Olej rycynowy w ludowej medycynie i odczyty Edgara Cayce’a

Artykuł po raz pierwszy w języku polskim ukazał się w dwumiesięczniku Nexus w numerze 111 (1/2017)
Tytuł oryginalny: „Castor Oil in Folk Medicine and Edgar Cayce’s Readings”, Nexus (wydanie angielskie), vol. 23, nr 5

Dr William A. McGarey

Terapeutyczna historia oleju rycynowego

Pierwszą reakcją na pomysł zastosowania oleju rycynowego jako środka terapeutycznego byłoby zapewne odrzucenie go jako staromodnego środka na przeczyszczenie, który od dawna nie jest już wykorzystywany w medycynie. Taka reakcja byłaby z pewnością zrozumiała, ponieważ właśnie w to kazano nam wierzyć w krótkim czasie przydzielonym rycynie na wykładach farmakologii w szkołach medycznych. W rzeczywistości niektórzy lekarze nadal ją polecają mimo protestów zaniepokojonych pacjentów. Coraz częściej jednak można spotkać radiologa, który woli ją od innych środków przeczyszczających w ramach przygotowań do rentgena jelit.

W trakcie badań stwierdzono jednakże, że olej rycynowy jest naprawdę niezwykłą substancją o równie niezwykłej historii, co sprawia, że byłoby niepowetowaną stratą, gdyby tak niezwykła substancja, która bardzo długo była użyteczna, uniwersalna, miała smak i romantyczną otoczkę, miała skończyć na terapeutycznym śmietniku. Wręcz przeciwnie, właśnie dzięki tym cechom powinna ona stanowić terapeutyczne dobrodziejstwo.

Badając historię tego oleju z nasion rącznika pospolitego natykamy się na wzmianki o jego cechach, które czynią go bardzo wartościowym. Wprawdzie odniesienia te są rzadkie, ale warte zbadania. Literatura medyczna mówi o nim niewiele. Więcej na jego temat znaleźć można w innych źródłach. Historie, które się słyszy, są jeszcze bardziej skąpe, niemniej istnieją. Prawie 15 000 mentalnych odczytów będących dziełem życia jednego człowieka, Edgara Cayce’a (1877–1945) z Virginia Beach w stanie Wirginia w USA, stanowi jak dotąd największy zbiór informacji dotyczących oleju rycynowego jako środka terapeutycznego. Te informacje wzbogacone moimi własnymi doświadczeniami składają się na zasadniczą część tego badania.

Rącznik pospolity (Ricinus communis L.). (Ilustracja pochodzi z wydanej w roku 1887 książki Köhler’s Medizinal-Pflanzen in naturgetreuen Abbildungen mit kurz erläuterndem Texte, tom 2)

Olej ten jest ekstrahowany z nasion Ricinus communis¹, nazywanego w średniowieczu „Dłonią Chrystusa” (Palma Christi). To olej, który Edgar Cayce bardzo często zaleca do stosowania w postaci okładu.

Podobno Kleopatra stosowała olej rycynowy jako bazę swojego makijażu, aby jeszcze bardziej upiększyć swoje oczy. Także dzisiaj olej ten stosuje się powszechnie w szminkach i środkach do makijażu, prawdopodobnie ze względu na jego stabilne i kojące właściwości. W Papirusie Ebersa z około roku 1550 p.n.e. olej rycynowy został opisany jako środek stosowany do ochrony oczu przed ich podrażnieniem w dawce dwóch kropli.² Jest to prawdopodobnie pierwsze odnotowane zastosowanie tego niezwykłego oleju w terapii w starożytnym Egipcie, krainie kryjącej wiele tajemnic. Olej rycynowy był ceniony przez wiele wieków, czasami w nowych zastosowaniach, ale jego prawdziwe zalety i zastosowanie przekazane przez Cayce’a były wcześniej nieznane.

Edgar Cayce (1877–1945)