Woda uwięziona w fulerenach

Fuleren jest węglem alotropowym, to znaczy istniejącym w różnych formach. Jest 100 razy twardszy od diamentu lub grafitu. Fulereny mogą być różnego rodzaju, na przykład C₆₀, C₇₀ itd. – w zależności od liczby atomów węgla. Najbardziej stabilny i najlepiej zbadany jest C₆₀ zawierający 60 atomów węgla. To jedyna molekularna postać węgla, w odróżnieniu od diamentu i grafitu, która jest krystaliczna z określonym układem przestrzennym atomów węgla. Natura skupiła w tym jednym obiekcie wiele sprzecznych pojęć. Fuleren jest ogniwem łączącym materię organiczną i nieorganiczną. Jest zarazem molekułą, cząsteczką i skupiskiem. Średnica cząsteczki C₆₀ wynosi jeden nanometr.

Jeśli zajrzy się do wnętrza fulerenu, okaże się, że jest tam tylko zamknięta w węglowej powłoce pustka, „nic”, „bańka próżniowa” wypełniona elektromagnetycznymi polami. Ta struktura nie pasuje do znanej tezy, że natura nie znosi próżni. Próżnia i materia to dwa filary wszechświata, które harmonijnie jednoczą się w tej cząsteczce.

Węglowa powłoka fulerenu uniemożliwia wnikanie do niej jakichkolwiek materialnych cząsteczek (jonów, atomów lub cząstek). Jednakże przestrzenie między atomami węgla pozwalają na przedostawanie się do wnętrza fulerenu małych cząsteczek, takich jak cząsteczki wody, i atomów, takich jak atomy wodoru (patrz ilustracja 2).

 

 

Ilustracja 2. Cząsteczka wody uwięziona wewnątrz fulerenu C60

 

 

Korzyści zdrowotne oferowane przez fulerenową wodę

Wśród podstawowych właściwości fulerenów, które są widoczne na poziomie zarówno komórki, jak i całego organizmu, znajduje się ich niezwykłe działanie przeciwutleniające. Fulereny powstrzymują procesy peroksydacji i utleniania przez wolne rodniki. Zachowują się jak najpotężniejsze i najdłużej działające spośród znanych przeciwutleniaczy.

W wyniku działania wolnych rodników atomom tlenu brakuje pojedynczych elektronów, które odbierają one żywym komórkom. Przeciwutleniające działanie fulerenu jest 1000 razy silniejsze niż wszelkich innych znanych przeciwutleniaczy (takich jak witamina E lub beta-karoten).

Dzięki swoim właściwościom akceptorowym fulereny są zdolne do selektywnego współdziałania z innymi cząsteczkami. Kiedy znajdą się w środowisku wodnym, przenoszą te właściwości do uporządkowanych warstw wody na znaczną odległość od ich powierzchni. To działanie filtruje i zmienia strukturę wody w organizmie. Uważa się, że to sama geometryczna forma fulerenu zmienia strukturę wody.

Fulereny normalizują metabolizm komórkowy, zwiększają aktywność enzymów oraz odporność komórek, w tym ich aparatu genetycznego, na wpływy zewnętrzne (ciepło, wirusy itp). W rezultacie dochodzi do poprawy zdolności regeneracyjnych tkanek ciała.

Ponadto fulereny normalizują procesy nerwowe, wpływając na wymianę neuroprzekaźników, oraz zwiększają odporność na stres. Fulereny mają też wyraźne działanie przeciwzapalne i antyhistaminowe, w związku z czym mogą łagodzić ból, hamować rozwój wielu chorób alergicznych i poprawiać odporność.

Fulereny działają nawet w ultramałych dawkach (takich jak w homeopatii) i ich działanie może utrzymywać się miesiącami, i to nawet po podaniu pojedynczej dawki. Badania w tej dziedzinie rozpoczął dr Rustum Roy z Uniwersytetu Stanu Pensylwania.

Stosując terapię fulerenową, można wyeliminować liczne schorzenia i przywrócić organizm do pełni zdrowia.

 

Fulereny w naturze

Fulereny występują w przyrodzie wszędzie, zwłaszcza tam, gdzie jest węgiel i wysoka energia. Można je znaleźć w pobliżu gwiazd węglowych (w kosmosie), w przestrzeni międzygwiezdnej, w miejscach uderzenia pioruna oraz w pobliżu kraterów wulkanów. Powstają nawet podczas spalania gazu w domowej kuchence gazowej lub w płomieniu zwykłej zapalniczki. Fulereny mogą też tworzyć węglowe nanorurki (patrz ilustracja 3) i stawać się nadprzewodnikami.

 

 

Ilustracja 3. Artystyczne wyobrażenie mniejszych cząsteczek C60 wewnątrz większej nanorurki.

 

 

Fulereny znajdowane są w miejscach gromadzenia się starożytnego węgla kamiennego. Na szczególną uwagę zasługuje tu mineralny szungit z Karelii. Te skały składają się nawet w 80 procentach z czystego węgla i liczą sobie około dwóch miliardów lat. Wciąż nie jest jasne, jak powstały. Jedna z hipotez głosi, że są pozostałością po uderzeniu dużego węglowego meteorytu.

Naturalne fulereny odkryto w szungicie w roku 1992. Przed rokiem 1999 za pomocą metody uwadniania wodnych roztworów fulerenów w jednym z laboratoriów udało się wyodrębnić i zidentyfikować fulereny C₆₀ zawarte w szungicie typu-I o wysokiej zawartości węgla.