Potencjalne korzyści płynące z fulerenowej wody

Artykuł po raz pierwszy w języku polskim ukazał się w dwumiesięczniku Nexus w numerze 100 (2/2015)
Tytuł oryginalny: „The Science and Promise of Fullerene Water”, Nexus (wydanie angielskie), vol. 22, nr 1

Dr Richard Alan Miller

Rewolucyjne podejście do śmiertelnych dawek promieniowania

Poszukiwanie skutecznej ochrony przed promieniowaniem trwa od dziesięcioleci. Nowe związki chemiczne przeznaczone do ochrony żywych organizmów przed promieniowaniem jonizującym testuje się w bardzo rygorystycznych warunkach. Na przykład astronauci potrzebują ochrony przed bardzo silnym promieniowaniem podczas przekraczania pasów Van Allena. Samo Słońce może uderzać w Ziemię niemal bez ostrzeżenia koronowymi wyrzutami promieniowania w paśmie X (roentgena), co stanowi kolejny powód do ochrony przed radiacją.

Mamy też warstwę radioaktywnego pyłu z Fukushimy w Japonii, która jest dodatkowym zagrożeniem dla naszej atmosfery. Pogoda (deszcz, śnieg, burze) ma tendencję do przemieszczania go i w wielu miejscach musimy obecnie znosić jego sporadyczne wzrosty, które przewyższają nawet dziesięciokrotnie naturalne promieniowanie tła. Ośrodek Obserwacji Awarii Jądrowych (Nuclear Emergency Tracking Center; w skrócie NETC) nadaje komunikaty ostrzegawcze RADCON, które są aktualizowane co minutę na całym świecie (patrz www.netc.com).

Istnieje pilna potrzeba stworzenia nowej koncepcji rozwiązywania tych problemów. Poziom promieniowania wzrósł do takiego stopnia, że aby dać sobie z nim radę, potrzebne są nowe formy zabezpieczeń albo usprawnienie istniejących.

Nasza medycyna od dawna wykorzystuje węgiel aktywny/aktywowany i inne pokrewne związki. Warto zapoznać się też z ostatnimi ukraińskimi i rosyjskimi badaniami nad fulerenami, grupą specjalnych struktur węglowych, które zamykają wodę wewnątrz charakterystycznych powierzchni geometrycznych. Jest to jeden z najnowszych kierunków badań związanych z naturą i strukturą wody.

Rola fulerenowej wody w detoksykacji i ochronie przed promieniowaniem

Fulerenowa woda wykazuje istotne właściwości zdrowotne (patrz www.c60water.com). Wydaje się zwiększać zdolność wątroby do odtruwania i wydalania toksycznych substancji. Aby uniknąć kaca lub złagodzić jego skutki wystarczy na przykład wypić kilka łyków takiej wody przed lub po spożyciu alkoholu. To samo należy zrobić w przypadku ewentualnego zagrożenia toksykologicznego lub zatrucia pokarmowego.

Przeprowadzone w Narodowym Uniwersytecie Farmaceutycznym w Charkowie na Ukrainie badania przedkliniczne wykazały, że fulerenowa woda ułatwia przywracanie właściwej hemodynamiki (przepływu krwi) i procesów troficznych w wątrobie oraz wyraźnie chroni ten narząd.

Prowadzone w Narodowym Uniwersytecie Medycznym w Charkowie na Ukrainie badania kliniczne z udziałem pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby pochodzenia toksycznego leczonych fulerenową wodą wykazały znaczne zmniejszenie klinicznych objawów tej choroby, częstości występowania zespołu cytolizy, zapalenia immunologicznego i niedoboru komórek wątroby. Proponuje się, aby włączyć fulerenową wodę do terapii kombinowanej stosowanej w leczeniu zaburzeń wątroby wywołanych przez wirusy i toksyny. Badania przedkliniczne wykazały, że woda zawierająca cząsteczki węgla chroni serce, hamując zatrucie zawałowe i normalizując funkcjonowanie mięśnia sercowego.

W modelach doświadczalnych alkoholizacji fulerenowa woda skutecznie chroniła zwierzęta przed toksycznym działaniem alkoholu w sytuacji długotrwałego przewlekłego działania dawek etanolu i zapobiegała uszkodzeniu tkanek w mózgu i wątrobie – organach, które są najbardziej narażone na szkodliwe działanie alkoholu.

Naukowcy z Instytutu Związków Fizjologicznie Czynnych w Charkowie na Ukrainie, Instytutu Biofizyki Teoretycznej i Eksperymentalnej w Puszczyno w Rosji i innych ośrodków badawczych naświetlali szczury promieniami X w natężeniu powodującym ciężką chorobę popromienną i śmierć. Zastosowanie fulerenowej wody umożliwiło przeżycie 15 procentom zwierząt. Późniejsze badania wykazały jeszcze większą przeżywalność.

W badaniach przedklinicznych prowadzonych w Instytucie Radiologii Medycznej im. Grigoriewa Ukraińskiej Narodowej Akademii Nauk Medycznych oceniano wpływ wody na niższe dawki promieniowania. W grupie szczurów doświadczalnych, którym podawano zwykłą wodę, 37 procent zdechło po napromieniowaniu. Przyjmowanie fulerenowej wody przez 15 dni (5 dni przed napromieniowaniem i 10 dni po napromieniowaniu) pozwoliło przeżyć 95 procentom zwierząt, przy czym przebieg choroby popromiennej był znacznie łagodniejszy.

Fulerenowa woda jest zalecana wszystkim, którzy z powodu swojej aktywności zawodowej lub w celach diagnostycznych byli, są lub będą wystawieni na działanie promieniowania jonizującego.

W maju 2011 roku Instytut Związków Fizjologicznie Czynnych zaoferował rządowi Japonii za pośrednictwem ambasadora Ukrainy pomoc w złagodzeniu cierpień osób poszkodowanych przez promieniowanie w następstwie katastrofy elektrowni jądrowej Fukushima Daiichi. Wygląda jednak na to, że ta oferta nie została przyjęta.

Odkrycie i struktura fulerenów (buckyballi)

Podczas ochładzania pary wodnej powstają krople rosy, ale gdy schładzana jest para grafitu, tworzą się „kropelki” atomów węgla. Te węglowe kulki odkryto w roku 1985. Sześćdziesiąt atomów węgla tworzy kulę łudząco podobną do piłki nożnej, tyle że 200 milionów razy mniejszą. Podobnie jak piłka nożna, również ta cząsteczka węgla jest pusta w środku. Z powodu tego podobieństwa naukowcy chcieli nazwać ją „footballene”, ale potem postanowili uhonorować amerykańskiego architekta R. Buckminstera Fullera – wynalazcę kopuły geodezyjnej, która przypomina tę cząsteczkę węgla – nadając jej nazwę „buckminsterfulleren”, a w skrócie „fuleren C₆₀” lub „buckyball” (patrz ilustracja 1).

Ilustracja 1. Fuleren C60 w porównaniu z piłką nożną

Pięciopłatkowe kwiaty, rozgwiazdy i ludzkie biocząsteczki są monosymetryczne, natomiast cząsteczka fulerenu C₆₀ ma sześć pięciokrotnych osi obrotu i wiele innych ważnych geometrycznych cech. To jedyna znana cząsteczka w przyrodzie z tak unikalną symetrią.

Warto zauważyć, że te cząsteczki węgla wykryto najpierw w laboratorium, a dopiero potem w naturze. Odkryto je w szungicie¹ z Karelii Północnej w północno-zachodniej Rosji, jak również w fulgurytach w USA i Indiach. Są obecne również w niektórych gatunkach węgla aktywnego. W przyrodzie fulereny powstają w wyniku uderzeń piorunów, spalania gazu ziemnego i erupcji wulkanów. W roku 2010 fulereny wykryto w dużych ilościach w powietrzu w postaci gazów, a w roku 2012 w stanie stałym. W roku 2011 naukowcy opublikowali wyniki badań próbek powietrza pobranych nad Morzem Śródziemnym mówiące, że we wszystkich 43 próbkach powietrza pobranych od Barcelony po Istambuł znaleziono fulereny.