Planowe miary planet
Zaskakujące połączenie metra i cala potwierdza wypowiedź Enocha, że Ziemia została stworzona wedle planowych miar. Prowadzi to do jeszcze odważniejszego przypuszczenia: nie tylko Ziemia, lecz także inne planety naszego Układu Słonecznego muszą ukrywać w sobie określone, współgrające ze sobą liczby. Axel Klitzke zajął się również tą kwestią i poświęcił jej w swej książce rozdział „Czy nasz Układ Słoneczny jest planową konstrukcją?”. Odpowiedzi szukał w licznej literaturze astronomicznej i udało mu się zestawić dane o średnicach biegunowych planet naszego systemu. Nie było to zadanie łatwe, ponieważ, jak widzieliśmy, dane dotyczące średnicy biegunowej różnią się od siebie już w przypadku Ziemi, nie mówiąc o pozostałych planetach. Jednakże zgodnie z tym założeniem dane astronomiczne każdej planety musiałyby oscylować wokół jakiejś wyjątkowej liczby w mierze Enocha. I rzeczywiście, w przypadku każdej planety można znaleźć zadziwiające kody powstałe z liczb! Książka ta byłaby zbyt obszerna, gdybym rozpoczął teraz analizę miar wszystkich planet, ponieważ chodzi tu nie tylko o cale, lecz także o inne święte jednostki, w szczególności łokieć sakralny i hunab znany z budowy środkowoamerykańskich piramid. Wszystkie te jednostki miary są ze sobą powiązane!10
Przytoczę jedynie przykłady planet, których średnica biegunowa wyraża się w tak okrągłych liczbach cali jak w przypadku Ziemi.
Średnica biegunowa w calach (inch)
Najbardziej rzuca się w oczy korelacja między Słońcem i Ziemią. Żadna planeta Układu Słonecznego nie jest tak podobna do Słońca pod względem liczbowym jak Ziemia. Średnica biegunowa słońca wynosi 55 miliardów 55 milionów cali, średnica biegunowa Ziemi – 500 milionów 500 tysięcy cali. Średnica biegunowa zarówno Ziemi, jak i Słońca jest zdefiniowana liczbą 5. Liczba ta określa również średnicę biegunową Księżyca, jednakże mierzono ją w łokciach sakralnych: 5 500 000 łokci sakralnych (= 3 300 000 hunabów = 137 637 500 cali).
W zewnętrznej części Układu Słonecznego znajdziemy równie zadziwiające dane liczbowe w calach. Średnica biegunowa Urana wynosi 2002 000 000 cali, a Plutona – 90 090 000 cali, co odpowiada 3 600 000 łokci sakralnych lub 2 160 000 hunabów (36 = 6 × 6; 216 = 6 × 6 × 6). Jako laicy możemy się jedynie dziwić tymi liczbami – i o nich medytować. Cały Układ Słoneczny wykazuje harmonię, ponieważ wielowymiarowy Kosmos stanowi odzwierciedlenie wiecznego duchowego świata.
Symboliczne znaczenie średnicy biegunowej
Liczby mają znaczenie nie tylko ilościowe, lecz także jakościowe. Liczba 5, jak żadna inna, udowadnia w naszym życiu, że ponosimy odpowiedzialność za wybory i podejmowane decyzje. Jednostka dziesiętna 10 dzieli się na 2 razy 5, tak jak mamy 2 razy 5 palców u rąk i 2 razy 5 palców u nóg. Miara planowa Ziemi również zawiera 2 razy 5 (pod postacią 500), co oznacza, że Ziemia jest miejscem, w którym panuje wolna wola. Znamienny i genialny jest fakt, że średnica biegunowa Ziemi, podana zarówno w calach, jak i w centymetrach, jest zdefiniowana przez podwojoną liczbę, każdorazowo taką samą! Obie liczby są takie same, ale mają różną wagę, co oznacza, że nie wszystko jest takie samo i równoważne. Wiedza ta jest decydująca, ponieważ na Ziemi stykają się ze sobą światy światła i ciemności mające wpływ na naszą planetę. Jednak dobro i zło nie znajdują się na tym samym poziomie. Dobro istnieje samo z siebie, natomiast zło stanowi jedynie zaprzeczenie dobra (zob. s. 342 n.).
Jakie znaczenie dla pozostałych planet mają średnice biegunowe? Oczywiste jest, że dla nas, ludzi, Ziemia ma szczególne znaczenie. Ale co z pozostałymi planetami? Odpowiedzi na to pytanie udziela nam astrologia. Owa metafizyczna nauka wyjaśnia znaczenie Słońca, Merkurego, Wenus itd. dla nas, ludzi.11 Owo znaczenie wyraża się również liczbami planowej miary średnicy biegunowej danej planety.
Wszechświat nie tylko „funkcjonuje”, lecz także ma sens i cel
Już sama wielkość Słońca i Ziemi skłania do spostrzeżenia, że Układ Słoneczny powstał na podstawie wyższych wzorców energii. Liczby średnic biegunowych mają symboliczne znaczenie, ponieważ wszystko ma sens i cel, także istnienie Wszechświata i Układu Słonecznego. Słońce, Ziemia itd. powstały w reakcji na pole informacji duchowej praprzyczyny, dlatego mają określone wymiary w świecie materialnym, wyrażające się w odpowiednich wartościach liczbowych. Pracal nie został więc przypadkowo ustanowiony na podstawie średnicy biegunowej. Było odwrotnie: średnica biegunowa, a co za tym idzie – wielkość Ziemi, została ukształtowana tak, by odpowiadać przytoczonym danym. Ponieważ Ziemia jest najważniejszym miejscem wolnej woli na drodze inkarnujących dusz, ma ona wielkość 500 500 000 cali.
Słońce – źródło energii kryjącej w sobie zakodowane informacje
Życie na Ziemi jest możliwe jedynie dzięki współgraniu Słońca i Księżyca wyrażonemu również w harmonii planowych miar, z których wszystkie są zdefiniowane liczbą 5.
Średnica biegunowa Słońca wynosi 1,4 mln km, są to jednak dane przybliżone. Dokładna jej długość to 1 398 000 km, a miara planowa 55 055 000 000 cali daje 1 398 399,797… km. Nieskończony ciąg cyfr zawiera ciąg dwukrotności liczby 1397, a 1397 to 11 × 127. Czyli liczba podstawowa Ziemi to 1/11 liczby podstawowej Słońca.12 Teraz należy zbadać pod kątem numerologicznym i astronomicznym połączenia między Słońcem i Ziemią zdefiniowane liczbą 11. Na przykład cykl plam słonecznych trwa średnio 11 lat ziemskich. Jednak ta symbolika z pewnością nie kończy się na tym jednym dowodzie.
Oznacza to, że energia emitowana przez Słońce ma zakodowane informacje, niezbędne do duchowego rozwoju całego systemu. […] Te wywody mają udowodnić, że „planowe zadanie” Słońca polega na pełnieniu na polecenie Stworzyciela roli transformatora i przyśpieszacza świadomości, szczególnie dla ludzi.13
Tak jak Ziemia jest świadomym istnieniem, tak i Słońce stanowi nośnik wyższej świadomości. Jest ono powiązane z galaktycznym centrum, a dzięki niemu łączy się również z „centralnym słońcem” Wszechświata. Energia i informacja z owych kosmicznych źródeł są emitowane do Wszechświata, a Słońce je przetwarza, aby były kompatybilne z naszym Układem Słonecznym, zwłaszcza z Ziemią. Dlatego Słońce może wywoływać na Ziemi zmiany zarówno fizyczne, jak i duchowe. Proces ten miał już miejsce w przeszłości i rozpoczyna się w teraźniejszości. Zakodowana energia słoneczna wywołuje na Ziemi nielinearne przewroty, następujące w cyklicznych fazach zarówno pod postacią kataklizmów, jak i regulacji energetycznych.14 Z tego względu na podstawie warunków panujących dzisiaj na naszej planecie nie możemy wyciągnąć żadnych wniosków odnoszących się do przeszłości.
Przełożył Emilia Skowrońska
Przypisy:
1. Cyt. za: Biblia Warszawska, biblia-online.pl. – Przyp. tłum.
2. Pod nazwą Henoch lub Enoch istnieją cztery różne księgi apokryficzne. Najsłynniejsza z nich to etiopska Księga Enocha, która jako jedyna jest dostępna w całości, ponieważ została włączona do biblijnego kanonu kościoła etiopskiego. Najstarsze fragmenty tego apokryficznego pisma pochodzą prawdopodobnie z III wieku p.n.e.; zob. np. Clare Prophet; Lumpkin (wiele danych bibliograficznych: de.wikipedia.org).
3. Geometria, z gr. gē – „Ziemia, kraina” (być może słowo to pochodzi od geb, egipskiego określenia „Ziemi”; zob. także: Gaia), i metría, od: metreīn – „mierzyć”. Pierwotnie geo-metria odnosi się więc do systemów miar stworzonych na podstawie bryły Ziemi.
4. en.wikipedia.org.
5. To bardzo osobliwe, że wers Biblii, w którym wspomina się o zniknięciu Enocha z Ziemi, znajduje się w rozdziale 5 i wersie 24, czyli jego zapis to 5,24. Te same cyfry znajdujemy w jednostce Enocha (2,54). Czy to tylko przypadek, czy ukryta wskazówka, że ci, którzy później dzielili tekst na rozdziały i wersy, wciąż posiadali prastarą wiedzę Enocha?
6. Wywody na temat pochodzenia pracala opierają się na pracach badawczych inż. Axela Klitzkego. Ich wyniki opublikowano w książce: Pyramiden: Wissensträger aus Stein – Das Geheimnis der Pyramiden Ägyptens und Mittelamerikas, (Govinda-Verlag 2006).
7. Arabski historyk Al-Makrizi (1364–1442) napisał w swej książce Hitat rozdział, w którym zawarł informacje na temat historii piramid ze wszystkich dostępnych wówczas podań i dzieł ze swego kręgu kulturowego. Pośród wielu pełnych fantazji i sprzecznych wywodów znajduje się również taka informacja: „Są to piramidy zbudowane przez pierwszego Hermesa, zwanego przez Arabów Idrisem: Bóg przekazał mu wiedzę o gwiazdach, które wyjawiły mu, że na Ziemi nastąpi katastrofa […] Istnieją ludzie, którzy mówią: Pierwszy Hermes, który w swej właściwości proroka, króla i mędrca był zwany «Potrójnym» – to ten, którego Hebrajczycy […] zwą Enochem, a to jest Idris – ów mężczyzna wyczytał w gwiazdach, że nadejdzie potop. I wtedy kazał zbudować piramidy […]” (z: Eggers, s. 43, 45 n.).
8. Właściwości przyporządkowane 7 czakrom oraz 7 praw kosmicznych różnią się w zależności od tradycji i szkoły. 7 właściwości stanowi wyraz żywego uznania 7 praw kosmicznych. Można je opisać następującymi określeniami: miłość, cierpliwość, radość, czysta intencja, współgranie z boskim porządkiem, mądrość (umiejętność rozróżniania), empatia (współczucie).
9. W roku 1793 francuski rząd rewolucyjny zdecydował nawet o wprowadzeniu 10-dniowego tygodnia („dekady”): 1 miesiąc = 30 dni = 3 tygodnie po 10 dni. W ten sposób chciano pozbyć się wszelkich religijnych odniesień w kalendarzu. „Kalendarz rewolucyjny”, nazwany kalendarzem republikańskim, wprowadził również nowy podział godzin – czas dziesiętny. Dzień miał 10 godzin po 100 minut, a każda minuta miała 100 sekund. Nowa sekunda była zatem trochę krótsza niż dotychczasowa. Na początku 1806 roku Napoleon przerwał ów ideologiczny eksperyment i wrócił do starego systemu podziału godzin i kalendarza.
10. Łokieć sakralny i hunab również są zdefiniowane w odniesieniu do średnicy biegunowej: 20 000 000 łokci sakralnych = 12 000 000 hunabów = 500 500 000 cali. Łokieć sakralny i hunab pozostają więc w proporcjonalnych relacjach zarówno z calem, jak i z metrem, co jest również wyjaśnieniem, dlaczego tak wiele starych budowli na całym świecie jest ze sobą „spokrewnionych” pod względem geometrycznym (zob. Axel Klitzke: Pyramiden – Wissensträger aus Stein, rozdz. 4: „Die sakrale «kosmische» Elle”, i rozdz. 5: „Das verborgene Maß in den Pyramiden Mittelamerikas”).
11. Ciała niebieskie są jak wskazówki na cyferblacie pokazujące, jak z biegiem czasu zmieniają się konstelacje energetyczne. Tak samo jak wskazówki nie tworzą czasu, lecz jedynie pokazują jego aktualny stan, tak ciała niebieskie nie tworzą losów, lecz pokazują tylko, jakie energetyczne dla życia jakości i tendencje panują w danych punktach czasowych.
12. Tamże, s. 102.
13. Tamże, s. 104 n.
14. Więcej na ten temat w rozdz. 8, w szczególności na s. 207 n. („Promieniowanie kosmiczne i fale plazmowe” i „cykliczne wielkie erupcje Słońca”).
Od redakcji:
Niniejszy tekst pochodzi z wydanej nakładem Wydawnictwa Purana książki Armina Risiego zatytułowanej Jesteście istotami światła.
