Mitologia chińska – historia giganta Pangu

Podobnie jak w mitach nordyckich i celtyckich, także w chińskiej mitologii występuje gigant, który był pierwszą żywą istotą. Na samym początku cały kosmos był zamknięty w pojedynczym jaju w stanie całkowitego chaosu. Nie istniały jeszcze granice oddzielające Niebo od Ziemi, panowała także zupełna ciemność, ponieważ nie było Słońca, Księżyca ani gwiazd. Z tej wewnętrznej, chaotycznej materii wyłoniła się pierwsza istota – gigant Pangu. Widząc, że jest uwięziony w odwiecznej ciemności i chaosie, Pangu postanowił zaprowadzić porządek i stworzył znany nam wszechświat. Jego pierwszym aktem jako twórcy tego nowego kosmosu było rozbicie otaczającego go jaja. „Lżejsza część jaja (Yang) uniosła się i stała się niebiosami, a cięższa część (yin) spadła i stała się ziemią”. (Rosenberg, 1986, str. 360) Pangu stał na Ziemi przez 18 000 lat, zapobiegając upadkowi na nią nieba, które podpierał własnym czołem. W końcu Pangu położył się i zapadł w sen, podczas którego zmarł.

 

 

Chiński gigant Pangu

 

 

Według specjalistki w dziedzinie mitologii, Donny Rosenberg: „Głowa Pangu i jego brwi utworzyły planety i gwiazdy. Jego lewe oko stało się słońcem, a prawe księżycem. Jego ciało stworzyło grunt, a jego krew oceany i rzeki. Jego zęby i kości uformowały skały, minerały i klejnoty. Jego oddech stworzył chmury i wiatr, a jego głos stał się błyskawicami i grzmotami. Jego pot stał się deszczem i rosą. Włosy z jego ciała utworzyły drzewa, rośliny i kwiaty, a żyjące na jego skórze pasożyty stały się zwierzętami i rybami”.

Podobieństwa do śmierci i rozczłonkowania Ymira i późniejszego stworzenia świata z części jego ciała z nordyckiej mitologii są dość oczywiste. Nawet część dotycząca pasożytów żyjących na skórze Pangu, które stają się zwierzętami i rybami, nawiązuje do germańskiej legendy mówiącej, że larwy z żołądka Ymira przekształciły się w rasę krasnoludów.

 

Giganci, którzy podróżowali na wschód

W swojej książce Uriel’s Machine (Maszyna Uriela) Christo­pher Knight i Robert Lomas próbują pokazać, że tak zwani Obserwatorzy – rasa upadłych aniołów, która współżyła ze śmiertelnymi kobietami, dając początek gigantom, którzy rządzili przedpotopowym światem – byli w rzeczywistości członkami kultury Wyżłobionych Wyrobów, której nazwa pochodzi od wyżłobionych zdobień pokrywających pozostawione przez nich wyroby ceramiczne. Niektórzy badacze teoretyzują, że ta kultura była także przodkiem celtyckich i germańskich ludów zachodniej Europy.

W Księdze Henocha Obserwatorzy i ich potomstwo błagają Henocha o reprezentowanie ich: „Wszyscy giganci [i potwory] zaczęli się bać i wezwali Mahway. Kiedy przybył do nich, giganci przebłagali go i wysłali do Henocha [by przemawiał w ich imieniu]”. (Knight i Lomas, 1999, str. 302). Następnie błagali boga Newgrange, aby oszczędził ich oraz świat od uderzenia komety, które miało nastąpić i spowodować ogromny potop. Bóg odpowiedział: „Cała tajemnica nie została jeszcze przed wami odkryta... Nie znacie pokoju... oto nadchodzi zniszczenie, wielki potop, który zniszczy was wszystkich”.

Knight i Lomas są przekonani, że przedstawiciele kultury Wyżłobionych Wyrobów – biblijnych gigantów – wiedzieli o zbliżającej się katastrofie i czuli, że znajdą schronienie i wybawienie jedynie w Kotlinie Tarymskiej, wysokim płaskowyżu otoczonym górami położonymi w Tybecie i Mongolii. Nie wiedzieli jednak, że ta tajemnica miała niedługo zostać wyjaśniona.

W końcu lat 1980. archeolodzy odkopali na terenach położonych wzdłuż zachodniej granicy Chin setki mumii. Te unikatowe ludzkie szczątki wykazują wyraźne cechy typowe dla białej rasy. W Mongolii, na Syberii i w Centralnej Azji odnaleziono inne starożytne ciała, które również wykazują podobne europejskie cechy. Datowanie tych mumii wykazało, że duża ich liczba ma co najmniej 5500 lat, zaś inne są nawet jeszcze starsze i ich wiek określono na około 6000–7000 lat. Posiadały nie tylko europejskie cechy, ale także ubrania w zachodnim stylu, w tym ubrania w kratę oraz pierwsze znane na świecie spodnie. Późniejsze badanie metodą radiowęglową ¹⁴C dostarczyło przypuszczalnie najdokładniejszego wieku mumii, który datuje się na 3500 lat przed narodzinami chińskiej cywilizacji Han. Dowody sugerują, że są one związane z indoeuropejską grupą kaukaską znaną jako Tocharowie. (Baumer, str. 28)

Te prehistoryczne chińskie szczątki były nieznane większości zewnętrznego świata aż do roku 1994, kiedy to Chiny otworzyły się na świat. Gdy Knight i Lomas o tym usłyszeli, wysunęli interesujący argument. Jedna z wyższych mumii, znana jako Człowiek z Chechen (lub Ur-David), ma około 6,5 stopy (około 2 m) wzrostu. Niektóre z tych mumii wskazują nawet na jeszcze wyższy wzrost. Jak ocenili Knight i Lomas, spotkani przez Azjatów po raz pierwszy złotowłosi barbarzyńcy musieli wydawać się im prawdziwymi gigantami. Nieprzeciętny wzrost mumii z Kotliny Tarymskiej mógł przyczynić się lub zapoczątkować powstanie niektórych pogłosek na temat gigantów i dziwnych, złotowłosych ludów. Wspomniani autorzy nie znajdują jednak wyjaśnienia dla starożytnych zapisów mówiących o gigantycznych i budzących respekt istotach, które posiadały niemal nadprzyrodzone lub nawet pozaziemskie siły i zdolności.