Kosmonauci, UFO i inne dziwne zjawiska

Artykuł po raz pierwszy w języku polskim ukazał się w dwumiesięczniku Nexus w numerze 99 (1/2015)
Tytuł oryginalny: „Cosmonauts on UFOs and Strange Phenomena”, Nexus (wydanie angielskie), vol. 21, nr 6

Paul Stonehill

 

Osobliwości i dźwięki na niskiej orbicie wokółziemskiej

W czasie pobytu w kosmosie najpierw sowieccy, a póź­niej rosyjscy kosmonauci zaobserwowali interesujące, nietypowe i często niewytłumaczalne zjawiska. Niektórzy z nich opowiedzieli o swoich doświadczeniach, chociaż ich zwierzchnicy z programu kosmicznego nie pochwalają takiego działania. Kosmonauta szkolony w ramach tego programu ma za zadanie dowodzić, odbywać loty i służyć jako członek załogi statku kosmicznego. Kosmonauci są profesjonalnymi podróżnikami kosmicznymi.

Kosmonauta Władimir Lachow (Владимир Афанасьевич Ляхов) opowiedział kiedyś o bardzo nietypowym zjawisku, które zaobserwował z pokładu statku, spoglądając w kierunku Ziemi. Dwie gigantyczne fale na Oceanie Indyjskim wzniosły się i zderzyły ze sobą. Masa wody powstała z tego zderzenia wyglądała jak gigantyczna góra, po czym w jednej chwili zniknęła (ta informacja została opublikowana w 3 numerze popularnego radzieckiego miesięcznika Technika młodzieży (Техника молодёжи) z roku 1980. Magazyn NLO (НЛО) doniósł w numerze 10–11 z roku 1996, że kosmonauta Władimir Kowalonok (Владимир Васильевич Ковалёнок) widział bardzo podobny słup wody o wysokości ponad 100 kilometrów na Morzu Timor w pobliżu Australii.

Kosmonauta i naukowiec Jewgienij Chrunow (Евгений Васильевич Хрунов) stwierdził w artykule opublikowanym w 3 numerze Techniki młodzieży z roku 1979, że nie można zaprzeczyć istnieniu UFO, ponieważ widziały je tysiące ludzi. Jak powiedział, właściwości tych niezidentyfikowanych obiektów po prostu potrafią zadziwić wyobraźnię. W innym wywiadzie udzielonym rok później również nie szczędził słów. Było to na długo przed pierestrojką, kiedy to nie mógł się jeszcze swobodnie wypowiadać. Z kolei kosmonauta Aleksiej Gubariew (Алексей Александрович Губарев) posunął się jeszcze krok dalej i przyznał, że wierzy w istnienie obcych istot. W 1 numerze Techniki młodzieży z roku 1980 wspomniał, że Amerykanie dysponują informacjami, które potwierdzają jego przekonania.

Kosmonauta Walerij Rożdiestwienski (Валерий Ильич Рождественский), który nie sądzi, aby pozaziemska cywilizacja rezydowała w pobliżu nas, podzielił się swoją wiedzą na temat tajnych pogłosek i informacji, o których osoby spoza specjalnego środowiska, to znaczy nie będące członkami sowieckiego programu kosmicznego ani wojskowymi, nie mają pojęcia. W artykule opublikowanym w 10 numerze Techniki młodzieży z roku 1980 oświadczył, że nie wierzy, aby „mały zielony ludzik” kiedykolwiek zapukał do iluminatora statku kosmicznego Sojuz.

Rosyjskim badaczom UFO udało się zebrać więcej informacji dotyczących kosmonautów i dziwnych zjawisk. Artykuł opublikowany w 8 numerze wychodzącej w Leningradzie (St. Petersburgu) gazety Spektra z roku 1992 (po upadku Związku Radzieckiego) wymienia kilka takich wydarzeń:

• W roku 1976 kosmonauta Walerij Kubasow (Валерий Николаевич Кубасов) powiedział dziennikarzowi, że on i inne osoby byli świadkami licznych zdarzeń, które potwierdzają istnienie UFO. W tym samym roku doszło do słynnej obserwacji UFO nad Teheranem.

• 15 sierpnia 1978 roku kosmonauta Władimir Kowalonok widział z pokładu stacji kosmicznej Salut 6 dziwny obiekt, który wielokrotnie zbliżał się i oddalał.

• Przebywając w dniach 14–15 czerwca 1980 roku na pokładzie stacji Salut 6, kosmonauci Walerij Riumin (Валерий Викторович Рюмин) i Leonid Popow (Леонид Иванович Попов) zauważyli grupę białych, świecących kropek, które wystartowały z terenu Moskwy i poleciały w przestrzeń poza ich stację. Zgłosili to wydarzenie kontroli naziemnej.

• Ciekawe zdarzenie miało miejsce 2 września 1978 roku, gdy radzieccy kosmonauci Władimir Kowalonok i Aleksandr Iwanczenkow (Александр Сергеевич Иванченков) zauważyli cień stacji orbitalnej Salut 6 rzucany na chmury. Ten cień zdawał się mieć bardzo dziwny, pomarańczowoczerwonawy kolor. Co jeszcze dziwniejsze zmieniał on swój kształt. Wcześniej, 25 sierpnia, obydwaj kosmonauci zauważyli mieniące się barwami chmury: zielone, purpurowe, czerwonawe, niebieskie, a nawet fioletowe. Inni sowieccy kosmonauci, Witalij Siewastjanow (Виталий Иванович Севастьянов) i Piotr Klimuk (Пётр Ильич Климук), donieśli o zaobserwowaniu srebrzystych chmur. Siewastjanow był oczarowany ich matowym, miejscami perłowobiałym, zimnym blaskiem. Te chmury nie były bardzo cienkie ani jasne na brzegach na tle ciemnego jak smoła nieba, nie były także przezroczyste, przypominały natomiast skrzydła łabędzia.

 

 

Radziecka orbitalna stacja kosmiczna Salut 6 z zadokowanym do niej statkiem Sojuz (po prawej). (Źródło: www.spacefacts.de)

 

 

Te chmury są uważane za magiczne zjawisko, chociaż nie udało się wyjaśnić ich pochodzenia. Wybitny rosyjski astronom Witold Ceraski (Витольд Карлович Цераский) zauważył je po raz pierwszy w roku 1885. Unoszą się one bardzo wysoko w ziemskiej atmosferze, na wysokości około 70–90 kilometrów, i składają z rozproszonych cząstek. Ich natura jest nadal nieznana.

Script logo
Do góry