Jak szczepionki mogą powodować raka

Artykuł po raz pierwszy w języku polskim ukazał się w dwumiesięczniku Nexus w numerze 154 (2/2024)
Tytuł oryginalny: „How Vaccines Can Cause Cancer”, Nexus (wydanie angielskie), vol. 31, nr 1

Stephen McMurray

W marcu 2023 roku profesor onkologii, dr Angus Dalgleish, napisał do British Medical Journalu, podkreślając swoje obawy, że guzy postępowały szybciej u pacjentów z rakiem po otrzymaniu dawki przypominającej przeciwko COVID-19.¹ Patolog dr Ryan Cole stwierdził, że u pacjentów występuje bardzo wysoki odsetek chłoniaków, szpiczaków i białaczek, a u młodszych kobiet rozwijają się bardziej agresywne formy raka piersi.² Przypisuje to szczepionce przeciwko COVID-19, która tłumi układ odpornościowy. W USA wskaźnik zachorowań na raka piersi wśród kobiet poniżej 45. roku życia podwoił się w roku 2022 w porównaniu z rokiem poprzednim. Dr Betsy Eads twierdzi, że winne są temu szczepionki mRNA.³

Nie tylko cywilni pracownicy służby zdrowia zauważają ten niepokojący trend. Zgłaszają się również sygnaliści z amerykańskiego wojska.⁴ Ponieważ szczepionka przeciwko COVID-19 została wprowadzona dla personelu wojskowego, statystyki pokazują horrendalny wzrost zachorowań na różne choroby, w tym nowotwory. Odnotowano 894-procentowy wzrost zachorowań na nowotwory złośliwe przełyku, 624-procentowy wzrost zachorowań na nowotwory złośliwe narządów trawiennych, 487-procentowy wzrost zachorowań na raka piersi, 369-procentowy wzrost zachorowań na raka jąder i 474-procentowy wzrost zachorowań na nowotwory złośliwe gruczołów dokrewnych.

Znany kardiolog i epidemiolog, dr Peter McCullough, przypuszczalnie znalazł jedną z przyczyn tego wzrostu zachorowań na raka – obecność wirusa SV40 w szczepionkach przeciwko COVID-19.⁵ Wirus SV40 jest wirusem małpim, o którym wiadomo, że powoduje raka. W latach 1955–1963 dziesiątkom milionów Amerykanów i nieznanej liczbie osób na całym świecie wstrzyknięto szczepionkę przeciwko polio, która została skażona wirusem SV40. Ostatnie badania wiążą wirusa SV40 z guzami mózgu, rakiem kości, międzybłoniakiem i rakiem płuc.⁶ W związku z odkryciem wirusa SV40 w szczepionkach przeciwko COVID-19 dr James Thorp wezwał do ich natychmiastowego wycofania.⁷

Różne szczepionki powodują raka

Jednak nie tylko szczepionki przeciwko COVID-19 mogą powodować raka. Od dawna wiadomo, że „tradycyjne” szczepionki również mogą być rakotwórcze. W marcu 2001 roku grupa specjalistów weterynarii w Ameryce była tak zaniepokojona liczbą kotów, u których po szczepieniu rozwinęły się nowotwory w miejscu wstrzyknięcia, że utworzyła grupę zadaniową do spraw mięsaka kotów związanego ze szczepionkami (Vaccine-associated Feline Sarcoma Taskforce), aby zbadać tę kwestię.⁸

Grupa ta stwierdziła:

Waga tych skumulowanych raportów spowodowała niepokój i kontrowersje w zawodzie lekarza weterynarii, które trwają do dziś. Wraz ze wzrostem dowodów na związek przyczynowy między szczepieniem przeciwko wściekliźnie i rozwojem mięsaków stało się oczywiste, że istnieje również związek przyczynowy między szczepieniem przeciwko FeLV i rozwojem mięsaków.

W raporcie przytoczono badanie 345 kotów, w którym podkreślono rosnące ryzyko powstawania nowotworów wraz z każdą kolejną szczepionką. Odnotowano 50-procentowy wzrost ryzyka zachorowania na raka kota zaszczepionego jeden raz w porównaniu z kotem niezaszczepionym. Odsetek ten wzrósł do 127 procent w przypadku kota zaszczepionego dwukrotnie, a następnie do 175 procent w przypadku kota zaszczepionego czterokrotnie. Nowotwory powstawały w okresie od trzech miesięcy do trzech lat po szczepieniu i były niezwykle agresywne.

Mięsaki w miejscu wstrzyknięcia stwierdzono również u fretek⁹, koni¹⁰ i psów¹¹, co pokazuje, że jest to problem dotyczący wielu gatunków. Wykryto je również u ludzi.¹²^,¹³

Przerwanie ciągłości skóry zwiększa ryzyko raka

Przyczyną powstawania mięsaków w miejscu wstrzyknięcia może być to, że sam proces gojenia się ran może prowadzić do powstawania nowotworów. Amerykańskie Narodowe Instytuty Zdrowia opublikowały na swojej stronie internetowej artykuł, który podkreśla ten związek:

Związek między gojeniem się ran i rakiem jest znany od dawna. Wykazano, że mechanizmy regulujące gojenie się ran promują transformację i wzrost komórek nowotworowych.¹⁴

Coś tak małego jak skaleczenie papierem może prowadzić do zwiększonego ryzyka raka, więc igła szczepionki przebijająca skórę może również zwiększyć to ryzyko.¹⁵

Dwie inne możliwe przyczyny powstawania mięsaków wywołanych szczepionkami podane przez grupę zadaniową do spraw kotów to rozregulowanie genu p53 i stan zapalny. Szczepionki mRNA powodują rozregulowanie genu p53, co może prowadzić do raka. Gen p53 reguluje apoptozę, czyli śmierć komórki, i pomaga hamować rozwój nowotworów. Uważa się, że upośledzona funkcja genu p53 jest czynnikiem powodującym ponad 50 procent nowotworów u ludzi.¹⁶

W artykule opublikowanym w czasopiśmie Medical Hypothesis odnotowano zwiększone ryzyko progresji lub nawrotu nowotworów u pacjentów onkologicznych z powodu szczepień przeciwko COVID-19.¹⁷ Jednym z mechanizmów, które zauważyli jako możliwy czynnik wyzwalający, było to, że białko kolca zakłóca działanie genu p53. Ten sam związek zauważyli również badacze z Armenii.¹⁸ Autorzy innego badania wyraźnie stwierdzili, że zastosowanie mRNA w szczepionkach przeciwko COVID-19 spowodowałoby rozregulowanie genu p53, co „w przewidywalny sposób doprowadziłoby do zwiększonego ryzyka zachorowania na szereg nowotworów”.¹⁹

Stan zapalny jako czynnik wyzwalający powstawanie raka

Jak już wspomniano, jednym z głównych czynników wywołujących raka jest stan zapalny. Problem w tym, że wywoływanie stanów zapalnych jest właśnie celem szczepionek.

Stanley A. Plotkin²⁰ jest redaktorem Clinical and Vaccine Immunology, emerytowanym profesorem pediatrii Uniwersytetu Pensylwanii i konsultantem producenta szczepionek Sanofi Pasteur. Oto, co powiedział na temat stworzenia skutecznej szczepionki:

Pierwszym warunkiem wywołania odpowiedzi na szczepionkę jest dostarczenie dostatecznych sygnałów zagrożenia poprzez antygeny szczepionkowe lub adiuwanty, aby wywołać reakcję zapalną…²¹

Związek między stanem zapalnym i rakiem jest znany od dłuższego czasu. W roku 2006 Molecular Cancer Research opublikował artykuł zatytułowany „Inflammation, a Key Event in Cancer Formation” („Stan zapalny – kluczowe zdarzenie w powstawaniu nowotworu”). W artykule stwierdzono, że związek między stanem zapalnym i rakiem jest znany od roku 1863, kiedy to odkryto, że „nowotwory mają tendencję do występowania w miejscach przewlekłego stanu zapalnego”.²²

Inny artykuł opublikowany w Nature przytacza ten sam związek między stanem zapalnym i rakiem. Stwierdza on:

Ostatnie dane rozszerzyły koncepcję, że stan zapalny jest krytycznym elementem progresji nowotworu. Wiele nowotworów powstaje w miejscach infekcji, przewlekłego podrażnienia i stanu zapalnego. Obecnie staje się jasne, że mikrośrodowisko guza, które jest w dużej mierze zaaranżowane przez komórki zapalne, jest niezbędnym uczestnikiem procesu nowotworowego sprzyjającym proliferacji, przeżyciu i migracji.²³