Powiązania wojskowo-przemysłowo-wywiadowcze

To nie był pierwszy wypad AEC do podziemnych otchłani. Jak napisałem w 5 części mojego cyklu „Black Sun Rising” (patrz www.scribd.com), gdy 4 kwietnia 1945 roku zdumiona Trzecia Armia USA wdarła się do podziemnej komory w niemieckiej cytadeli w Ohrdrufie, oddelegowany do wywiadu przez generała George’a S. Pattona pułkownik Robert S. Allen opisał niezwykłą z technicznego punktu widzenia podziemną konstrukcję, która wprawiła w zdumienie Amerykanów. Tym, który ją zbudował, głównie przy wykorzystaniu niewolniczej pracy więźniów, był Franz Xaver Dorsch. Dorsch przeżył monachijski pucz i był członkiem założycielem Partii Narodowosocjalistycznej, ale nigdy nie zasiadł w Norymberdze na ławie oskarżonych o zbrodnie wojenne. Po wojnie kontynuował swoją karierę w niewytłumaczalnie rozwijającym się niemieckim przemyśle.

Założona przez niego Dorsch Gruppe jest obecnie największą w Niemczech niezależną firmą doradczą i planistyczną. W kwietniu 2012 roku Dorsch Gruppe i związana z nią spółka Dorsch Katar LLC „wygrała” kontrakt na budowę na pustynnych nieużytkach futurystycznego miasta Lusail City. W tym nowym mieście ma być zbudowany także absurdalnie ostentacyjny stadion, który pozwoli Katarowi w wielkim stylu gościć mistrzostwa świata w piłce nożnej w roku 2022. W swoim oświadczeniu dyrektor generalny Dorsch Gruppe chwalił się akcjonariuszom: „Ten projekt przeznaczony dla 450 000 mieszkańców będzie kosztował około 45 miliardów dolarów...”³⁵ To około 12 procent całkowitego potencjału branży budowlanej Niemiec w roku 2012.

AEC badała podziemia Ohrdrufu do 17 kwietnia 1945 roku. W tym czasie wywieziono stamtąd bliżej nieokreślony sprzęt techniczny i wysadzono wejścia. Od tego czasu nikt już nigdy tam nie wchodził. W roku 1945 władze amerykańskie utajniły wszystkie dokumenty dotyczące Ohrdrufu na co najmniej 100 lat.³⁶ Wkrótce potem, pod koniec roku 1945, zginął generał Patton…

W czasie II wojny światowej John McCone i Stephen Bechtel senior budowali razem okręty, a później przeprowadzono przeciwko nim śledztwo pod zarzutem malwersacji popełnionych w czasie wojny. W roku 1958 McCone został prezesem AEC, po czym w roku 1961 roku prezydent Kennedy mianował go na dyrektora CIA w nadziei, że będzie miał na oku rosnące zagrożenie jądrowe ze strony Izraela. Kennedy nie dożył ponownej elekcji. Podczas trzyletniej kadencji McCone’a jako prezesa AEC z firmą Bechtel swobodnie wymieniano drobne tajemnice nuklearne. Czterej czołowi urzędnicy AEC opuścili swoje stanowiska rządowe, aby podjąć pracę w firmie Bechtel, którą w roku 1959 wybrano do budowy pierwszej elektrowni jądrowej w Ameryce, a potem kolejnych. Od tego momentu niektórzy określali związek AEC z Bechtel jako „kazirodczy”. Firma Bechtel była ściśle związana z CIA, jeszcze zanim McCone został jej dyrektorem. Doradca finansowy Bechtel, John Simpson, miał bliskie kontakty z pierwszym cywilnym dyrektorem CIA, Alanem Dullesem, i z jego bratem, Johnem Fosterem Dullesem, który był sekretarzem stanu od roku 1953 do roku 1959. Od tego czasu pracownicy CIA i Bechtel wzajemnie się wymieniali.³⁷

Inni wychowankowie firmy Bechtel, którzy zostali dyrektorami CIA, to Richard Helms za czasów prezydenta Richarda Nixona i William Casey za czasów prezydenta Ronalda Reagana. Jako oficer Biura Służb Strategicznych, poprzednika CIA, Casey walnie przyczynił się do przemycenia narodowego socjalizmu do Ameryki w ramach operacji Paperclip po II wojnie światowej.

 

 

William Casey (Źródło: www.thesleuthjournal.com)

 

 

Oprócz budowy większości dzisiejszej infrastruktury amerykańskiej armii firma Bechtel³⁸ specjalizuje się w budownictwie podziemnym. Jej najbardziej znanym dziełem był tunel pod kanałem La Manche łączący Wielką Brytanię z kontynentem europejskim. Firma Bechtel zbudowała również siedzibę NORAD (North American Aerospace Defense Command – Północnoamerykańskie Dowództwo Obrony Powietrznej), bazę ulokowaną wewnątrz Gór Cheyenne koło Colorado Springs, oraz z ogromną liczbą supertajnych baz, takich jak Strefa 51 w Groom Lake w Nevadzie. To właśnie firma Bechtel zbudowała podziemny system bunkrów Saddama, gdy był on jeszcze sojusznikiem Ameryki. Jeszcze zanim skończył niszczyć Irak, „Dablju” (pseudonim George’a W. Busha – przyp. tłum.) potajemnie nagrodził firmę Bechtel umową bez wadium na jego odbudowę opiewającą na około 680 mln dolarów. Jak Bechtel pozyskała kolejne 100 mld dolarów, na które ostatecznie opiewała umowa, nie sposób ustalić.

Członkowie rodziny Bechtel okazują się właścicielami większości udziałów także w „innych” firmach, takich jak Grupa Fremont, spółka inwestycyjna z siedzibą w San Francisco, znana dawniej jako Bechtel Investments. Grupa Fremont jest częściowo własnością rodziny bin Ladena, która posiada także ogromną firmę budowlaną z siedzibą w Arabii Saudyjskiej.

W przeciwieństwie do Dorsch Gruppe firma Bechtel nie musi odpowiadać przed akcjonariuszami. To największy prywatny koncern na świecie. Kieruje nim Riley Bechtel, bliski przyjaciel George’a. Sama firma jest własnością rodziny Bechtel, której dom rodzinny znajduje się w jednej z dzielnic San Francisco. Krążą pogłoski, że Bechtelowie prowadzą Bohemian Grove, którego gospodarz, Bohemian Club³⁹, ma również przypadkiem siedzibę w San Francisco.

Najprawdopodobniej nikt, z wyjątkiem Rileya Bechtela i jego kilku bliskich przyjaciół, nie wie, co zamierza firma Bechtel. W roku 2014 firma ta zaczęła w ramach Consolidated Nuclear Security, LLC, po zarzutach ówczesnego kierownika Nuclear Production Partners, LLC, przejmować zarządzanie podległymi Narodowemu Zarządowi Bezpieczeństwa Jądrowego (National Nuclear Security Administration; w skrócie NNSA) kompleksami Pantex i Y-12 zajmującymi się montażem, demontażem i przechowywaniem broni jądrowej. Kontrakt jest szacowany na 22,8 miliarda dolarów z opcją zarządzania przez CNS operacjami dotyczącymi trytu w podległym NNSA ośrodku Savannah River.⁴⁰