Brzdęk, i teorię licho wzięło
To oznacza, że do aktu tworzenia dochodzi na każdym poziomie, i że nie nastąpił on jednorazowo 15 miliardów lat temu. Nie było Wielkiego Wybuchu. Co zdumiewające, każdy dowód, który miał rzekomo wspierać teorię Wielkiego Wybuchu, wykazuje niedostatki. Zmusiło to kosmologów z Grupy Alternatywnej Kosmologii (Alternative Cosmology Group) do protestu przeciwko przyznawaniu naukowych stypendiów tylko tym, którzy pracują na rzecz teorii Wielkiego Wybuchu.29
Im uważniej przyglądamy się dowodom, tym bardziej rozpada się teoria Wielkiego Wybuchu. Na przykład, kiedy zaczęliśmy zaglądać w dalsze rejony wszechświata, spodziewaliśmy się znajdować tylko młodsze gwiazdy. Ponieważ światłu dotarcie do nas zajęło więcej czasu, powinniśmy widzieć wszechświat z wczesnego okresu. Ale tak nie jest. Bez względu na to, gdzie patrzymy, wszechświat wygląda tak samo – stare i młode gwiazdy występują wszędzie.30
Inny fakt, który rzekomo miał wzmocnić teorię Wielkiego Wybuchu, ale ją podważył, to wynik pomiaru kosmicznego mikrofalowego promieniowania tła. Odkryte przypadkiem w latach 1960. przez Penziasa i Wilsona promieniowanie to zostało potraktowane jako pozostałość po Wielkim Wybuchu. Zdarza się, że przechwytujemy je w postaci śnieżenia na ekranach naszych telewizorów. Jednak w tym mikrofalowym tle zaczęły dziać się dziwne rzeczy. Obserwowano dziwne związki i paralele odnoszące się do bieżących struktur.31,32 Oznacza to, że zamiast być związane z wydarzeniem, które miało miejsce miliardy lat temu, mikrofalowe tło wykazuje związki z obecnymi obiektami. Biorąc pod uwagę emitowanie mikrofal przez czarną dziurę Drogi Mlecznej, jest możliwe, że mikrofalowe promieniowanie tła jest związane z bieżącymi strukturami dlatego, że jest przez nie emitowane!33
Coraz więcej nowych odkryć, które stanowiły zagadkę dla astrofizyków, doskonale wpasowuje się w Zasadę Czarnej Dziury. Przewidywania, które tu omówiłam, dotyczą zarówno struktur tak małych, jak kwark, jak i tak niespodziewanych jak brązowe karły.34,35
Kiedy ustaliłam, że antymateria wylewa się istną fontanną z Drogi Mlecznej – ku zdziwieniu wielu, ale zgodnie z moją teorią – uznałam, że zebrało się już za dużo dowodów, abym mogła trzymać tę teorię wyłącznie na swój własny użytek, i postanowiłam przedstawić ją szerszemu gronu.36 Posegregowałam dowody i opublikowałam je w mojej książce Punk Science, w której można znaleźć wiele odnośników do dalszych lektur. Od tamtego momentu odkryliśmy również potężne dwubiegunowe emisje promieniowania gamma pochodzące z naszej galaktyki, co jest kolejnym potwierdzeniem mojej teorii.37
Nic nowego pod słońcem czarnej dziury
Czasami okazywało się, że jest to trudna droga wymagająca porzucenia dotychczasowego życia lekarza i wkroczenia na niezbadane tereny. Odkrycie podobnych teorii stworzonych przez zespoły z całego świata dowodzi, że znaleźliśmy się w środku potężnej rewolucji w nauce. W rzeczywistości wielu naukowców już sto lat temu formułowało podobne teorie, tyle że nie dysponowali oni wtedy odpowiednimi danymi astrofizycznymi, jakie uzyskaliśmy w minionych kilku dekadach, aby je nimi poprzeć.
Cofając się jeszcze bardziej, zdaliśmy sobie sprawę, że koncepcja mówiąca, iż galaktyczne centra są kreatywną siłą, została opisana przez wiele wcześniejszych kultur. Majowie traktowali centrum galaktyki jako Wielką Matkę lub Kosmiczną Macicę. Gnostycy hołdowali mitowi kreacji, przypuszczalnie odziedziczonemu po wcześniejszych kulturach, który opisuje upadek bogini z centrum galaktyki wirującej i spadającej przez pewien rodzaj kosmicznej granicy, zanim stworzyła nasz świat. Być może ta wiedza ma coś wspólnego ze spiralami przedstawianymi w starożytnej sztuce, takimi jak na przykład w Newgrange w Irlandii.38
Mam odczucie, że nadszedł czas, aby ta teoria ujrzała światło dzienne, i że ponownie odkrywamy to, co już kiedyś wiedzieliśmy. Być może musieliśmy odejść od tej starożytnej wiedzy o cyklach czasu, abyśmy mogli odkryć ją ponownie, wsparci obserwacjami, które umożliwiła nam współczesna technika, prowadzącymi nas z powrotem do tego, o czym wiedzieli nasi przodkowie, że wszystko jest spiralą życia, oddychania, kreatywnego światła z nieskończoności, pojawiającymi się na każdym poziomie, oraz że w sercu każdej spirali znajduje się ta sama jedność, która łączy każdą strukturę we wszechświecie, od bardzo dużej po bardzo małą.
O autorze:
Manjir Samanta-Laughton jest z zawodu lekarzem, chirurgiem i dyplomowaną bioenergoterapeutką. Jest nagradzaną autorką i międzynarodowym wykładowcą. Do niedawna wykonywała zawód lekarza ogólnego, bioenergoterapeutki i holistycznej lekarki w Ośrodku Pomocy Chorym na Raka w Bristolu w Wielkiej Brytanii. Obecnie jest czołową specjalistką w zakresie łączenia nowatorskiej wiedzy i duchowości. W uznaniu swojej pracy została zaproszona do udziału w renomowanej grupie naukowców i filozofów, którzy spotkali się w roku 2008 w Japonii w celu przedyskutowania podstawowych założeń nauki. Owocem tego spotkania było utworzenie wpływowej grupy Science Evolve. Jest autorką dwóch książek: Punk Science (Punkowa nauka) i The Genius Groove (Ścieżka geniuszu), które przetłumaczono już na wiele języków. Z dr Samantą-Laughton można skontaktować się za pośrednictwem jej strony internetowej zamieszczonej pod adresem www.paradigmrevolution.com.
Przełożył Jerzy Florczykowski
Przypisy:
1. E.S. Reich, „When Antimatter Attacks...”, New Scientist, 24 kwietnia 2004, str. 34–37.
2. M. Samanta-Laughton, „Quantum Bio-cosmology: The Science of Auras and Chakras”, Holistic Health, vol. 79, zima 2003–2004, str. 16–21.
3. M. Samanta-Laughton, Punk Science, O-Books, Alresford, Hants., Wielka Brytania, 2006.
4. J.R. Minkel, „Bye Bye Black Hole”, New Scientist, 22 stycznia 2005, str. 29–33.
5. Dysk akrecyjny to wirująca struktura uformowana przez pył i gaz opadający w rezultacie działania zjawiska akrecji, to jest opadania rozproszonej materii na ciało niebieskie w wyniku działania grawitacji. Obiektem centralnym przyciągającym grawitacyjnie wirującą materię jest najczęściej czarna dziura, gwiazda neutronowa, biały karzeł lub młoda gwiazda. – Przyp. tłum.
6. N. Henbest, „The Great Annihilators”, New Scientist, 1 kwietnia 2000, str. 28–31.
7. Tamże.
8. A. Goswami, The Self-Aware Universe, Jeremy P. Tarcher/Putnam, Nowy Jork, 1993.
9. F.A. Wolf, Star Wave, Macmillan, Nowy Jork, 1984.
10. B. Swimme, Canticle to the Cosmos, (cykl nagrań na płytach DVD).
11. J. Lykken, The Physics of Extra Dimensions, nagranie wideo wykładu z Enrico Fermi Institute, 15 lutego 2003.
12. Problem horyzontu to jeden z problemów wyjaśnionych przez teorię inflacji kosmologicznej stawiający pytanie, w jaki sposób obszary o rozłącznych horyzontach osiągnęły niemal identyczne temperatury. – Przyp. tłum.
13. Problem płaskości to problem wyjaśniony przez teorię inflacji kosmologicznej związany z kształtem przestrzeni. Przez kilka ostatnich dziesięcioleci obliczono, że gęstość materii we wszechświecie jest bliska wartości krytycznej, która określa zerową krzywiznę przestrzeni (płaszczyznę), co oznacza, że przestrzeń nie wykazuje znacznej krzywizny. – Przyp. tłum.
14. J. Magueijo, Faster than the Speed of Light, Arrow Books, Londyn, 2004.
15. R. Williams, „Speed of Light”, The Science Show, ABC Radio National, 18 listopada 2000, www.abc.net.au.
16. J. Magueijo, Faster than...
17. J.V. Milewski, „Superlight: One Source, One Force”, 17 listopada 1996, www.hbci.com.
18. B.P. Wakker, P. Richter, „Our Growing, Breathing Galaxy”, Scientific American, styczeń 2004, str. 28–37.
19. G. Schilling, „Do Black Holes Play with Their Food?”, ScienceNOW, 18 sierpnia 2005, str. 4.
20. S. Clark, „Comet Tails of the Unexpected”, New Scientist, 10 września 2005, str. 32–35.
21. J. Bryner, „Giant Storms Erupt on Jupiter”, Space.com, 25 stycznia 2008, www.space.com.
22. H. Muir, „Celestial Fire”, New Scientist, 21 czerwca 2003, str. 12–14.
23. M. Chown, „Supermassive Black Holes – The Fathers of Galaxies”, New Scientist, 6 stycznia 2010, str. 30–33.
24. A. Gosline, „Thunderbolts from Space”, New Scientist, 7 maja 2005, str. 30–34.
25. Tamże.
26. NASA, „NASA’s Fermi Catches Thunderstorms Hurling Antimatter into Space”, 10 stycznia 2011, www.nasa.gov.
27. D.P. Finkbeiner, „WMAP Microwave Emission Interpreted as Dark Matter Annihilation in the Inner Galaxy”, styczeń 2005, www.arxiv.org.
28. M. Samanta-Laughton, Punk Science...
29. E. Lerner, „Bucking the Big Bang”, New Scientist, 22 maja 2004, str. 20.
30. M. Chown, „End of the Beginning”, New Scientist, 2 lipca 2005, str. 30–35.
31. G.D. Starkman, D.J. Schwarz, „Is the Universe Out of Tune?”, Scientific American, sierpień 2005, str. 36–43.
32. Z. Merali, „«Axis of Evil» a Cause for Cosmic Concern”, New Scientist, 13 kwietnia 2007, str. 10.
33. D.P. Finkbeiner, „WMAP Microwave...
34. A. Gefter, „Liquid Universe”, New Scientist, 16 października 2004, str. 35–37.
35. R.E. Rutledge et al., „Chandra Detection of an X-ray Flare from the Brown Dwarf LP 944–20”, The Astrophysical Journal Letters, 1 sierpnia 2000, vol. 538, nr. 2, str. L141–L144.
36. E.S. Reich, „When Antimatter...
37. NASA, „NASA’s Fermi Telescope Finds Giant Structure in Our Galaxy”, 9 listopada 2010, www.nasa.gov.
38. Newgrange to jeden z największych wzniesionych przez człowieka grobów korytarzowych należący do kompleksu zwanego Pałacem nad Boyne położonego w hrabstwie Meath w Irlandii. Zbudowano go w okresie neolitu; jego wiek szacuje się na 5200 lat. – Wikipedia
