Proroctwa dotyczące Ziemi i Wielka Piramida
Artykuł po raz pierwszy w języku polskim ukazał się w dwumiesięczniku Nexus w numerze 61 (5/2008)
Tytuł oryginalny: „Celestial Prophecies and the Great Pyramid”, Nexus (wydanie angielskie), vol. 15, nr 5
Tony Bushby
Copyright © 2008
część 1
Rzeźbione inskrypcje, które zdobiły oryginalne kamienne okładziny Wielkiej Piramidy w Gizie, opowiadały o przyszłości Ziemi. Co takiego mówiły? Może odpowiedzi na to należy szukać w odkrytych ostatnio proroctwach egipskich bogów i bogiń.
Spośród wszystkich tajemnic Ziemi najbardziej wyróżnia się ta, która otacza Wielką Piramidę. Z powodu jej natury napisano o niej więcej niż o jakiejkolwiek innej budowli. Czym ona jest… i w jakim celu ją wzniesiono? Aby odpowiedzieć na te pytania, należy zrozumieć sens tej budowli i wejrzeć w najistotniejsze i najbardziej podstawowe wierzenie starożytnych Egipcjan, które przez tysiące lat stanowiło fundament ich religii i streszczało się w słowach „Panowanie Bogów” – zwodniczym wyrażeniu implikującym, że w starożytnych władcach Egiptu było coś boskiego lub nadnaturalnego.
To prowadzi do tezy, która jest myślą przewodnią tego artykułu, że dawno temu do Egiptu przybył lud o wyższej inteligencji i stał się tam nośnikiem wiedzy. W egipskich podaniach nazywa się ich „Zespołem Bogów”. Jeśli zrozumiemy i zaakceptujemy świętą literaturę kapłanów starożytnych świątyń jako zapis dziejów, wówczas powyższa teza pozwoli nam na nowo zrozumieć rzeczywistość minionych czasów.
Około roku 1450 ukazała się niezwykła księga zatytułowana Dzieje1, która zauroczyła wykształcone elity swoją intrygującą i nieprzemijającą tajemniczością. Jej autorem był grecki historyk Herodot z Halikarnasu (ok. 484 – ok. 430 p.n.e.)2, który wielokrotnie podróżował do Egiptu w celu badania historii tego kraju. Jego praca była rewelacją dla historyków renesansu, ponieważ nie była znana na Zachodzie aż do czasu jej przetłumaczenia na łacinę przez wielkiego humanistę i krytyka Lorenzo Vallę (1407–1457). W dziele tym Herodot podaje nie tylko szczegółowy opis „bogów i bogiń Egiptu”, ale również najwcześniejsze opisy Wielkiej Piramidy oraz otaczających ją cudów. To, co dziś widzimy jako niszczejącą ruinę, Herodot widział w postaci bardziej zbliżonej do jej oryginalnego splendoru i nawet wówczas, 2400 lat temu, unikalna natura tej budowli wprawiła go w „konsternację”.
„Pokryty inskrypcjami cud”
Pisząc w roku 449 p.n.e. o swoim siedmioletnim pobycie w Egipcie, Herodot podkreśla, że Wielka Piramida była wyłożona śnieżnobiałymi kamieniami, które były tak dokładnie dopasowane do siebie, że ich styki były ledwo widoczne nawet z bliska, co sprawiało, że wyglądała ona, jakby była wykonana z jednego kawałka białej skały. Według Herodota kamienie były „idealnie wypolerowane” i ozdobione „wprawiającymi mnie w wielkie zdumienie znakami i symbolami”. Nazywa tę piramidę „pokrytym inskrypcjami cudem” i pyta w zdumieniu: „Skąd wziął się zamysł stworzenia tak zadziwiającej rzeczy?”
Również inne starożytne dokumenty potwierdzają, że kamienne okładziny były pokryte kiedyś inskrypcjami, które według wybitnego historyka z pierwszego wieku n.e. Józefa Flawiusza zawierały „szczególny rodzaj mądrości” (Dawne dzieje Izraela znane też pod tytułem Starożytności żydowskie).
Dodatkowych informacji na ten temat dostarcza rękopis autorstwa Abou Balkhiego, arabskiego astronoma z VIII wieku n.e., przechowywany w Bibliotece Bodleian Uniwersytetu Oxfordzkiego:
Dwie z nich [piramid] przewyższały resztę wysokością, która wynosiła 400 cubitów3, i były równie szerokie, jak długie. Zostały zbudowane z dużych kamiennych bloków tak dokładnie dopasowanych, że złącza było ledwie widać. Na zewnętrznym licu najlepszej budowli [Wielkiej Piramidy] były zapisane wszelkie formuły i cuda fizyki.
Zapiski Masoudiego, arabskiego historyka i pisarza z X wieku n.e., zawierają podobne informacje dotyczące inskrypcji na piramidzie i są jeszcze bardziej szczegółowe:
Na zbudowanej przez Starożytnych wschodniej lub Wielkiej Piramidzie były wyryte sfery niebieskie, prawdopodobnie pozycje gwiazd i ich koła razem z historią i kronikami dawnych czasów i tym, co ma nadejść, każdym przyszłym wydarzeniem. Można tam również znaleźć stałe gwiazdy i to, co wynika z ich przechodzenia z epoki w epokę… i obrazy przedstawiające kreacje ich przodków.
Masoudi, manuskrypt nr 9576, Muzeum Brytyjskie
Mówiąc prościej, niektóre inskrypcje na Wielkiej Piramidzie były proroctwami, a według Ibn Haukala, arabskiego podróżnika i pisarza, także z X wieku, gdyby je skopiowano „zapełniłyby dziesięć tysięcy stron największych papirusowych kart, jakie potrafimy wyprodukować” (Murtedi, Historia egipskich wspaniałości; Murtedi czerpał swoje informacje ze starożytnych manuskryptów, których oryginalne daty powstania nie są znane).
Techniki, których „Rasa Panów” – bogów i bogiń – użyła do stworzenia tych inskrypcji i umieszczenia kamiennych okładzin na pochylonych pod kątem 51 stopni bokach Wielkiej Piramidy, stanowią wielką zagadkę przeszłości. Można nawet wyobrazić sobie, że te przekazy zostały wyryte rękami samych bogów i bogiń.
