PRZEGLĄD TEORII TEKTONIKI EKSPANDUJĄCEJ ZIEMI
Akceptacja teorii tektoniki ekspandującej Ziemi jako realnego procesu tektonicznego jest zdaniem wielu badaczy blokowana przez zasadnicze przeszkody, które rzekomo „przeważają dane świadczące na jej korzyść”. Takie opinie bazują na mocno zdeaktualizowanych i zapewne zabarwionych emocjonalnie wynikach badań prowadzonych w latach 1950–1970, na długo przed narodzinami współczesnej teorii tektoniki płyt, techniki komputerowej, zdolności gromadzenia globalnych danych i medialnej łączności. Niestety, te same zdeaktualizowane opinie są powtarzane w obecnej literaturze bez właściwego naukowego ich sprawdzenia i zwrócenia uwagi na nowe odkrycia dokonane w ramach badań teorii tektoniki ekspandującej Ziemi.
Teoria tektoniki ekspandującej Ziemi usuwa główne założenie teorii tektoniki płyt, a mianowicie stałość promienia Ziemi. Usuwając to założenie, możemy zastosować właściwe naukowe zasady sprawdzające, czy globalne dane da się lepiej wyjaśnić na modelu Ziemi przewidującym wzrost jej promienia w czasie.
Zakończenie sporządzania magnetycznych map oceanów i datowania skorupy pod głównymi oceanami Ziemi (ilustracja 2) dostarczyło bardzo użytecznego narzędzia do weryfikacji teorii tektoniki ekspandującej Ziemi. Te mapy dna oceanów wprowadziły do historii ruchu płyt skończone granice sięgające wstecz w czasie do okresu wczesnej jury (około 200 milionów lat temu). Te mapy są wykorzystywane w teorii tektoniki ekspandującej Ziemi do rekonstrukcji płyt i wyznaczania tempa generowania skorupy na małych modelach Ziemi.
Ilustracja 3 przedstawia cztery zestawy widoków 11 sferycznych modeli obrazujących wygląd Ziemi od wczesnej jury do czasów obecnych. W celu skonstruowania tych modeli usuwano kolejno geologicznie pasy równoległe do środkowo-oceanicznych grzbietów poszerzania (ilustracja 2). Następnie każdą płytę skorupy przywrócono do postaci sprzed poszerzenia na Ziemi o mniejszym promieniu wzdłuż wspólnej krawędzi płyt lub kontynentów. Kolejne usuwanie oceanicznej skorupy i ponowne łączenie kontynentalnych i oceanicznych płyt wzdłuż linii środkowo-oceanicznych grzbietów sprawiło, że każdy z modeli przedstawionych na ilustracji 3 demonstruje ponad 99-procentowe dopasowanie płyt.
Na modelach odnoszących się do triasu (okres poprzedzający jurę) widać, że skorupa kontynentalna oraz osady zdeponowane wokół krawędzi kontynentalnych2 otaczają Ziemię stanowiącą w pełni kontynentalną powłokę o promieniu wynoszącym około 52 procent obecnego promienia Ziemi. W tamtym okresie osady występujące wzdłuż krawędzi kontynentalnych (przedstawione na ilustracji 3 kolorem białym) tworzyły globalną sieć reprezentującą położenie płytkich mórz otaczających i nachodzących na starożytne kontynentalne lądy.
To wyjątkowe dopasowanie lądów i starożytnych mórz dowodzi, że tektonika ekspandującej Ziemi jest rzeczywiście realnym procesem. Modelowanie oceanicznych i kontynentalnych skorup na Ziemi o zmniejszonym promieniu uwalnia od potrzeby dopasowywania w dowolny sposób kontynentów, tak by zachować stały promień Ziemi. Usuwa również potrzebę pozbywania się nadmiaru oceanicznej skorupy poprzez subdukcję wraz z otwarciem się współczesnych oceanów.
GEOLOGICZNE, GEOGRAFICZNE I GEOFIZYCZNE DANE
Wszystkie skały zawierają ogromne ilości danych geologicznych, geograficznych i geofizycznych, które informują wprawne oko o złożonych, zmiennych historiach formowania, przemianach metamorficznych, chemicznej i pogodowej erozji, wpływach klimatu, biotycznej aktywności i zawartości metali. Przedstawione na ilustracji 3 modele tworzą platformę, na której możemy poskładać te fizyczne dane tak, by zlokalizować starożytne bieguny i równiki, rozkład odsłoniętych lądów, gór, czap lodowych, mórz i ich wybrzeży, ustalić wzorce rozproszenia i historie wyginięcia flory i fauny oraz położenie starożytnych stref klimatycznych rozciągających się od polarnych czap lodowych do stref podzwrotnikowych, jak również rozkład złóż metali i węglowodorów.
Il. 3. Sferyczne modele tektoniki ekspandującej Ziemi obrazujące jej wygląd w okresie od wczesnej jury po dzień dzisiejszy. Modele te przedstawiają podstawowe kontynenty i geologię oceaniczną oraz względne przyrosty promienia Ziemi na przestrzeni jej dziejów. (Geologię przyjęto na podstawie geologicznej mapy świata opracowanej przez Komisję Geologicznej Mapy Świata i UNESCO)
