbować tę nieszkodliwą terapię i sprawdzić, jakie daje ona korzyści.

Inne stany, w których uzupełnianie niedoboru witaminy B12 przynosi korzyści

Poza chorobą Alzheimera niedostatek witaminy B12 (kobalaminy) może być również przyczyną niżej wymienionych stanów i wczesne rozpoczęcie jej uzupełniania (to znaczy przywracania stanu z momentu urodzin) może znacząco poprawić te dolegliwości.

• Depresja. Jej łagodna forma często bywa jednym z pierwszych objawów demencji. Chris Reading z Australii przyznaje, że „...w większości przypadków [nie tylko łagodnej] «opornej na leczenie depresji» nie zauważono subtelnego niedoboru witaminy B12 lub jakiegoś innego czynnika odżywczego, czy też hormonu tarczycy”. Z niedoborem witaminy B12 ma związek szczególnie depresja psychotyczna. Jak zostanie dalej omówione, sukces leczenia witaminą B12 różnych form depresji jest „prawdopodobny”.

• Psychoza paranoidalna. Ten niedobór ma również związek z psychozą paranoidalną charakteryzującą się nadmierną podejrzliwością lub urojeniami na punkcie wielkości, albo manią prześladowczą.

• Zaburzenie dwubiegunowe-1 (depresja maniakalna). objawiające się występującą na przemian euforią i depresją, oraz częstsze zaburzenie dwubiegunowe-2 (osobowość cyklofreniczna) objawiające się huśtawką uczuć, ale w normalnych granicach.

• Syndrom chronicznego zmęczenia.

• Osłabienie odporności. Osłabienie odporności może prowadzić do podatności na nawrotowe infekcje i raka oraz do zwiększenia ryzyka choroby sercowej i raka, a także do blokowania remetylacji toksycznej aminokwasowej homocysteiny do nietoksycznej niezbędnej aminokwasowej metioniny.

• Astma. Niepełne trawienie pokarmów w rezultacie niedoboru kwasu solnego w soku żołądkowym i niskiej produkcji pepsyny (patrz dalej) może mieć związek z późniejszą reakcją alergiczną w postaci astmy.

• Zakłócenie rytmu snu/czuwania.

• Choroba środowiskowa.

• Niska tolerancja stresu.

• Osteoporoza (zrzeszotnienie kości).

• AIDS (nabyty syndrom braku odporności).

• Przedwczesne starzenie się.

• Stwardnienie rozsiane (MS). Symptomy MS odnotowano u osób z niedoborem witaminy B12 poprzedzającym objawy megaloblastycznej niedokrwistości (anemii). Istnieje duże epidemiologiczne podobieństwo pomiędzy MS a anemią złośliwą, zaś podobne HLA (ludzkie antygeny limfocytowe – human lymphocyte antigens) są podejrzewane o związek z obydwoma stanami.

• Choroba pseudo-Alzheimera i nie-alzheimerowska demencja.