Przykładem może być zdumiewająca historia barwinka i rauwolfii żmijowej wykorzystywanej od wieków w Indiach do leczenia dolegliwości umysłowych, która jest teraz szanowanym elementem sztuki medycznej. Barwinek nosi łacińską nazwę Vinca rosea L. (Katarantus różowy, barwinek różowy) i należy do rodziny dogbane, która obfituje w alkaloidy. Był używany w medycynie ludowej jako lek na czerwonkę (dyzenterię), zaburzenia menstruacyjne, bóle zębów itp., a dzięki dziwnemu zbiegowi okoliczności został uznany za nadający się do leczenia białaczki.

Naukowcy z Laboratorium Badań Medycznych Collip w Londynie w prowincji Ontario w Kanadzie używali wyciągu z barwinka w badaniach na zwierzętach, starając się zweryfikować fakty związane z historią jego stosowania na Jamajce w leczeniu cukrzycy. Gdy w trakcie badania niektóre zwierzęta padły w następstwie rozległej infekcji, okazało się, że liczba białych krwinek w ich organizmach uległa zmniejszeniu. To zrodziło pomysł, aby zastosować go do leczenia białaczki. W przedmowie do swojej książki Green Medicine (Zielony lek)¹⁴ Margaret B. Kreig przytoczyła historię rauwolfii żmijowej: „Jeden botaniczny sukces zaowocował daleko idącymi konsekwencjami, kiedy na początku lat 1950. zachodni naukowcy zaczęli badać wywodzące się jeszcze ze starożytności twierdzenia o skutecznym leczeniu obłędu za pomocą rauwolfii żmijowej (Rauwolfia serpentina). Kiedy z tych korzeni pozyskano pierwszy nowoczesny środek usypiający, rezerpinę, okazała się ona szczególnie skuteczna w łagodzeniu nadciśnienia tętniczego”.

W ostatnim czasie dokonał się ogromny postęp w badaniu roślin, które już zostały uznane za korzystne, oraz w poszukiwaniu nowych leków wytwarzanych ze starych roślin, które nie posiadają historii medycznego zastosowania.

Widzimy więc, że informacje można pozyskiwać z dowolnego źródła, które pozwala poznawać to, co może przynosić korzyść ludzkiemu organizmowi. Jeśli jakaś terapia była wykorzystywana przez wiele lat bez szkodliwego działania, to należy ją stosować, a nie zastanawiać się i badać, czy działa. Zamiast tego lepiej ustalić, dlaczego działa i co się dzieje w organizmie w trakcie jej stosowania.

 

Pakiety oleju rycynowego jako terapia

Historia oleju rycynowego i jego liczne zastosowania zmieniły nasze wyobrażenia o nim ze starodawnego środka ochronnego – do dzisiaj powszechnie używanego jako środek przeczyszczający lub chemiczny (bądź psychiczny) bodziec inicjujący wysiłek porodowy kobiety w ciąży – po wszechstronne narzędzie terapeutyczne, którego możliwości dopiero zaczynają być poznawane i którego mechanizmy działania wciąż są niezbadane.

Jednak nigdzie w literaturze medycznej ani paramedycznej nie znalazłem opisu zastosowania oleju rycynowego w postaci okładu na brzuch w celu leczenia dolegliwości ludzi, z dwoma wyjątkami.

Pierwszy z nich to historia opowiedziana mi w lutym 1966 roku przez Catherine Young. Kiedy zasugerowałem jej zastosowanie okładu z oleju rycynowego, stwierdziła, że było to dokładnie to, co wiele lat temu robiła jej matka. Jej matka przybyła do USA z Jugosławii w roku 1901. Powiedziała jej, że te okłady były stosowane na kłopoty żołądkowe i nerkowe przez ludzi w każdym wieku – „dawniej, w starym kraju” – a zwłaszcza w przypadku dzieci cierpiących na kolki. Pamiętała, jak przy różnych okazjach ludzie chodzili z przywiązanymi do brzucha okładami z oleju rycynowego i butelkami gorącej wody (termoforami). W Jugosławii, a potem w ich domu w Stanach Zjednoczonych, stosowali te okłady na sztywny kark, ból gardła i różne bolące części ciała – ale głównie na brzuch.

Opis drugiego wyjątku znajduje się w archiwum Fundacji Edgara Cayce’a. Omawia on obszernie okłady z oleju rycynowego i sugeruje stosowanie go do leczenia różnych chorób. Fundacja ta jest zarejestrowana w Wirginii, a jej głównym zadaniem jest opieka nad 14 238 mentalnymi odczytami dokonanymi przez Edgara Cayce’a w ciągu około 40 lat. Fundacja indeksuje i udostępnia te odczyty do studiowania oraz sponsoruje badania o charakterze parapsychicznym i medycznym. Te odczyty stanowią największy zbiór parapsychicznych informacji pochodzących z jednego źródła dostępnych dzisiaj na świecie. Od tak bogatego źródła spójnych i wzajemnie powiązanych informacji można by oczekiwać spójności zastosowań i jakiegoś wyjaśnienia, dlaczego w ogóle należy stosować okłady z oleju rycynowego.

Zanim zaczniemy zagłębiać się w działanie tych okładów, powinniśmy najpierw poznać, czym są odczyty Edgara Cayce’a, które tak bardzo je zalecają. Cayce znaczną część życia spędził na dokonywaniu tych „odczytów”, jak je zaczęto z czasem nazywać. Pełną historię jego życia dobrze przedstawił Thomas Sugrue w książce There is a River.¹⁵ Cayce zmarł w roku 1945. W celu dokonania odczytu kładł się na kanapie lub łóżku, rozluźniał krawat i kołnierzyk i po kilku chwilach wchodził w stan przypominający trans lub autohipnozę. Będąc w tym stanie, mógł wizualizować, opisywać i komentować inną, zupełnie obcą osobę, która mogła w tym momencie przebywać tysiące mil dalej. Potrafił zdiagnozować stan fizyczny, w którym znajdował się jej organizm, i podać sposób jej leczenia. Jego zdolność jasnowidzenia w tym stanie została wielokrotnie pozytywnie zweryfikowana, przez co stał się znany w kraju jako „The Miracle Man of Virginia Beach” („Cudotwórca z Virginia Beach”).¹⁶ Ilekroć zapadał w trans i udzielał informacji o kimś, informacje te stawały się razem z pytaniami i odpowiedziami odczytem. Przez ponad 40 lat Cayce dokonał 14 238 takich odczytów, które są obecnie indeksowane, oraz od 200 do 500 odczytów, które nie zostały jeszcze udostępnione. Spośród tego zbioru 8976 odczytów dotyczy spraw zdrowia, zaś pozostałe innych tematów. Wszystkie wyciągi z odczytów są opatrzone numerami, po których mogą być łatwo odnalezione w ewidencji Fundacji Edgara Cayce’a.

 

Odczyty Edgara Cayce’a na temat oleju rycynowego

Pierwszy zaindeksowany jak dotychczas odczyt, w którym jest mowa o okładach z oleju rycynowego, nosi nazwę Przypadek nr 15–2. Pewna kobieta poprosiła o ten odczyt ze względu na nowotwór jelita górnego – rozpoznany za pomocą prześwietlenia rentgenowskiego – ale w odczycie został on określony jako zaklinowanie. Odczyt odbył się 17 sierpnia 1927 roku. Tak narodził się rodzaj terapii trwający przez całe życie Cayce’a, który nie mając wykształcenia medycznego ani stopnia naukowego został diagnostą chorób sugerującym rodzaj terapii, zwykle nie widząc ani nic nie wiedząc o pacjencie.

Pewien 62-letni mężczyzna, oznaczony jako przypadek nr 1836, najwyraźniej cierpiał na padaczkę. Jego odczyt z 2 marca 1939 roku jest interesujący z kilku powodów. Oto on:

 

Jak ustaliliśmy, jeśli nie zostaną podjęte odpowiednie środki, ten stan może stać się bardzo poważny. Oto stan, w jakim znalazło się to ciało. Doszło do zaburzenia w przewodach mlecznych, zaburzenia, które powoduje adhezję w tej części ciała, a czasami przeciąganie z boku (po prawej stronie) tuż poniżej obszaru wątroby i woreczka. Ta dysocjacja powoduje przerwanie koordynacji mózgowo-rdzeniowego i współczulnego układu nerwowego do czasu wystąpienia tendencji i impulsów mogących przełamać ten impuls nerwowy poprzez układ mózgowo-rdzeniowy. I jeśli nie zostaną podjęte pewne działania, może powstać skrzep lub przerwa w mózgu. Co do ogólnego stanu organizmu, to ulega on stopniowo pogorszeniu w następstwie tych zaburzeń, zarówno fizycznych, jak również w wyniku lęku i stanu samego organizmu…

Wykonamy systematycznie co najmniej 10 takich zabiegów, okładów z oleju rycynowego, co drugi wieczór, gdy organizm jest gotowy do przejścia w stan spoczynku, przez godzinę, w czasie której okład należy zmienić dwukrotnie i przykładać go nad jelitem ślepym i przewodami żółciowymi lub po prawej stronie od żeber do bioder, rozszerzając go niżej na brzuch, rozumiesz? Należy użyć potrójnie złożonej flaneli nasączonej gorącym olejem rycynowym i wykręconej, a następnie przykryć całość elektrycznym kocem, aby utrzymać wszystko w cieple, a nawet w tak wysokiej temperaturze, jaką tylko organizm może znieść, zrozumiałe? Należy to powtarzać co drugi wieczór, co najmniej dziesięciokrotnie, czyli przez okres dwudziestu dni, rozumiesz?

Ponadto, każdego wieczoru przez co najmniej dwadzieścia do trzydziestu dni należy masować kręgosłup ku dołowi, zaczynając od podstawy mózgu, jednego dnia przy użyciu oliwy z oliwek, a następnego dnia masła kakaowego. Wmasować tyle, ile ciało wchłonie. Należy to rozszerzyć po obu stronach kręgosłupa, od podstawy mózgu do końca grzbietu, łagodnie, ruchem obrotowym, wmasowywać w ciało, rozumiesz? Wcierać z dala od głowy, zawsze. Każdego wieczoru masaż powinien trwać od około dwudziestu do trzydziestu minut, rozumiesz? Po masażu, a także po okładach z oleju rycynowego, ciało można wytrzeć gąbką – powierzchnie masażu i okładów – w razie potrzeby letnią wodą sodową.

W diecie należy unikać pokarmów smażonych i wszelkiego mięsa wieprzowego, każdego rodzaju, zwłaszcza kiełbas i temu podobnych.

Wykonuj to, bo w ten sposób możemy pomóc wyeliminować te niedogodności. Potem, pod koniec dwudziestu do trzydziestu dni stosowania tej terapii zgodnie ze wskazówkami, przekażemy dalsze instrukcje...

 

Przypuszczalnie w większości przypadków, w których zalecano stosowanie okładów z oleju rycynowego na brzuch, najczęściej sugerowano wykonywanie ich przez trzy dni w tygodniu. To tak, jakby po okresie aktywności w leczeniu musiał następować okres odpoczynku. Z odczytów Cayce’a wynika, że zdawał on sobie sprawę z korzyści wynikających z periodyczności stosowania terapii, zamiast kontynuowania jej w nieskończoność przez resztę życia. Na postawie własnego przeglądu części dostępnych odczytów jestem pewien, że to nie było żelazną regułą, ale czymś realizowanym z dużą konsekwencją.

 

O autorze:

Dr William A. McGarey (1919–2008) był lekarzem rodzinnym, pionierem medycyny holistycznej oraz autorem i współautorem kilkunastu książek o duchowości i uzdrawianiu, w tym The Edgar Cayce Remedies (Remedia Edgara Cayce’a), Edgar Cayce on Healing Foods (Uzdrawiające pokarmy Edgara Cayce’a), The Oil That Heals (Olej, który uzdrawia) i Edgar Cayce and the Palma Christi (Edgar Cayce i Palma Christi). Ukończył Szkołę Medyczną Uniwersytetu Cincinnati. W czasie II wojny światowej służył w marynarce wojennej, a podczas wojny koreańskiej w siłach powietrznych jako chirurg lotniczy. W roku 1970 uczestniczył w założeniu Kliniki A.R.E. (Association for Research and Enlightenment – Stowarzyszenie na rzecz Badań i Oświecenia) w Phoenix w Arizonie. W roku 1978 założył Amerykańskie Stowarzyszenie Medycyny Holistycznej (American Holistic Medical Association). Przez dziesięciolecia udoskonalał holistyczne metody uzdrawiania Edgara Cayce’a poprzez prywatne doradztwo i artykuły zamieszczane w magazynie A.R.E. Venture Inward. Dodatkowe informacje na temat Edgara Cayce’a i jego odczytów znaleźć można na stronie internetowej zamieszczonej pod adresem www.edgarcayce.org.

 

Przełożył Jerzy Florczykowski

 

Przypisy:

 1. Encyclopaedia Britannica, 1956; 5:6b.

 2. J.H. Gaddum, Pharmacology (Farmakologia), Oxford University Press, Nowy Jork, wydanie III, 1948.

 3. D.W. Montgomery, „Castor Oil” („Olej rycynowy”), J. Cutaneous Diseases, 1918, 36:446.

 4. W.B. Cannon, The Mechanical Factors of Digestion (Czynniki mechaniczne w trawieniu), Longmans, Green & Co., Nowy Jork, 1911, s. 151.

 5. L. Goodman, A. Gilman, The Pharmacological Basis of Therapeutics (Farmakologiczne podstawy terapeutyki), Macmillan, Nowy Jork, 1941, ss. 801–829.

 6. E.H. Starling, Principles of Human Physiology (Zasady fizjologii człowieka), pod redakcją C.L. Evansa, Lea & Febiger, Philadelphia, 1941, wydanie VIII, ss. 224, 332–378, 675–676.

 7. A.G. Schoch, „The Treatment of Dermatoses of Intestinal Origin with Castor Oil and Sodium Ricinoleate” („Leczenie dermatozy jelitowego pochodzenia przy pomocy oleju rycynowego i rycynolanu sodu”), Southern Medical Journal, 1939, 32(3):326–328.

 8. O.S. Ormsby, H. Montgomery, Diseases of the Skin (Choroby skóry), Lea & Febiger, Philadelphia, 1954, wydanie VIII, s. 129.

 9. Baker Castor Oil Co., „Castor Oil and Chemical Derivatives” („Olej rycynowy i jego chemiczne pochodne”), Bayonne, New Jersey, 1962.

10. A.F. Novak, G.C. Clark, H.P. Dupuy, „Antimicrobial Activity of Some Ricinoleic and Oleic Acid Derivatives” („Aktywność przeciwbakteryjna niektórych pochodnych kwasu rycynowego i kwasu oleinowego”), J. Am. Oil Chem. Soc., 1961, 38(6):321–324.

11. A.F. Novak, et al., „Antimycotic Activity of Some Fatty Acid Derivatives” („Przeciwgrzybicza aktywność niektórych pochodnych kwasów tłuszczowych”), J. Am. Oil Chem. Soc., 1964, 41(7):503–505.

12. L. Schwartz, „Protective Ointments and Industrial Cleansers” („Maści ochronne i przemysłowe środki czyszczące”), Med. Clinics of N. Amer., 1942, 26(4):1125–1210.

13. D.C. Jarvis, Folk Medicine: A Vermont Doctor’s Guide to Good Health (Medycyna ludowa – przewodnik ku dobremu zdrowiu lekarza z Vermont), Henry Holt & Co., Nowy Jork, 1958, ss. 147–150.

14. M.B. Kreig, Green Medicine: The Search for Plants that Heal (Zielona medycyna – poszukiwania roślin, które leczą), Rand McNally & Co., Chicago, 1964.

15. T. Sugrue, There is a River: The Story of Edgar Cayce, Dell Publishing Co., Nowy Jork, wydanie III, 1964.

16. J. Millard, Edgar Cayce: Man of Miracles (Edgar Cayce – cudotwórca), Neville Spearman, Londyn, 1961.

 

Od redakcji:

Niniejszy artykuł jest zredagowanym wyciągiem z książki dra Williama A. McGareya z roku 1970 zatytułowanej Edgar Cayce and the Palma Christi (Edgar Cayce i Palma Christi) dostępnej w formacie PDF (w języku angielskim) pod adresem www.edgarcayce.org.