Badanie Sfinksa
Dr Luis Alvarez zawsze twierdził, że nic nie znalazł w roku 1968, jednak w wywiadzie udzielonym gazecie London Times dr Amr El Goneid z Uniwersytetu Ain Shams wygadał się, mówiąc, że piramida była przesiąknięta tajemniczą energią, która „przeczyła wszystkim znanym prawom fizyki”.41 Alvarez stanowczo zaprzeczył temu i oskarżył London Times o zmyślenie całej tej historii.
W swoich zapiskach dr Dolphin przypisuje drowi Alvarezowi „sugerowanie”, że to on i SRI dostarczyli swoje zasoby, aby rozwijać technologię radaru do penetracji gruntu, niezbędną do dalszej eksploracji piramid i podpowierzchniowych obszarów Gizy.
Na początku roku 1977 dr Dolphin i SRI przeprowadzili dla Lehnera i ARE wstępne pomiary oporności podłoża skalnego Sfinksa. ARE było przekonane, że wejście do Komnaty Zapisów znajduje się zgodnie z przepowiednią Edgara Cayce’a pod prawą przednią łapą Sfinksa. Dolphin rzeczywiście odkrył tam anomalie i opublikował wyniki swoich pomiarów w krótkim doniesieniu zatytułowanym „Application of Modern Sensing Techniques to Egyptology” („Zastosowanie nowoczesnych technik detekcji w egiptologii”). Natomiast na temat „dużo bardziej szczegółowych” prac w zakresie pomiaru oporności wykonanych w roku 1978 powiedział: „Nikt z nas nie był w stanie zlokalizować naszych notatek i wydruków…”42
Dopiero w roku 1999 Dolphin napisał krótką relację z wyprawy w roku 1978, którą umieścił na swojej stronie internetowej. Hugh Lynn Cayce przedstawił w swojej biografii znacznie bardziej szczegółowe i nieco inne wspomnienia z niej.
Okazało się, że stowarzyszenie ARE nakręciło sześć godzin materiału z tej wyprawy na ośmiomilimetrowym kolorowym filmie. „Kopie i pełne stenogramy taśm dźwiękowych” jakimś cudem trafiły do rąk Roberta Bauvala wraz z „osobistą relacją Lehnera na temat tego, co działo się w Gizie w roku 1978”.43 Ich połączone ze sobą fragmenty pokazane zostały na początku zmontowanego przez Roberta Bauvala filmu Searching for the Hall of Records of Atlantis (Poszukiwanie Komnaty Zapisów Atlantydy).44 Weryfikują one znaczną część relacji Hugh Lynn Cayce’a i pozostawiają niewiele miejsca na wątpliwości co do reszty. Wyprawa z roku 1978 została sfinansowana przez stowarzyszenie ARE. Mark Lehner pełnił w jego imieniu rolę doradcy, zaś całość osobiście nadzorował Hugh Lynn Cayce. Wywiercono otwory i do odwiertów opuszczono kamerę, a wszystko to przy błogosławieństwie Egipskiej Organizacji ds. Starożytności.
Na filmie widać, jak młody Hawass i Lehner pozują do kamery w czasie narracji Cayce’a. U podstawy Sfinksa w zaimprowizowanym laboratorium technicy SRI radośnie pracują na czymś, co wygląda na walizkową wersję dzisiejszych laptopów. W pewnym momencie widać, jak Hawass i Lehner przymilają się do siebie nad wiertłem ubrani w psychodeliczne sportowe kurtki z fryzurami w stylu wczesnego Mod Squad (chodzi o serial telewizyjny – przyp. tłum.) i flirtują z kobiecym personelem ARE. Jakby przeczuwając przyszłe wydarzenia, Hawass opiera się na wiertle, pozując niczym James Dean.
Fragmenty filmu kończą się lamentami Cayce’a z powodu wstrzymania wierceń po wydrążeniu zaledwie jednego otworu pod przednią łapą Sfinksa: „Rozumiem, że będziemy mogli wiercić z drugiej strony i spróbujemy przejść poprzez anomalię, którą instrumenty wskazywały tutaj”.45
Wszyscy zaangażowani wydają się mieć odmienne poglądy na temat przyczyn wstrzymania wyprawy w roku 1978. Wewnętrzna notatka towarzystwa ARE mówi, że „pod koniec sezonu doszło do poważnych rozbieżności między zespołem SRI i innym głównym patronem, który został zakontraktowany do badania piramid i był w tym samym czasie stroną realizującą operacje wiertnicze”.46
Tym „innym głównym patronem” mogła być tylko firma Recovery Systems International założona przez dra Josepha Jahodę specjalnie do wiercenia pod Sfinksem. Jahoda jest kolejnym bajecznie bogatym dożywotnim członkiem towarzystwa ARE powiązanym z amerykańskim kompleksem wojskowo-przemysłowym. Jego firma Astron Corporation jest głównym wykonawcą zleceń amerykańskiego Departamentu Obrony i NASA specjalizującym się w produkcji systemów łączności radiowej.
Sześćdziesiąt stóp (około 18 m) niżej zespół Jahody natknął się na granit. Według Jahody egipskie wojsko zakazało jego zespołowi prowadzenia dalszych wierceń, grożąc mu użyciem broni. Granit nie jest rodzimą skałą na Płaskowyżu Gizy. Jego najbliższym źródłem jest położony 600 mil (około 970 km) na południe Asuan. Granit mógł znaleźć się pod Płaskowyżem Gizy tylko jako element jakiejś podziemnej konstrukcji.47
Hawass nie dał jednak za wygraną i zaczął nowe wiercenia, tym razem u podnóża Świątyni Sfinksa, dla Instytutu Wód Podziemnych (Institute of Underground Water) Egipskiego Ministerstwa Nawadniania (Egyptian Ministry of Irrigation) [sic!]. Pięćdziesiąt pięć stóp (około 16,5 m) niżej natknął się na czerwony granit. Hugh Lynn Cayce chciał go odkopać, ale umarł w roku 1982. W swojej biografii napisał, że będzie potrzebował Hawassa, aby uzyskać od egipskiego rządu niezbędne pozwolenia. Czuł, że najlepszym sposobem na to byłoby awansowanie Hawassa w hierarchii za pomocą doktoratu uczelni należącej do Bluszczowej Ligi. Napisał: „Załatwiłem mu stypendium na Uniwersytecie Pensylwanii na Wydziale Egiptologii, aby mógł tam otrzymać tytuł doktora. Stypendium uzyskałem poprzez człowieka z ARE, który należał do komisji stypendialnej Fulbrighta”. Z kolei o Marku Lehnerze i ARCE (American Research Center in Egypt – Amerykański Ośrodek Badawczy w Egipcie) napomknął: „Dałem im trochę pieniędzy i Mark został skaptowany”.48
Pod koniec XX wieku towarzystwo ARE było już mocno zakorzenione na Płaskowyżu Gizy – co potwierdzają ekspedycje Schora.
Dr Muhammad Bakr, człowiek, którego stanowisko w roku 1994 przejął Hawass, nie przesadzał, mówiąc, że Płaskowyż Gizy jest rządzony przez mafię. W przeszłości, ARE, ARCE i SCA były bardzo lojalne względem siebie.
Po śmierci Hugh Lynn Cayce’a nikt nie rozmawiał z mediami, z wyjątkiem Hawassa, który rozsiewał oficjalnie usankcjonowaną propagandę. Ale w końcu znalazł się ktoś, kto złamał omertę.
Thomas Danley, inżynier akustyk i konsultant NASA dołączony do wyprawy Schora w roku 1996, prowadził akustyczne eksperymenty w Wielkiej Piramidzie nagrane przez ekipę filmową kierowaną przez amerykańskiego producenta dokumentalistę Borisa Saida. [W roku 1993 Said nakręcił program Mystery of the Sphinx (Tajemnica Sfinksa)]. SCA dała im pozwolenie na czterodniowy pobyt wewnątrz piramidy. Danley skorzystał wówczas z okazji i wspiął się do Komory Davisona, aby się jej przyjrzeć.
Nie mógł nie zauważyć, że Hawass poszerzył stare wyrobisko Giovanniego Battisty Caviglii, drążąc tunel, który miał teraz 10 stóp (3 m) długości i biegł około 30 stóp (9 m) niżej wzdłuż linii leżącej na przecięciu z drzwiczkami Rudolfa Gantenbrinka.
Said upublicznił tę wiadomość za pośrednictwem Internetu i radia. Odpowiadając na pytania dziennikarzy w swoim biurze w lipcu 1997 roku, Hawass pokazał oświadczenie podpisane przez Saida mówiące, że nie widział żadnego tunelu. Jednak na początku 1998 roku Said udzielił radiowych wywiadów, w których stwierdził, że tunel istnieje i że nie widzi nic złego w potajemnym kopaniu przez SCA wokół tej najważniejszej na świecie budowli.
W końcu piramidy należą do Egiptu. Said dodał: „Oni [Egipcjanie] drążą tunele na całym płaskowyżu”.49
O autorach:
• Jack Heart jest felietonistą VeteransToday.com. Szczegółowe informacje biograficzne na jego temat znaleźć można pod adresem: www.veteranstoday.com. Prowadzi także blog zamieszczony pod adresem: www.jackheart2014.blogspot.com.
• Orage jest badaczem i ekspertem w dziedzinie rozpoznawania wzorców, który wspomaga Jacka Hearta w jego literackich poczynaniach. Prowadzi blog zamieszczony pod adresem www.mensch-orage.blogspot.com.
Przełożył Jerzy Florczykowski
Przypisy:
21. Graham Hancock, „The Modern Riddle of the Sphinx: Information on the Great Pyramid and Sphinx – Tunnels and Chambers Under the Great Sphinx” („Współczesna zagadka Sfinksa: Informacje na temat Wielkiej Piramidy i Sfinksa – Tunele i komory pod Wielkim Sfinksem”), Internet, 28 kwietnia 2015, web.archive.org.
22. Philip Coppens, „The Egyptologist, the Sphinx and the cover-up” („Zahi Hawass, Sfinks i ukrywanie prawdy”), Nexus, nr 69 (1/2010).
23. Ibid.
24. Dr Robert Schoch, „Geological Evidence Pertaining to the Age of the Great Sphinx” („Dowody geologiczne dotyczące wieku Wielkiego Sfinksa”), 1999–2000, www.robertschoch.com.
25. Robert G. Bauval, „A meeting with Dr. Joseph Schor in New York” („Spotkanie z drem Josephem Schorem w Nowym Jorku”), PE 2000 Archive, 15 maja 2015, robertbauval.co.uk.
26. Lynn Picknett, Clive Prince, The Stargate Conspiracy (Spisek Gwiezdne Wrota), Little, Brown and Co., Londyn, 1999, Berkley Books, Nowy Jork, 2001; „Secrets in the sand” („Tajemnice w piasku”) w rozdziale 2, „High Strangeness at Giza” („Wielka osobliwość w Gizie”), 4 czerwca 2015, pierwszy link do The Stargate Conspiracy pod adresem www.bibliotecapleyades.net.
27. Komnata Zapisów to mityczna biblioteka ukryta gdzieś w Egipcie. Jedna z hipotez mówi, że znajduje się pod Wielkim Sfinksem w Gizie. – Przyp. tłum.
28. Robert G. Bauval, „A meeting with Dr. Joseph Schor…
29. Chodzi o badania dokumentów z Nag Hammadi – koptyjskiej biblioteki zawierającej trzynaście papirusowych kodeksów odnalezionych w roku 1945 nieopodal miejscowości Nag Hammadi w Górnym Egipcie. – Przyp. tłum.
30. Milenaryzm, także chiliazm – pogląd religijny głoszący bliskie nadejście tysiącletniego panowania Królestwa Bożego. – Wikipedia
31. Robert G. Bauval, Secret Chamber (Tajemnicza komnata), rozdział 9: „Zahi Hawass, Mark Lehner and the involvement of the Edgar Cayce Foundation at Giza, 1957–1998” („Zahi Hawass i Mark Lehner oraz zaangażowanie Fundacji Edgara Cayce’a w Gizie, 1957–1998”), 2002, 23 maja 2015, robertbauval.co.uk.
32. International Space Science Institute (Międzynarodowy Instytut Nauk o Przestrzeni Kosmicznej), Spatium, listopad 2003, 23 maja 2015, www.issibern.ch.
33. Detektor promieniowania stosowany w fizyce cząstek elementarnych do badania cząstek subatomowych o wysokiej energii. – Przyp. tłum.
34. Luis W. Alvarez et al., „Search for Hidden Chambers in the Pyramids” („Poszukiwanie ukrytych komór w piramidach”), Science, 6 lutego 1970, 167:832–839, ss. 839, 835, 23 maja 2015, www2.lns.mit.edu.
35. Jürgen Röder, Olaf Hoffmann, „CEO Statement” („Oświadczenie dyrektora generalnego”), Dorsch Gruppe, 24 maja 2015, www.dorsch.de.
36. Axis History Forum (forum dyskusyjne o roli Osi w II wojnie światowej), „Ohrdruf”, 24 sierpnia 2004, 24 maja 2015, forum.axishistory.com.
37. „Bechtel’s Dubious Connections” („Podejrzane koneksje firmy Bechtel”), 25 maja 2015, tinyurl.com/o8exun6.
38. „Bechtel Unveiled” („Za kulisami Bechtel”), 26 maja 2015, www.angelfire.com.
39. Bohemian Grove to posiadłość należąca do Bohemian Club położona pośród lasów w okręgu Sonoma w północnej Kalifornii. Bohemian Club jest prywatnym klubem dostępnym tylko dla mężczyzn bez względu na ich wyznanie, kolor skóry czy poglądy polityczne. Obecnie lista członków przekracza 2000 osób. Od roku 1873 odbywają się tam spotkania amerykańskich prominentów, którzy przez kilka dni oddają się niczym nie skrępowanej zabawie: ucztują, piją alkohol, śpiewają i korzystają z usług sprowadzanych specjalnie na tę okazję luksusowych prostytutek. – Przyp. tłum.
40. Jim McBride, „New contractor gets started at Pantex Plant” („Nowy kontraktor zaczyna działalność w Pantex Plant”), amarillo.com, 3 marca 2014, 29 maja 2015, tinyurl.com/o4lgc3p.
41. Robert G. Bauval, Secret Chamber…
42. Ibid.
43. Ibid.
44. Capricorn Radio & TV, „Searching for the Hall of Records of Atlantis” („Poszukiwanie Komnaty Zapisów Atlantydy”), 31 maja 2015, tinyurl.com/nb3tq7m.
45. Ibid.
46. Robert G. Bauval, Secret Chamber…
47. Lynn Picknett, Clive Prince, op. cit.
48. Robert G. Bauval, Secret Chamber…
49. Lynn Picknett, Clive Prince, op. cit., „Tunnel Vision” („Wizja tunelu”) w rozdziale 2, „High Strangeness at Giza” („Wielka osobliwość w Gizie”), 4 czerwca 2015, pierwszy link do The Stargate Conspiracy pod adresem www.bibliotecapleyades.net.
Od redakcji:
Ten artykuł jest zredagowaną wersją publikacji „Shadow of Nemesis 3: Tales of Zahi Hawass, Chaigidiel & Satharial” („Cień Nemezis 3 – opowieści Zahi Hawassa, Chaigidiel & Satharial”) opublikowanej na stronie VeteransToday.com 11 sierpnia 2015 roku (patrz www.veteranstodayarchives.com). Z pierwszą częścią publikacji Jacka Hearta zatytułowaną „Shadow of Nemesis: Pyramids of Giza and Lies of Empire” („Cień Nemezis – piramidy w Gizie i kłamstwa Imperium”) opublikowaną na stronie VeteransToday.com 3 sierpnia 2015 roku zapoznać się można pod adresem www.veteranstodayarchives.com (w języku angielskim).
