W siedmiu krokach do liczby 127
Dlaczego średnica biegunowa została określona liczbą 127? W tym przypadku poznajemy kolejny wymiar kosmicznej inteligencji, która zdefiniowała Ziemię właśnie tą wartością.
W liczbie 127 kryje się liczba 7, otrzymana dzięki tej samej zasadzie, co w przypadku pracala: w wyniku ciągu podwojonych liczb. Podstawową liczbą w pracalu jest 254, podstawą średnicy biegunowej jest liczba 127 powstała w wyniku 7-krotnego podwojenia liczby 1, dzięki czemu otrzymaliśmy uniwersalną liczbę podstawową. 1, 2, 4, 8, 16, 32, 64. Po dodaniu do siebie tych wartości otrzymamy 127. Dzięki 7-krotnemu podwojeniu liczby 1 dochodzimy zatem do liczb podstawowych z geometrii Enocha, będącej żywą nauką, gajametrią!
7 to podstawowa liczba Kosmosu: Kosmos składa się z 7 wymiarów (zob. s. 27 n.). Odpowiednio do tego w naszym ciele znajduje się 7 czakr. (Liczbę 7 znajdziemy również w siedmiu barwach widmowych białego światła, siedmiu dźwiękach diatonicznych oktawy itd.). 127 może zostać określona mianem liczby „wewnętrznego wtajemniczenia”, ponieważ w naszym istnieniu chodzi o zrozumienie i włączenie w życie zarówno 7 czakr, jak i 7 kosmicznych zasad.8 Owe poznania i kroki przebudzenia nie są liniowe, lecz następują – z punktu widzenia symboliki – w sposób wykładniczy, co wyrażone jest liczbą 1, która po siedmiokrotnym podwojeniu daje 127.
Za pomocą wielkości Ziemi i harmonii liczb wymiernych „Gajametria” ukazuje kosmiczną inteligencję sił Stworzenia i tym samym doskonałość Boga.
Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego nieboskłon obwieszcza. Dzień dniowi głosi opowieść, a noc nocy przekazuje wiadomość. (Psalm 19,2–3)
Jak racjonaliści próbowali ukryć boski porządek Stworzenia
Jak wspomniałem na początku tego wywodu, miara Enocha powiązana jest z drugą jednostką miary zdefiniowaną obwodem biegunowym – systemem metrowym. Wyraża się to we wzorze Enocha określającym wartość cala na podstawie centymetrów. Jak to możliwe? Przecież system metrowy jest względnie nowym systemem miary? Wiadomo, że w roku 1793 w Paryżu po rewolucji francuskiej zdefiniowano pierwotny metr, ustanawiając go obowiązującą jednostką miary. Jak doszło do tego, że stara jednostka, taka jak cal Enocha (inch) jest określona na podstawie systemu metrowego? Odpowiedź jest prosta: ponieważ system metrowy jest tak samo prastary! W roku 1793 jednostka miary nie została wynaleziona, lecz zredukowana do całkowicie racjonalnego pojęcia, ponieważ polityczne i ideologiczne systemy racjonalizmu i materializmu wykluczały wyjaśnienia metafizyczne i ezoteryczne.
Owe dążenia rozpoczęły się już wiek wcześniej w Anglii. Doprowadzono do tego, że około 1660 roku, za panowania Karola II, uczeni oznajmili, iż cal (2,54 cm) jest równy szerokości 12 ziaren pszenicy. Naukowcy, którzy stworzyli tę niemal śmieszną teorię, założyli w roku 1662 Towarzystwo Królewskie w Londynie.
Dla racjonalistów XVIII wieku wyjaśnienie metra za pomocą cala w ogóle nie wchodziło już w rachubę, gdyż w ich oczach wyobrażenie boskiego porządku w Kosmosie było „nienaukowe”.9 Metr został zdefiniowany jako jedna dziesięciomilionowa odległości między biegunem północnym a równikiem. Obwód Ziemi na wysokości równika wynosi 40 000 km i 75 m, a obwód przez bieguny – 40 000 km i 8 m. Liczba 40 milionów metrów w ziemskim obwodzie jest uderzająca, ale pozornie przypadkowa – i tak właśnie twierdzili racjonaliści. Powiedzieli: „Odległość od bieguna północnego do równika dzielimy na 10 milionów części. W wyniku takiego praktycznego podziału otrzymujemy długość 10 000 km i obwód biegunowy równy 40 000 km. Fakt, że otrzymujemy tak okrągłe liczby, nie ma nic wspólnego z boskim porządkiem, lecz z podziałem dokonanym przez nas w dowolny sposób”.
Obwód biegunowy Ziemi jest zdefiniowany na podstawie jednostki metra, a średnica biegunowa – na podstawie cala. Z wzoru Enocha wynika, że obie jednostki miary są ze sobą powiązane i zgodne dzięki wyjątkowo symbolicznym liczbom, stanowiącym wyraz boskiej matematyki. Jednostka metra jest tak stara jak cal. W roku 1793 metr został rzekomo zdefiniowany na nowo, jednak wiedza o tym, że na planie Ziemi odległość od bieguna do równika wynosi 10 milionów metrów, jest prastara. Nowym „osiągnięciem” nauki racjonalistycznej było jedynie ukrycie, wręcz zaprzeczenie metafizycznemu powiązaniu metra z calem.
Przytoczone tutaj racjonalistyczne wyjaśnienie brzmi przekonująco i właśnie pod taką logiczną postacią jest przekazywane dzisiaj w szkołach i encyklopediach. Jeśli jednak obwód Ziemi wynoszący 40 000 000 m jest bezpośrednio powiązany ze średnicą biegunową o długości 500 500 000 cali i skoro obie jednostki miary prowadzą przez wspólny wzór do istoty świętej geometrii, to upada stwierdzenie, że metr i cal są przypadkowymi systemami miary stworzonymi przez ludzi. Natomiast wzór Enocha na stopę i cal wykazuje, że planeta Ziemia została stworzona wedle planowych miar, a za wszystkimi ziemskimi formami stoi wyższa in-formacja. Ponieważ racjonaliści pragnęli wykorzenić tę „wiarę”, starali się oddzielić metr od cala. W związku z tym duch podziału przedostał się aż do geometrii!
