Matematycznego aspektu należy tu doszukiwać się w tym, że nie tylko jest możliwe przedstawienie każdej liczby w postaci ciągu ułamkowego, ale w tym, że na logarytmicznej osi liczbowej można w takiej postaci przedstawić całość rozkładu liczb.
Ten matematyczny aspekt ma natychmiastowe fizyczne konsekwencje. Gdziekolwiek zajmujemy się liczbami – w naukach matematyczno-przyrodniczych, socjologii, ekonomii – natykamy się na zjawisko istnienia pewnych atrakcyjnych wartości, które preferują wszystkie układy – zupełnie niezależnie od ich charakteru – i że rozkład tych atrakcyjnych wartości na logarytmicznej osi liczbowej jest zgodny z (fraktalowym) prawem ciągu ułamkowego.
Ciągła fraktalowa struktura rozkładu materii w przestrzeni logarytmicznej sprawia, że koncentracja materii w bliskości punktu węzłowego rośnie hiperbolicznie.
To prawo ciągu ułamkowego „zawiera w sobie” fizykę, chemię, biologię i socjologię w zakresie, w którym te dyscypliny zajmują się wielkościami/skalami, czyli w zakresie wykonywania pomiarów. Wiele rezultatów skomplikowanych wielkoskalowych pomiarów można stosunkowo łatwo wcześniej obliczyć w ramach Ogólnej Teorii Skal, na przykład temperaturę kosmicznego mikrofalowego promieniowania tła, której wartość nie może być większa od Tp × exp(–29) = 2,7696 K; masę spoczynkową neutronu mn=mp × exp(1/726) = 939,5652 MeV, jak również masy spoczynkowe pozostałych cząstek elementarnych.
Melodia kreacji
W kontekście Ogólnej Teorii Skal hipoteza Wielkiego Wybuchu przedstawia się w nowym świetle. Rozprzestrzeniająca się w przestrzeni liniowej (echo hipotetycznej pierwotnej eksplozji) fala wstrząsowa (fala ciśnienia) nie jest przyczyną kosmicznego promieniowania mikrofalowego tła, ale jest nią fala stojąca ciśnienia w przestrzeni logarytmicznej. Jest ona również odpowiedzialna za fraktalowy i logarytmiczny, niezależny od wielkości/skali, rozkład materii w całym wszechświecie. Ona stworzyła, jak wiemy, świat i stale go odtwarza. Jest przyczyną wszystkich fizycznych oddziaływań i sił – grawitacji, elektromagnetyzmu, syntezy jądrowej i rozpadu jądrowego. Jest przyczyną topologicznej trójwymiarowości przestrzeni liniowej, asymetrii na linii lewo-prawo, jak również anizotropii czasu. Wszystkie te zjawiska są fizycznymi skutkami powstającymi przy przejściu z przestrzeni logarytmicznej do liniowej.
Sąsiedzi w przestrzeni logarytmicznej
Fala stojąca w przestrzeni logarytmicznej pozwala nam teraz komunikować się na odległości astronomiczne praktycznie bez opóźnienia w czasie. Jak to jest możliwe? Układy w przestrzeni liniowej położone w znacznej odległości od siebie mogą być położone bardzo blisko siebie w logarytmicznej przestrzeni wielkości. Nasze Słońce i Alfa Centauri są odległe od siebie o cztery lata świetlne, podczas gdy w przestrzeni logarytmicznej są bliskimi sąsiadami. Skoro już to wiemy, nie będzie trudno stworzyć fizyczne warunki, które umożliwią łączność w przestrzeni logarytmicznej.
Dwa elektrony na tym samym poziomie kwantowym, które mogą być odległe od siebie o tysiące kilometrów, w logarytmicznej przestrzeni wielkości okazują się być praktycznie w tym samym punkcie. Ten fakt wyjaśnia nie tylko cały zakres zjawisk zachodzących w mechanice kwantowej, ale zawiera w sobie podstawy zupełnie nowej techniki łączności, która została po raz pierwszy zaprezentowana publicznie 27 października 2001 roku w Bad Tölz w Niemczech.
Technologia G-Com jest jeszcze w powijakach (pierwszą modulację języka udało się uzyskać w lipcu 2001 roku), ale w dwóch ważnych aspektach jest już obecnie znacznie bardziej korzystna od wszelkich pozostałych konwencjonalnych środków przekazu informacji. Po pierwsze modulowaną grawitacyjną falę stojącą można demodulować w każdym miejscu na Ziemi, na Marsie bądź poza układem słonecznym w tej samej chwili, w której został zmodulowana, co czyni odległości i czasy transmisji sprawą pomijalną. Po drugie, nie następuje generowanie lub transmisja żadnej fali i z tego względu technika G-Com nie wymaga anten, satelitów, wzmacniaczy i konwertorów.
Jest to początek nowej ery w telekomunikacji – wolnej od elektrycznego smogu.
O autorze:
Dr Hartmut Müller jest dyrektorem Instytutu Badań Energii Kosmicznej im. Leonarda Eulera (Institut für Raum-Energie-Forschung) w Wolfratshausen w Niemczech.
Przełożył Jerzy Florczykowski
Przypisy:
1. Narzędzie pomiarowe przeznaczone do określenia lub zrealizowania, zachowania albo odtworzenia jednostki miary określonej wielkości (albo jej wielokrotności lub podwielokrotności) w celu przekazywania tej jednostki, przez porównanie, innym narzędziom pomiarowym. – Przyp. red.
2. Dawna jednostka długości różniąca się w zależności od kraju – w Anglii wynosiła 45 cali (114,3 cm). – Przyp. tłum.
3. W przypadku fali stojącej region lub punkt maksymalnej amplitudy między kolejnymi węzłami – szczyt fali. – Przyp. tłum.
Bibliografia:
• Więcej informacji na temat teorii Ogólnej Teorii Skal można uzyskać w raum&zeit, Numer Specjalny 1, oraz odwiedzając stronę internetową http://www.raum-und-zeit.de/.
• Dobry wstęp do Ogólnej Teorii Skal znajduje się na stronie internetowej www.globalscalingtheory.com.
• L.L. Cislenko, Struktura fauny i flory w zależności od wielkości organizmów, Wydawnictwo Uniwersytetu Łomonosowa, Moskwa, 1980; www.global-scaling-institute.de.
• Leonhard Euler, „Sur la vibration des cordes”, Mem. de l’Accad. Sci., Berlin, 1748, 4:69–85.
• F.R. Gantmacher, M.G. Krein, „Oszillationsmatrizen, Oszillationskerne und kleine Schwingungen mechanischer Systeme”, Akademie Verlag Berlin, 1960.
• Hartmut Müller, „Die Skaleninvarianz physikalischer GröBen stabiler Systeme als globales Evolutionsgesetz”, Biophysikalischer Allunionskongress, Band 2, Pushzino bei Moskwa, 1982.
• Andre Waser, „The Global Scaling Theory: A short summary” („Ogólna Teoria Skal – krótkie podsumowanie”), 2001, przejrzane i poprawione 2004, www.global-scaling.ch.
Od redakcji:
Jeśli czytelnicy zauważą rozbieżności liczbowe w dziale „Logarytmiczny świat wielkości/skal”, wyjaśniamy, że mogą one wynikać z dopuszczenia liczb rekurencyjnych.