Rodzaj infekcji kwasoopornym prątkiem osób cierpiących na AIDS zależy głównie od położenia geograficznego. Na przykład zakażenie Mycobacterium tuberculosis jest pospolitym kwasoopornym zakażeniem w Afryce i w Brazylii, natomiast w Stanach Zjednoczonych najpospolitszym drobnoustrojem występującym w kwasoopornej infekcji jest zespół prątka ptasiego (Mycobacterium avium).
Zdjęcie 3. Trzy obszary purpurowo zabarwionych, okrągłych, ziarnistych form bakterii w przypadku związanego z AIDS mięsaka skóry Kaposiego. Zestaw barwiący acid-fast, powiększenie 1000-krotne, w oleju.
Bermudez i inni szacują, że 50-60 procent pacjentów chorych na AIDS w USA jest zakażonych niegruźliczym kompleksem Mycobacterium avium. W Stanach Zjednoczonych bardzo rzadko można znaleźć przypadek prątka ptasiego (Mycobacterium avium) nie związany z AIDS.
Zdjęcie 4. Trzy „typowe” zabarwione na czerwono kwasooporne pałeczkowate formy prątka ptasiego (Mycobacterium avium) w pochodnym AIDS rakowatym guzie skóry („immunoblastycznym mięsaku”). Zestaw barwiący acid-fast, powiększenie 1000-krotne, w oleju.
Czy HIV jest wyłączną przyczyną AIDS?
Zdiagnozowanie AIDS wymaga, by badanie krwi wykazało, że pacjent jest HIV-dodatni. Jest jednak subtelna różnica pomiędzy infekcją HIV a AIDS. Doskonale wiadomo, że niektórzy ludzie mogą być HIV-dodatni przez wiele miesięcy, a nawet lat, przed wystąpieniem objawów załamania układu immunologicznego i/lub oportunistycznych infekcji charakterystycznych dla w pełni wykształconego AIDS. Z tego też względu jest możliwe, że do wytworzenia w pełni wykształconego AIDS może być konieczny czynnik infekujący (oprócz HIV).
To jednoczesne występowanie sugeruje, że prątki i „mikoplazmy” są koniecznym kofaktorem w AIDS.
Infekcja HIV prowadzi do immunosupresji i nieuniknionych infekcji oportunistycznych. Główną przyczyną zgonu w AIDS jest infekcja bakteryjna, zaś infekcja prątkiem jest pospolita w zaawansowanych przypadkach AIDS. Podobnie jak HIV prątek może powodować uszkodzenia układu immunologicznego i obniżenie ilości limfocytów CD4 i CD5, co jest charakterystycznym objawem AIDS.
Chociaż większość naukowców zgadza się, że HIV wywołuje AIDS, istnieje niewielka, ale bardzo głośna, grupa badaczy o nazwie Grupa Perth, która zaprzecza, jakoby HIV był przyczyną AIDS. Głównym rzecznikiem tej grupy jest biolog molekularny Peter Duesberg, który uważa, że AIDS u gejów wynika z zażywania narkotyków w połączeniu z prowadzonym stylem życia seksualnego. Można wpisać do wyszukiwarki Google nazwę „The Perth Group” i zapoznać się ze szczegółami ich obiekcji wobec HIV. Krajowe Instytuty Zdrowia (National Institutes of Health) dostarczają kontrargumentów na stronie zatytułowanej „The Evidence that HIV Causes AIDS” („Dowody na to, że HIV powoduje AIDS”), która znajduje się pod adresem www.niaid.nih.gov.
Wystarczy powiedzieć, że ani dysydenci AIDS, ani establishment AIDS, nie poświęcają wiele uwagi bakteriom pochodnym prątkom gruźlicy jako kofaktorowi koniecznemu do rozwoju AIDS.
Czy AIDS jest wywoływany przez polimorficzne, kwasooporne bakterie?
Jak już wspomnieliśmy, prątki mogą istnieć w formie innej niż typowa kwasooporna (barwiąca się na czerwono) forma o pałeczkowatym kształcie. Polimorficzne formy prątka to między innymi formy nie mające ściany komórkowej (cell-wall-deficient; w skrócie CWD), tak zwane „formy L”, formy filtrowalne, granulowate, podobne do mikoplazmy, i wirusopodobne, a także „gigantyczne ciała”, z których część osiąga wielkość czerwonych ciałek krwi. Te atypowe formy nie są dobrze rozpoznawalne, ale zostały wielokrotnie opisane nie tylko w przypadkach AIDS, ale również raka i pewnych chorób immunologicznych.
Wirusopodobne, „filtrowalne” i „granulowate” formy bakterii gruźlicy są odnotowywane przez naukowców od ponad stu lat. Niektóre z nich są „submikroskopowe” (zbyt małe, aby można je było zobaczyć pod największym powiększeniem). Związek tych submikroskopowych, o rozmiarach wirusów, form prątków z tym, co aktualnie naukowcy nazywają wirusami, nie został w pełni zbadany.
Czy malutkie submikroskopowe formy bakterii, przypominające wirusy formy mikoplazmy, i ostatnio opisane „nanobakterie” mogą być spokrewnione z retrowirusami, takimi jak HIV? Wirusolodzy i bakteriolodzy nie wypowiadają się na razie na ten temat.
AIDS i małe bakterie („mikoplazmy”) w charakterze kofaktora
Pochodzenie wirusów nie jest znane. Tym niemniej jest jasne, że przypominające wirusy mikoplazmy są spokrewnione z bakteriami.
Pod koniec lat 1980. odkryto nowego „wirusa” i jego obecność w przypadkach AIDS. Jednak po dokładniejszych badaniach ustalono, że ten „podobny do wirusów czynnik infekujący” był w rzeczywistości małą formą bakterii zwanej Mycoplasma penetrans (mikoplazma penetracyjna).
Dalsze badania Luca Montagniera, współodkrywcy HIV, wskazują, że bakterie typu mikoplazmy działają jako kofaktor HIV w rozwoju AIDS. Udzielając wywiadu przedstawicielowi dziennika The New York Times, oświadczył, że „AIDS nie jest rezultatem działania wyłącznie wirusa, ale mikroba i wirusa działających razem” („Mówi się, że dane wskazują na większą rolę mikroba w AIDS”, 22 czerwca 1990 roku).
W trakcie badań laboratoryjnych Montagnier odkrył, że mały, przypominający bakterie organizm zwany „mikoplazmą” jest w stanie w połączeniu z HIV zabijać ludzkie komórki w sposób, do którego sam HIV nie jest zdolny.
Philip J. Hilts, reporter Timesa, stwierdził: „Jeśli ta teoria zostanie potwierdzona, spowoduje przełomową rewizję oceny wysiłków zmierzających do zapobiegania i leczenia AIDS”.
W swojej książce Virus (Wirus) Montagnier pisze, że Mycoplasma penetrans jest zdolna do penetrowania komórki, tak jak wirus.
„Nie wiemy jeszcze, czy Mycoplasma penetrans jest rzeczywiście kofaktorem zwiększającym zjadliwość HIV, niemniej wykazuje właściwe cechy: rzadko występuje w HIV-ujemnej populacji, natomiast często w HIV-dodatniej. Mogą być jeszcze inne gatunki bakterii, dotychczas nie wykryte, występujące u pacjentów cierpiących na AIDS nie zainfekowanych Mycoplasmą penetrans, które odgrywają analogiczną rolę jak ta mikoplazma”.
