Dr Pardo i jego współpracownicy¹⁰ jako pierwsi odkryli „aktywację mikrogleju” w mózgach dzieci z autyzmem. Po nich to odkrycie potwierdzono jeszcze wielokrotnie. Oto badanie z Japonii przeprowadzone w roku 2013, w którym odkryto to samo:¹¹

 

Podsumowując, obecne pomiary PET ujawniły znaczną aktywację mikrogleju w wielu rejonach mózgu u młodych dorosłych z ASD. Wyniki przekonująco potwierdzają twierdzenie, że anomalie immunologiczne przyczyniają się do etiologii ASD.

 

Jeśli należałoby zapamiętać tylko jedną rzecz z tej części artykułu, to proponuję fragment cytatu z pracy dra Pat­tersona:

 

…istnieje nieustająca, trwała aktywacja układu odpornościowego w mózgach osób autystycznych.

 

Czy właśnie to przytrafiło się (i trwa nadal) mojemu synowi?

Poza tym jest coś jeszcze, o czym dr Patterson wspomniał w artykule z roku 2006,¹² mianowicie coś, co dzisiaj mogłoby pozbawić go pracy w Caltechu, ale wtedy było dopuszczalne w dyskursie naukowym:

 

Na koniec chcę zadać pytanie, które pojawia się w piśmiennictwie od kilku lat – czy naprawdę powinniśmy promować powszechne szczepienia u matek? Szczepionka przeciwko grypie jest rutynowo zalecana dla ciężarnych kobiet w Stanach Zjednoczonych od roku 1957. Oficjalna polityka Ośrodków Kontroli i Zapobiegania Chorobom [Centers for Disease Control and Prevention; w skrócie CDC] mówi, że „podawanie szczepionek kobietom potrzebującym opieki prenatalnej jest okazją do interwencji prewencyjnej, której nie należy zmarnować”.

Teraz powiedziano by zapewne: „Na pewno nie chcesz zarazić się grypą, będąc w ciąży!” Ale trzeba pamiętać o eksperymencie z dwuniciowym RNA – aktywowaliśmy układ immunologiczny, co spowodowało te wszystkie dalsze efekty u płodu. A co robią szczepionki? Aktywują układ immunologiczny. Taki jest cel szczepień. W praktyce nie wszystkie kobiety w ciąży otrzymują szczepionki przeciwko grypie i sądzę, że powszechne szczepienia kobiet w ciąży mogą doprowadzić do powstania zupełnie nowego rodzaju problemów. [Podkreślenia autora]

 

Tak powiedział dr Patterson, więc nie jestem pierwszą osobą, która porusza ten temat. Stwierdził, że szczepienie „aktywuje układ immunologiczny”, powiedział nam także, że „aktywacja immunologiczna” może wywołać autyzm. A jak szczepionka aktywuje układ immunologiczny? Odpowiedź brzmi: za pomocą wodorotlenku glinu, tak zwanego „adiu­wantu aluminium”.

 

Odkrycie 2: Adiuwant aluminium aktywuje układ immunologiczny i jest o wiele bardziej neurotoksyczny, niż wcześniej uważano

Związki aluminium (wodorotlenek glinu i fosforan glinu) są najczęściej wykorzystywanymi adiuwantami w szczepionkach. Obecnie są wykorzystywane w szczepionkach przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A, wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, szczepionkach skojarzonych przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi (DTaP, Tdap), a także w szczepionkach przeciwko pałeczkom hemofilnym typu B (HiB), wirusowi brodawczaka ludzkiego (HPV) i pneumokokom (PCV). Aluminiowy adiuwant „aktywuje” układ odpornościowy, który uruchamia długotrwałą odporność na antygeny zawarte w szczepionce.

Naukowe zrozumienie toksyczności adiuwantów aluminium bardzo się zmieniło i pogłębiło w ostatnich latach (od roku 2007).

Te opublikowane badania dotyczące adiuwantów aluminium są tak nowe, że wciąż nie zostały uwzględnione przez Agencję ds. Żywności i Leków (Food and Drug Administration; w skrócie FDA) ani CDC, które nadal opierają swoje zalecenia w sprawie stosowania aluminium w szczepionkach na badaniu opublikowanym w roku 2011, które błędnie wykazało, że aluminium ze szczepionki prawdopodobnie trafia do układu kostnego organizmu:¹³

 

Podczas gdy wkład szczepionek w obciążenie ciała niemowlaka aluminium może być nieco większy niż w przypadku naszego modelu wkładu dietetycznego, to uspokajający jest fakt, że podstawowa pula, w której aluminium jest długotrwale przechowywane, prawdopodobnie znajduje się w szkielecie, a nie w o wiele wrażliwszych narządach miękkich.

 

Większość przypuszczeń dotyczących aluminium opiera się na rozpuszczonym aluminium, a nie na wodorotlenku glinu, który jest wykorzystywany w szczepionkach. Obecnie wiemy, że wodorotlenek glinu jest nanocząsteczką wchłanianą przez makrofag naszego organizmu („śmieciarza” układu immunologicznego), który może z łatwością przetransportować ją do mózgu (makrofag zazwyczaj łatwo przedostaje się przez barierę krew-mózg).

 

 

Makrofag rozciągający swoje „ramiona” (nibynóżki), by pochłonąć dwie cząstki, prawdopodobnie patogeny, u myszy. (Zdjęcie: Magnaram)

 

 

Po raz pierwszy uświadomiłem sobie, że adiuwant aluminium używany w szczepionkach może być o wiele toksyczniejszy i niebezpieczniejszy, niż sądziłem, gdy zacząłem czytać o niezwykłych badaniach dra Chrisa Shawa z Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie.

 

 

Dr Chris Shaw (Zdjęcie: collective-evolution.com)