Nie było to państwo scentralizowane. Wykopaliska dowodzą, że obszary ciągnące się wzdłuż rzeki należały do różnych społeczności, z których każda miała swój własny rodowy cmentarz i sanktuarium. Ich pogańskie świątynie i cmentarze usytuowane były na otwartych brzegach rzeki, z których roztaczał się wspaniały widok. Najeźdźcy odprawiali tam ceremonialne obrzędy, którym towarzyszyły rytualne uczty. W odróżnieniu od starożytnych Słowian plemiona Riazań-Oka grzebały zmarłych w piaszczystych wydmach. Ich szczątki zniknęły, ale gdzieniegdzie w piasku pozostały po nich długie szare ślady. Podczas wykopalisk archeologicznych naukowcy znaleźli szczątki uzbrojenia – fragmenty zardzewiałych mieczy i kolczug – a obok nich kości koni i ciemne warkocze.

Kobiety wojowniczki były chowane w piaskach na brzegu Oki. Według historyków od IV do V wieku n.e. Amazonki z obszaru Riazań-Oka walczyły u boku mężczyzn. Grzebano je razem z ich bronią, końmi i uzdami. Takie pochówki trwały do końca VII wieku naszej ery. Najprawdopodobniej później wojowniczki wróciły do swoich tradycyjnych ról. Jest też możliwe, że Amazonki z plemion Riazań-Oka mieszkały w osobnych siedliskach i rodziły dzieci poczęte z mężczyznami z sąsiednich plemion, do których wysyłały potem na wychowanie swoich synów. Kobiety wychowujące dzieci nie uczestniczyły w bitwach…

Pewnego dnia plemiona Riazań-Oka po prostu zniknęły z obszaru Oki i nikt nie wie, co się z nimi stało.

Słowianie rozpoczęli zasiedlanie tego terenu w VIII wieku n.e. i okazali się brutalnymi kolonizatorami. Później obszar ten stał się częścią królestwa Chazarów, a w średniowieczu został najechany i spustoszony przez Mongołów, spadkobierców Czyngis-chana.

 

 

Wizerunek młodej kobiety z plemienia Riazań-Oka.

 

 

Kamienny grobowiec na Ukrainie

Ukraina także ma swój udział w tajemnicach i legendach. Koczownicze wojowniczki przemieszczały się po jej stepach i lasach tysiące lat temu. Jest pewien region na Ukrainie, który zawiera zagadki archeologiczne sięgające starożytności.

W odległości 10 km od Melitopola w obwodzie zaporoskim znajduje się Ukraińskie Historyczno-Archeologiczne Narodowe Sanktuarium Kamienny Grobowiec (po ukraińsku Кам’яна могила).

To jedna z najniezwyklejszych na świecie formacji geologicznych i zarazem niezwykły pomnik przyrody. Jest to piaskowe wzgórze położone w samym środku stepu pokryte dużymi kamieniami o osobliwych kształtach. Ta „Kamienna Wyspa” liczy około 14 milionów lat, co czyni ją swego rodzaju najstarszym geologicznym pomnikiem na Ukrainie.

Stanowisko to obejmuje grupę pojedynczych bloków piaskowca o długości dochodzącej do 12 metrów rozsianych po całym obszarze o powierzchni około 3000 metrów kwadratowych. Obiekt ma kształt kopca (po ukraińsku mohyla). To piaskowe wzgórze kształtem przypomina kurhany – kopce usypane z ziemi i kamieni nad grobem lub grobami, którymi upstrzony jest Step Pontyjsko-Kaspijski.

Kamienny Grobowiec zasługuje również na uwagę ze względu na starożytne malowidła i petroglify widniejące na ścianach jego jaskiń. Jest tam 87 grot, studzienek i jaskiń, a w 65 z nich tysiące dziwnych rysunków i symboli (petroglifów). Naukowcy nie byli w stanie ustalić, czy te petroglify pochodzą z mezolitu czy neolitu. Ich chronologia obejmuje szeroki przedział czasowy od paleolitu do późnego średniowiecza, od okresu pomiędzy 24 000–22 000 lat p.n.e. do X–XII wieku n.e. Niektórzy naukowcy utrzymują, że wykazują one podobieństwo do sumeryjskiego pisma klinowego.

W różnych okresach na tamtym terenie mieszkali Scytowie, Kimmeryjczycy, Goci, Hunowie, a nawet półmityczne Amazonki. Niektórzy wierzą, że Kamienny Grobowiec był starożytną piramidą – zigguratem wzniesionym przez kobiety wojowniczki – która z biegiem czasu skruszała i rozpadła się. Obszar, na którym rozpościera się współcześnie miasto Melitopol, zamieszkiwały dawniej liczne plemiona wojowniczek.

W latach 1950. radziecki archeolog A. Trienożkin prowadził w tamtej okolicy wykopaliska i odkrył liczne groby zawierające szczątki kobiet pochowanych razem z bronią. Ta broń jest podobna do przedstawianej na starożytnych płaskorzeźbach.

Jeśli chodzi o Kamienny Grobowiec, istnieje hipoteza mówiąca, że Amazonki ze stepów były wyznawczyniami starożytnego, dawno zapomnianego kultu i przywoziły kamienne głazy, aby wznieść w tym świętym miejscu piramidę. Wieki później opuściły to miejsce.

Podczas wykopalisk archeolodzy znaleźli pod stosami tamtejszych kamieni pogańskie sanktuarium. Być może ludzie, którzy przybyli tam po Amazonkach, czcili tam swoich bogów.