Tania podróbka robotów Hawassa
W roku 2002 Hawass został mianowany na sekretarza generalnego Najwyższej Rady Starożytności (SCA). Pod koniec roku był już gotowy do medialnego pokazu, który on i jego biznesowi partnerzy obiecywali światu od roku 1996. Kanał telewizyjny National Geographic dostarczył robota będącego w rzeczy samej podróbką robota Gantenbrinka wyposażoną w dodatkową możliwość analizy echa w celu oceny grubości „drzwi”, wiertarkę pozwalającą przebić się przez nie oraz wysuwalną kamerę na światłowodach pozwalającą zajrzeć do wnętrza otworu. Co więcej, kanały National Geographic i Fox udostępniły na ten pokaz swój czas antenowy.
Kiedy ponad miliard ludzi, w tym pół miliarda w samych Chinach, przyglądało się temu przedsięwzięciu z zapartym tchem, Hawass odkrył, że 7 cali (17,8 cm) za drzwiami Gantenbrinka znajduje się przeszkoda w postaci kolejnego kamienia. Szkoda, że Prosiak Porky (Porky Pig)16 nie jest związany kontraktem z National Geographic, mógłby bowiem w tym momencie wychynąć zza blokujących drzwi i zakończyć ten pokaz, mówiąc do Hawassa swoje słynne: „I to-i to-i to by było na tyle!”
Ale Hawassa ciągnęło do kamer. Kilka dni później, z dala od wścibskich oczu świata, jakimś sposobem udało mu się wcisnąć swojego robota za pręt Dixona i zakręt, który powstrzymał robota Gantenbrinka w dolnym szybie północnym. Po pokonaniu dwóch kolejnych ostrych zakrętów, które pozwoliły budowniczym przeprowadzić szyb wokół Wielkiej Galerii, w odległości nieco ponad 88 stóp (26,8 m) jego robot natknął się na kolejną przeszkodę w postaci dwóch kolejnych metalowych prętów, które przypominały pręt, którego przypuszczalnie używał Dixon i który utkwił na pierwszym zakręcie szybu.
Hawass oznajmił także, że w odległości 60 i 68 stóp (18,3 i 20,7 m) odkrył w szybie zwykłe papierowe opakowanie i bilet wstępu na oglądanie piramid i Sfinksa. To, jak te pręty i pozostałe rzeczy dostały się tam, gdzie Hawass je znalazł, jak sam twierdzi, może okazać się większą tajemnicą niż to, jak ta piramida została zbudowana. Po przemierzeniu 206 stóp (62,8 m) niezłomny Hawass i jego niezwykła imitacja robota zostali w końcu zatrzymani na dobre, kiedy natknęli się na kolejny blokujący kamień, który był kopią tego, na który Gantenbrink natknął się dekadę wcześniej w dolnej południowej komorze17.
W końcu Hawass użył bardziej zaawansowanego technicznie robota zaprojektowanego przez dentystę z Hong Kongu Ng „TC” Tze-Chuena, człowieka, o którym nikt nigdy nie słyszał. Gdy wykonane przez nowego robota zdjęcia przegródki o powierzchni około 8 cali kwadratowych (51 cm2) znajdującej się między dwoma blokującymi kamieniami zostały zestawione ze sobą, ukazała się linia wykonana przez budowniczych przypominająca tę, którą Gantenbrink sfotografował między położonymi niżej w szybie blokami 16 i 17. Ta była malowana na podłodze po prawej stronie otworu wywierconego przez podróbkę oryginalnego robota. Na podłodze powyżej linii, pomiędzy nią i prawą ścianą przegródki, widać trzy malutkie smużki farby, każda o powierzchni około pół cala kwadratowego (3,23 cm2). Niektórzy egiptolodzy twierdzą, że to oznaczenie 121 łokci odnoszących się do całkowitej długości szybu zapisane pismem hieratycznym18,19.
Hawass planował przewiercenie się przez drzwi w dolnym szybie północnym i ewentualne zorganizowanie kolejnego międzynarodowego pokazu telewizyjnego, ale te plany zniweczyła egipska rewolucja ze stycznia 2011 roku, która położyła kres jego wybrykom – miejmy nadzieję, że na dobre. Określenie wieku pierwszego kawałka tego drewnianego pręta metodą radiowęglową powinno być priorytetowym zadaniem każdego zdrowego na umyśle – nawet niekoniecznie kompetentnego – naukowca.
Aby to udaremnić, Hawass użył głupiej wymówki, mówiąc: „Niektórzy sugerują, że datowanie drewna metodą radiowęglową pozwoli na dokładne datowanie piramidy, ponieważ to drewno musiało być pozostawione w szybie w czasie budowy piramidy (zakładając, że ten szyb został zamknięty), ale ja uważam, że wcale tak być nie musiało. To drewno mogło zostać umieszczone w szybie po zbudowaniu [piramidy] poprzez wylot szybu, jeśli on istnieje”.20
Nawet dla najbardziej zawziętego pochlebcy Hawassa powinno być oczywiste, że jeśli drewno zbadane metodą radiowęglową okaże się starsze niż okres IV dynastii, to cała pseudonauka egiptologii dozna poważnego uszczerbku. Oprócz tego jest jeszcze niewygodny fakt mówiący, że nie ma żadnego wylotu. A nawet jeśli on jest, to tylko budowniczy mogli go widzieć, jeśli wierzyć Zahi Hawassowi.
O autorach:
• Jack Heart jest felietonistą VeteransToday.com. Szczegółowe informacje biograficzne na jego temat znaleźć można pod adresem: www.veteranstoday.com. Prowadzi także blog zamieszczony pod adresem: www.jackheart2014.blogspot.com.
• Orage jest badaczem i ekspertem w dziedzinie rozpoznawania wzorców, który wspomaga Jacka Hearta w jego literackich poczynaniach. Prowadzi blog zamieszczony pod adresem www.mensch-orage.blogspot.com.
Przełożył Jerzy Florczykowski
Przypisy:
1. M. Lehner, „The ARCE Sphinx Project: A Preliminary Report” („Projekt Sfinks ARCE – raport wstępny”), American Research Center in Egypt, Newsletter, 1980, (112):3–33; K.L. Gauri, G.C. Holdren, „Deterioration of the Stone of the Great Sphinx” („Niszczenie kamienia Wielkiego Sfinksa”), ARCE, Newsletter, 1981, (114):35–47 [artykuły cytowane przez dra Roberta Schocha w „Geological Evidence Pertaining to the Age of the Great Sphinx” („Dowody geologiczne dotyczące wieku Wielkiego Sfinksa”), 1999–2000, www.robertschoch.com].
2. John Anthony West, Serpent in the Sky (Wąż na niebie), Harper & Row, 1979, Quest Books, 1993, załącznik 1: Badania Gauriego/Lehnera.
3. K.L. Gauri, G.C. Holdren, W.C. Vaughan, „Cleaning Efflorescences from Masonry” („Usuwanie wykwitów z budowli”), w: J.R. Clifton (pod red.), Cleaning Stone and Masonry (Oczyszczanie kamienia i budowli), American Society for Testing and Materials, Philadelphia, 1986, ss. 3–13, s. 5; cytowane za Schoch, op. cit.
4. Gauri i Holdren, op. cit.
5. Schoch, op. cit.
6. Peter Milson (pod red.), „Age of the Sphinx” („Wiek Sfinksa”), transkrypcja programu wyemitowanego 27 listopada 1994, Broadcasting Support Services, Londyn, 1994, s. 20.
7. Graham Hancock, „The Modern Riddle of the Sphinx: Information on the Great Pyramid and Sphinx – The «Door» in the Great Pyramid” („Współczesna zagadka Sfinksa: Informacje o Wielkiej Piramidzie i Sfinksie – «Drzwi» w Wielkiej Piramidzie”).
8. Larry Orcutt, „The Great Pyramid’s «Air Shafts»” („«Szyby powietrzne» w Wielkiej Piramidzie”), 2000, www.catchpenny.org.
9. Robert G. Bauval, „Grant Bey and the Missing Pyramid Relic: Carbon 14 Dating the Great Pyramid” („Grant Bey i zaginiony artefakt piramidy – datowanie radiowęglowe Wielkiej Piramidy”), 2001–2002, robertbauval.co.uk.
10. Rudolf Gantenbrink, The Upuaut Project, 1999, www.cheops.org.
11. Ibid.
12. Hancock, op. cit.
13. Rudolf Gantenbrink, „The Findings: The Lower Northern Shaft” („Odkrycia – dolny północny szyb”), The Upuaut Project, www.cheops.org.
14. Zahi Hawass, „The Restoration of the Great Pyramid of Khufu” („Renowacja Piramidy Cheopsa”), guardians.net.
15. „The Great Pyramid Forgery?: The Smoking Gun” („Fałszerstwo związane z Wielką Piramidą? – niezbite dowody”), rickrichards.com.
16. Najstarsza z postaci występujących w serii filmów wyprodukowanych przez wytwórnię filmową Warner Bros w ramach cyklu zatytułowanego „Zwariowane Melodie” („Looney Tunes” lub „Merrie Melodies”). – Przyp. red.
17. Shemsu Sesen, „The Pyramid Shafts: From Dixon to Pyramid Rover” („Szyby piramidy – od Dixona do łazika do penetracji piramid”), Em Hotep, 2012, egiptomaniacos.foroactivo.com.
18. Shemsu Sesen, „The Djedi Project: The Next Generation in Robotic Archaelogy” („Projekt Djedi – nowa generacja w zrobotyzowanej archeologii”), Em Hotep, 2012.
19. Pismo hieratyczne (kapłańskie) – jedna z form starożytnego pisma egipskiego, służąca przeważnie do zapisywania świętych tekstów na papirusie. – Wikipedia
20. Zahi Hawass, „The Secret Doors Inside the Great Pyramid” („Tajemnicze drzwi wewnątrz Wielkiej Piramidy”), www.guardians.net.
Od redakcji:
Ten artykuł jest zredagowaną wersją publikacji „Shadow of Nemesis 2: Tales of Zahi Hawass, Chaigidiel & Satharial” („Cień Nemezis 2 – opowieści Zahi Hawassa, Chaigidiel & Satharial”) opublikowanej na stronie VeteransToday.com 11 sierpnia 2015 roku (patrz www.veteranstodayarchives.com). Z pierwszą częścią publikacji Jacka Hearta zatytułowaną „Shadow of Nemesis: Pyramids of Giza and Lies of Empire” („Cień Nemezis – piramidy w Gizie i kłamstwa Imperium”) opublikowaną na stronie VeteransToday.com 3 sierpnia 2015 roku zapoznać się można pod adresem www.veteranstodayarchives.com (w języku angielskim).
