Szczepionki przeciwko COVID-19, nadprodukcja interleukiny i związek z rakiem

Szczególnym powiązaniem między stanem zapalnym i powstawaniem raka jest nadprodukcja cytokiny Interleukiny 15 (IL-15). Według Comprehensive Cancer Guide Uniwersytetu Stanowego Ohio:

 

Normalnie organizm uwalnia IL-15, aby stymulować rozwój, przeżycie i proliferację komórek naturalnych zabójców, które są komórkami odpornościowymi niszczącymi komórki nowotworowe i zainfekowane wirusami. Badania te pokazują, że gdy IL-15 jest obecna w dużych ilościach w organizmie przez dłuższy czas, na przykład podczas przewlekłego stanu zapalnego, może powodować, że niektóre komórki odpornościowe zwane dużymi ziarnistymi limfocytami (LGL) stają się nowotworowe.²⁴

 

Warto zauważyć, że artykuł opublikowany w czasopiśmie Cancer Cell donosi o wzroście IL-15 natychmiast po szczepieniu przeciwko COVID-19, której poziom podwaja się po drugim szczepieniu.²⁵ Co ciekawe, wielu producentów szczepionek proponuje obecnie dodawanie dodatkowej IL-15 do szczepionek jako adiuwanta w celu zwiększenia odpowiedzi immunologicznej.²⁶

 

Białka kolca ze szczepionki przeciwko COVID-19, przewlekły stan zapalny i związek z rakiem

W przypadku szczepionek przeciwko COVID-19 reakcja zapalna może się zaostrzyć, ponieważ białka kolca, do wytwarzania którego są przeznaczone, przeżywają w organizmie dłużej, niż podejrzewano, i przemieszczają się do innych narządów. Jedno z badań wykazało, że białko kolca wytwarzane przez szczepionkę Moderny może być nadal wykrywane w organizmie do 29 dni po szczepieniu.²⁷ W innym badaniu wykryto białka kolca u osób zaszczepionych nawet sześć miesięcy po szczepieniu.²⁸ W związku z tym układ odpornościowy jest aktywowany przez dłuższy czas, co może prowadzić do zwiększonego stanu zapalnego i ryzyka raka.

Byram Bridle, immunolog wirusowy z University of Guelph w Kanadzie, przyznał, że popełnili duży błąd wykorzystując szczepionki do tworzenia białek kolca, ponieważ nie zdawali sobie sprawy, jak bardzo są one toksyczne i że będą migrować z początkowego miejsca wstrzyknięcia.²⁹

Kardiolog Thomas E. Levy zwrócił uwagę na problem przemieszczania się białek kolca w organizmie po szczepieniu:

 

Pojawiły się obawy dotyczące rozprzestrzeniania się białka kolca w organizmie po szczepieniu. Zamiast pozostawać lokalnie w miejscu wstrzyknięcia w celu wywołania odpowiedzi immunologicznej i nic więcej, obecność białka kolca została wykryta w całym ciele niektórych zaszczepionych osób.³⁰

 

Następnie podkreśla niebezpieczeństwa związane z ciągłą produkcją białka kolca:

 

Silna toksyna jest wystarczająco szkodliwa, ale taka, która może replikować się i zwiększać swoją ilość w organizmie po pierwszym zetknięciu z nim, stanowi wyjątkowe wyzwanie spośród toksyn. A jeśli mechanizm replikacji może być utrzymywany w nieskończoność, długoterminowe wyzwanie dla zachowania zdrowia może ostatecznie stać się nie do pokonania.

 

 

 

 

Substancje rakotwórcze w szczepionkach

Szczepionki mogą powodować raka również ze względu na składniki i substancje chemiczne stosowane w procesie ich produkcji. Substancje, takie jak beta propiolakton³¹, azyrydyna i formaldehyd,³² są stosowane do atenuacji żywych wirusów w niektórych szczepionkach. Mają one właściwości rakotwórcze, a ich śladowe ilości pozostają w gotowym produkcie szczepionkowym.

Według amerykańskich Ośrodków Kontroli i Zapobiegania Chorobom beta-propiolakton (β-propiolakton) może powodować raka żołądka, skóry i wątroby u zwierząt.³³ Badanie zatytułowane „The 15th Report on Carcinogens” („15. raport na temat kancerogenów”) zamieszczone na stronie National Library of Medicine podkreśla, jak niebezpieczna jest ta substancja chemiczna, pokazując, że niezależnie od sposobu narażenia u zwierząt laboratoryjnych rozwijały się nowotwory.

 

Doustna ekspozycja na ß-propiolakton powodowała raka żołądka (rak płaskonabłonkowy) u samic szczurów, a ekspozycja skórna powodowała łagodne i złośliwe nowotwory skóry (brodawczak, który zmienił się w raka płaskonabłonkowego) u myszy nieokreślonej płci. Podskórne wstrzyknięcie ß-propiolaktonu powodowało raka w miejscu wstrzyknięcia u myszy nieokreślonej płci (włókniakomięsak, gruczolakorak i rak płaskonabłonkowy) oraz u szczurów obu płci (mięsak). U myszy karmiących pojedyncze wstrzyknięcie dootrzewnowe ß-propiolaktonu powodowało chłoniaka u obu płci i guzy wątroby (guzy wątrobowokomórkowe) u samców.³⁴

 

Jeśli chodzi o azyrydynę, Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem stwierdza:

 

Azyrydyna powoduje uszkodzenia genetyczne u bakterii, owadów i komórek ssaków w hodowli, a także dominujące skutki śmiertelne u myszy. Otwarcie pierścienia azyrydyny wydaje się być ważnym etapem metabolicznym w jej mutagennym działaniu.

 

W raporcie przedstawiono wyniki testów na zwierzętach laboratoryjnych:

 

Azyrydyna była badana pod kątem rakotwórczości na dwóch szczepach myszy po podaniu doustnym, powodując zwiększoną częstość występowania nowotworów komórek wątroby i płuc. Podskórne wstrzyknięcie pojedynczych dawek karmionym piersią myszom spowodowało zwiększoną częstość występowania nowotworów płuc u samców.³⁵

 

Formaldehyd powoduje białaczkę oraz raka żołądka i jelit u zwierząt testowych i jest oznaczony przez Międzynarodową Agencję Badań nad Rakiem jako czynnik rakotwórczy dla ludzi.³⁶ Po przeprowadzeniu szeroko zakrojonych badań literatury naukowej związanej z rakotwórczymi właściwościami formaldehydu amerykańska Narodowa Rada do spraw Badań stwierdziła:

 

Istnieją przekonujące istotne informacje mówiące, że formaldehyd wywołuje zdarzenia mechaniczne związane z rozwojem raka u ludzi, w szczególności genotoksyczność i mutagenność, skutki hematologiczne i wpływ na ekspresję genów.³⁷

 

Polisorbat 80 (E433) jest stosowany jako emulgator w szczepionkach. Wykazano, że nasila on wzrost guzów w okrężnicy³⁸ i powoduje raka wątroby.³⁹ Jest wymieniony jako składnik szczepionki AstraZeneca COVID-19.⁴⁰ Polisorbat 80 zawiera również tlenek etylenu,⁴¹ który jest wysoce toksyczny i rakotwórczy, powodując białaczkę, chłoniaka oraz nowotwory mózgu i płuc.

Światowa Organizacja Zdrowia opracowała w roku 2003 kompleksowy przewodnik po toksyczności tlenku etylenu. Poniżej znajdują się cytaty z tego dokumentu, aby pokazać, jak niebezpieczna jest ta substancja:

 

Tlenek etylenu jest silnym środkiem alkilującym, który był genotoksyczny w praktycznie wszystkich poświęconych mu badaniach (przegląd w IARC, 1994). W testach in vitro indukował uszkodzenia DNA i mutacje genów u bakterii, drożdży i grzybów oraz konwersję genów u drożdży. W komórkach ssaków obserwowane efekty obejmują mutacje genów, tworzenie mikrojąder, aberracje chromosomalne, transformację komórek, nieplanowaną syntezę DNA, wymianę chromatyd siostrzanych i pęknięcia nici DNA.⁴²

 

Europejska Agencja Oceny Produktów Leczniczych wspomina również o stosowaniu tlenku etylenu w sterylizacji strzykawek. Co dziwne, po zwróceniu uwagi na jego toksyczność i stwierdzeniu, że powinien być stosowany tylko w ostateczności, jeśli nie są dostępne bezpieczniejsze alternatywy, stwierdza, że ten środek ostrożności można zignorować, jeśli chodzi o ampułkostrzykawki.⁴³

Firma produkująca urządzenia do sterylizacji strzykawek do szczepionek przy użyciu tlenku etylenu zauważa, że jest to z natury ryzykowna technologia:

 

Wzrost produkcji szczepionek, w tym szczepionki przeciwko SARS-CoV-2, zwiększył zapotrzebowanie na urządzenia do sterylizacji jednorazowych wyrobów medycznych, takich jak plastikowe strzykawki. Istnieje kilka możliwych technologii sterylizacji labilnych wyrobów medycznych, ale najbardziej powszechną jest stosowanie tlenku etylenu jako czynnika sterylizującego. Pomimo nieodłącznego ryzyka związanego z tą technologią jest ona solidna i dojrzała i jako taka jest szeroko stosowana na skalę przemysłową od ponad 50 lat.⁴⁴

 

Aluminium jest dodawane jako adiuwant do wielu szczepionek w celu wzmocnienia odpowiedzi immunologicznej. International Journal of Cancer opublikował badanie, które wykazało, że aluminium powodowało powstawanie nowotworów u myszy i sprzyjało przerzutom.⁴⁵

Aluminium zostało również powiązane ze zwiększonym ryzykiem raka piersi u kobiet i u pacjentek z rakiem piersi wykazano wyższe stężenie tego metalu w komórkach piersi niż w surowicy krwi, co sugeruje, że aluminium gromadzi się w tkance piersi. Według czasopisma Interdisciplinary Toxicology:

 

Aluminium gromadzące się w tkance piersi może wpływać na właściwości biologiczne komórek nabłonka piersi i rakotwórczość jest uważana za prawdopodobny skutek.⁴⁶