Płaskowyż Gizy zanurzony pod powierzchnią morza
Powtarzając za Koptami (potomkowie starożytnych Egipcjan), Masoudi pisze w manuskrypcie nr 9576 przechowywanym w Muzeum Brytyjskim, że Wielka Piramida była „pokryta nieznanymi i niezrozumiałymi napisami ludów i nacji, których nazwy i istnienie uległy dawno zapomnieniu”.
Jednak autor rzekomo dwunastowiecznego koptyjskiego papirusu znalezionego w roku 1927 w egipskim klasztorze Hormeis nie widział żadnego problemu w odczytaniu inskrypcji umieszczonych na kamiennych okładzinach:
W ten sposób zbudowano Wielką Piramidę. Na pochyłych ścianach zapisano tajemnice nauki, astronomii, geometrii, fizyki oraz wiele użytecznych informacji, które każdy, kto rozumie nasze pismo [koptyjskie], może odczytać.
Autor nieznany, manuskrypt przechowywany w Bibliotece Aleksandryjskiej, Aleksandria, Egipt
Ibn Batuta, czternastowieczny arabski historyk, komentuje to następująco:
Pierwsza piramida została zaprojektowana i zbudowana przez Thotha4 w celu zachowania w czasie potopu osiągnięć sztuki i nauki oraz innych naukowych zdobyczy.
M. Jomard, Quotations from Ancient Authors (Cytaty ze starożytnych autorów), przekład z koptyjskiego prof. ben Abdullau, 1801
Thoth był jednym z członków Zespołu Bogów. Również najstarsza księga świata, Egipska księga zmarłych, głosi, że to on skonstruował i zbudował Wielką Piramidę na podstawie wskazówek zawartych w „Księdze, która zstąpiła z Niebios”. (J.-J. Champollion-Figeac, Literatura mądrości, Paryż, 1888). Mówi się o nim w starożytnych astrologicznych traktatach jako o tym, który przewodniczy „szóstemu klimatowi”, co może odnosić się do regularnego cyklu zmian środowiska występującego na Ziemi.
Przywołajmy tu słowa (data nieznana) Sonchisa, egipskiego kapłana z Sais, który powiedział Solonowi (638-559 p.n.e.), ateńskiemu prawnikowi i kupcowi:
Wszyscy jesteście młodzi duchem, jako że nie macie żadnych starych tradycji, żadnych starożytnych wierzeń i wiedzy, które posiwiały z wiekiem. A powód tego jest następujący: wiele razy była ludzkość unicestwiana i wiele razy jeszcze będzie.
Profesor S.L. MacGuire, Manuscripts in the Glastonbury Library (Manuskrypty w Bibliotece Glastonbury), Salisbury, 1922
Słowa wypowiedziane przez innego egipskiego kapłana i cytowane w dziele Platona Timajos potwierdzają, że było wiele wcześniejszych katastrof:
Wy [Grecy] pamiętacie tylko jeden potop, a przecież wcześniej było wiele innych.
Platon, Timajos
Ta informacja jest potwierdzona w Camoos of Firazabadi (Słownik Firazabadiego), wyjątkowym i rzadko wspominanym dziele opisującym tajemniczą przeszłość Egiptu napisanym w VIII wieku n.e. na podstawie danych zaczerpniętych ze znacznie wcześniejszych dokumentów. Jego oryginalna wersja jest obecnie przechowywana w Bibliotece Aleksandryjskiej. W dziele tym mówi się, że Wielka Piramida została zbudowana w starożytności przed katastroficzną powodzią nazywaną „Zalewem Wód”. To twierdzenie podtrzymują rzadko omawiane opisy Herodota zawarte w jego Dziejach, jak choćby ten:
Zauważyłem, że na wzgórzach są muszle morskie i że sam gmach [Wielka Piramida] jest mocno zwapniony… i że sól wydziela się z gruntu w takiej ilości, że wręcz szkodzi piramidom.
Kiedy duński literat Frederic Louis Norden odwiedził piramidy w drugiej połowie lat 1730., ponad 2200 lat po Herodocie, na Płaskowyżu Gizy wciąż znajdowano morskie muszle. Był bardzo zdziwiony znajdując…
…dużą liczbę muszli i skamieniałych ostryg, co jest bardzo dziwne, jako że Nil nigdy nie podnosi się tak wysoko, by zalać tę równinę, a nawet gdyby tam sięgał, to i tak nie można byłoby go uznać za ich źródło, ponieważ w tej rzece nie ma ani nigdy nie było żadnych skorupiaków. Chociaż w Nilu nie ma żadnych skorupiaków, występują one licznie w Morzu Czerwonym i można by zapytać, skąd wzięły się muszle, które można znaleźć przy samych piramidach?
Frederic L. Norden, Travels in Egypt and Nubia (Podróże po Egipcie i Nubii), Królewskie Towarzystwo Naukowe, Kopenhaga, 1755–1757
Herodot i Norden podają, że morskie muszle znajduje się w piasku w całym tamtejszym regionie, co dowodzi, że w jakimś momencie płaskowyż z piramidami znajdował się pod powierzchnią morza. Obecnie postaramy się ustalić, kiedy i w jaki sposób do tego doszło.
Masoudi pisze, że Saurid Ibn Salhouk, król starożytnego Egiptu, zbudował dwie nowe piramidy w pobliżu…
…wielkiej białej skały, która wystawała z równiny i była wyższa od gór i tak regularna, że jej oblicze stanowiło cztery segmenty kuli zwężające się ku górze do gwiaździstych niebios; ta skała była stara, starsza od samego czasu.
Masoudi, Les Prairies d’Or, tom II, przekład C. Barbier de Meynard; podobny opis jest zawarty w pochodzącym z drugiego wieku dziele Pastor of Hermas (Pastor z Hermas), Whitehaven Books, Londyn, 1942; cytuje go również H.P. Bławacka w Izis ujawnionej, 1877, księga II, „Teologia”.
W Izis ujawnionej ta wielka biała skała jest opisywana jako „stara, z wyciosaną w niej dziurą”. Jamblich (250–330 n.e.), syryjski przedstawiciel aleksandryjskiej szkoły mistycyzmu i studiów filozoficznych, odnotował w swoim dziele O tajemnicach, szczególnie egipskich, chaldejskich i asyryjskich, że na północnej ścianie Wielkiej Piramidy było „uszkodzone w starożytności miejsce”. Tak więc „wielka biała skała” to określenie Wielkiej Piramidy. W roku 820 n.e. arabski książę Abdullah Al-Mammum wykorzystał tę dziurę jako miejsce, z którego zaczął drążyć tunel do wnętrza budowli. Ostatecznie dotarł do wąskiego pochyłego korytarza, który dziś nazywany jest „zstępującym”, i przystąpił do badania wnętrza Wielkiej Piramidy.
W swoich zapiskach Masoudi zakłada najwyraźniej, że Wielka Piramida była jedyną, jaka wówczas istniała, podczas gdy król Saurid Ibn Salhouk zlecił budowę dwóch podobnego kształtu budowli położonych w pobliżu. Być może jedną z nich była półprzezroczysta alabastrowa piramida, która stała na zachód od Wielkiej („Złota zbroja”, raport profesora Greavesa z około roku 1897 przechowywany w Bibliotece Aleksandryjskiej), zanim została zniszczona w roku 590 p.n.e. (Dzieje).
