W rzadkim dokumencie z XIX wieku będącym dziełem arabskiego historyka Ibn Abd Hokmy znajdujemy taki oto intrygujący akapit:

 

Wielu historiografów zgadza się, że tym, który zbudował piramidy [z wyjątkiem Wielkiej Piramidy], był król Egiptu Saurid Ibn Salhouk, który żył trzysta lat przed wielkim potopem. Inspiracją do tego był sen, w którym ujrzał, jak cała Ziemia została obrócona, ludzie leżeli twarzami do dołu, a gwiazdy spadały i uderzały o siebie, czyniąc wielki hałas, co sprawiło, że zatrwożony zadrżał. Rozbudzony tą przerażającą wizją zebrał głównych kapłanów ze wszystkich prowincji Egiptu, których było 130, z ich przywódcą Aclimonem i opowiedział im o wszystkim. Kapłani zmierzyli położenie gwiazd i po sporządzeniu prognoz przepowiedzieli potop. Król zapytał: „Czy obejmie on nasz kraj?” I odrzekli: „Tak i zniszczy go”. Zostało jednak jeszcze trochę lat, zanim miał nadejść, i król rozkazał zbudować dwie piramidy z komorami, w których miano zmagazynować wszelkiego rodzaju niezwykłości i skarby. Na ścianach i sufitach piramid wygrawerowano wiedzę z takich dziedzin nauki, jak astronomia, matematyka i medycyna.

Ibn Abd Hokm, przekład dokumentu przechowywanego w Bibliotece Aleksandryjskiej

 

Opis Ibn Abd Hokmy roi się od faktów poddawanych w wątpliwość, ponieważ pokryte inskrypcjami komory, o których mówi, nie występują w piramidach, które pozostały do dziś na Płaskowyżu Gizy.

W rzeczywistości istnieje szczegółowy opis jednej z dwóch piramid króla Saurida Ibn Salhouka, który ujawnia, że miała ona…

 

…siedem wejść, każde wykonane z jednego kamienia i zamykane jednym zamkiem z taką dokładnością, że nie można ich było otworzyć siłą; że znajduje się tam siedem komór poświęconych siedmiu planetom, a w każdej komorze jest bożek ze złota z jedną ręką na ustach i z inskrypcją w języku sind [starożytny język] na czole, tak że kiedy wchodzący przeczyta inskrypcję, bożek otwiera usta i ukazuje klucz, który pozwala na wejście do różnych pomieszczeń.

Pułkownik Howard Vyse, Operation Carried on at the Pyramids of Gizeh in 1837 (Operacje prowadzone w piramidach Gizy w roku 1837), James Fraser, Londyn, 1840, tom. II, str. 348

 

Po ukończeniu swoich piramid król Saurid Ibn Salhouk rozkazał, aby:

 

…inskrypcje umieścić w równoległych liniach z góry do dołu… [zawierające] tajemnice astrologii i inkarnacji… a zbudował je w sześć miesięcy, po czym pokrył kolorowym jedwabiem… następnie przybrał Wielką Piramidę pasami materiału z Jemenu, a potem brokatem… wywierały one taki zachwyt, że były czczone… i szły pielgrzymki do piramid.

Dr A. Sprenger, ok. 1835, cytaty z Wędrownych gwiazd Al-Akbariego z XIV wieku, zamieszczone w Ancient Egypt (Starożytny Egipt) prof. Charlesa L.C. Stantona, Wydawnictwo Bloomsbury, Londyn, 1849.

 

Kapłani oświadczyli królowi, że wielka powódź nadejdzie z „konstelacji Lwa”, po czym uderzy „ogień z niebios”. Nie jest łatwo odtworzyć układankę, kiedy brak jest trzech czwartych wszystkich jej kawałków, tym niemniej z tej starożytnej kroniki wynika istotna wiadomość: przewidywano wystąpienie na Ziemi wielkiego zamieszania i król żądał zachowania określonych informacji w i na kamiennych piramidach. Zanim umarł, doprowadził do wygrawerowania na kamiennej tablicy następującej instrukcji:

 

Zbudowałem piramidy, aby zapobiec okropnym skutkom potopu, który ma nawiedzić Ziemię… Pozostawiłem do uznania naszych ludzi datę, kiedy udadzą się góry w obawie przed wodami.

M. Jomard, Cytaty ze starożytnych autorów

 

Król planował ocalenie Wielkiej Piramidy i swoich nowych dwóch piramid od zniszczenia w trakcie zapowiedzianego kataklizmu, zaś nadzwyczajny sposób, jakiego użył, by to osiągnąć, podaje historia.

 

Ochrona piramid i Sfinksa przez kamiennych strażników

Arabskie legendy wiernie przechowały historię i szczegóły budowy dziwnych kamiennych strażników stworzonych w celu ochrony piramid przed zniszczeniem. Zostali oni opisani w starożytnych pracach opowiadających o tajemnicach zaginionego świata (na przykład w Słowniku Firazabadiego), ale współcześni nam autorzy rzadko o nich wspominają.

Wybitny egiptolog profesor Gaston Maspero, który piastował stanowisko dyrektora generalnego Egipskiej Służby ds. Zabytków od końca XIX do początku XX wieku, rozszerzył ten komentarz, stwierdzając:

 

Król Saurid Ibn Salhouk ustanowił dla każdej z piramid strażnika, umieszczając w dwóch nowych piramidach ciała poprzednich królów, wróżbitów i bożków, którzy mieli chronić je przed zniszczeniem.

Prof. Gaston Maspero, Histoire Egyptienne (Historia Egiptu), przekład Maguire, około 1901, str. 107

 

Według późniejszych badaczy, ci „strażnicy” byli „najbardziej wydajnymi cerberami” – cerber w greckiej mitologii to straszny trójgłowy pies strzegący bram Hadesu (E.A. Wallis Budge, Przewodnik po Egipcie i Sudanie, Muzeum Brytyjskie, 1948).

Oto, co Profesor Maspero dodaje do naszej skromnej wiedzy na ten pasjonujący temat:

 

Strażnikiem piramidy orientu [wschodniej, Wielkiej Piramidy] był biało-czarny kamień i kilka bożków z białego kamienia siedzących na tronie z szeroko otwartymi oczami. Obok nich znajdowała się halabarda [coś w rodzaju połączenia dzidy z toporem]. Gdy wzrok jakiegoś nieszczęsnego intruza padał na halabardę, rozlegał się potworny hałas, który sprawiał, że jego serce zamierało i wkrótce padał martwy. Był tam również duch, którego obowiązkiem było służenie strażnikowi, do którego nie wolno mu było mówić. Strażnikiem piramidy okcydentu (zachodniej, przed potopem, już nieistniejącej) był bożek wykonany z twardego czerwonego kamienia trzymający w rękach coś w rodzaju halabardy, na którego głowie siedział zwinięty wąż, który rzucał się na każdego, kto się doń zbliżył; okręcał się wokół gardła intruza i z miejsca go uśmiercał. Również i temu strażnikowi był wyznaczony duch do służenia, który był bardzo brzydki i zdeformowany. Strażnikiem trzeciej piramidy był mały posążek bożka wykonany z przezroczystego kamienia, który przyciągał uwagę każdego, kto nań spojrzał, i sprawiał, że biedak umierał lub tracił zmysły. Podobnie jak dwie pozostałe i ta figurka miała swego wiernego ducha.

Prof. Gaston Maspero, The Destruction of Men (Unicestwienie ludzi), ok. 1898, tom. 1, str. 2

 

Czternastowieczny egiptolog Soyuti, o którym wiemy niewiele, podaje, że król Saurid Ibn Salhouk umieścił ponadto przed Sfinksem „strażnika-maskotkę”, która „nie dopuszczała doń pustynnego piasku” (manuskrypty 660 i 780 w Katalogu Uri przechowywane w Bibliotece Bodleian). Soyuti pisze również, że król tak wszystko zorganizował, by „skarby mieszczące się w jego piramidach były strzeżone przez duchy, które często widywano, jak kręciły się wokół budowli o zmierzchu i w południe” (MS 660).

 

O autorze:

Tony Bushby mieszka w Australii i od najmłodszych lat interesuje się zjawiskami metafizycznymi, co umożliwiło mu nawiązanie kontaktów z wieloma towarzystwami i stowarzyszeniami na całym świecie. W rezultacie udostępniono mu rzadkie biblijne manuskrypty znajdujące się w archiwach i muzeach oraz w prywatnych bibliotekach. Jest autorem pięciu książek będących rezultatem prowadzonych na własny koszt przez kilkanaście lat szczegółowych badań oraz licznych podróży do Egiptu, Anglii, Walii, Szkocji, Francji, Niemiec, Belgii, Włoch, Nowej Zelandii, USA i na Środkowy Wschód: The Bible Fraud (Biblijne oszustwo), The Secret in the Bible (Sekret w Biblii), The Crucifixion of Truth (Ukrzyżowanie prawdy), The Twin Deception (Oszustwo związane z bliźniakami) i The Christ Scandal (Skandal związany z Chrystusem). W 41 (3/2005) numerze Nexusa zamieściliśmy jego artykuł „Starożytne miasto pod piaskami Gizy”. Skontaktować się z nim można poprzez stronę internetową wydawnictwa Stanford House zamieszczoną pod adresem www.tonybushby.com.

 

Przełożył Jerzy Florczykowski

 

Przypisy:

1. W rzeczywistości było to 9 ksiąg opisujących także geografię i historię Grecji, Persji i Egiptu oraz okolicznych krain. – Przyp. tłum.

2. Według innych źródeł urodził się on około roku 489, a zmarł około roku 425. – Przyp. red.

3. Jednostka długości używana w starożytnym Egipcie wynosząca około 45 cm. – Przyp. tłum.

4. Inna pisownia Thot – egipski bóg Księżyca, patron mądrości, mąż bogini Maat, uważany za wynalazcę egipskiego pisma (hieroglifów), kalendarza, arytmetyki, geometrii, muzyki i rysunku. Znany jest także jako mag i lekarz, zarówno bogów, jak i ludzi. Przedstawiany był jako ibis lub pawian albo człowiek z głową tych zwierząt. – Przyp. tłum.