Moje własne doświadczenie z hCG

Czy to się nam podoba, czy nie, wraz z wiekiem nasz organizm staje się mniej sprawny w odtruwaniu, utrzymywaniu dynamicznego metabolizmu, równoważeniu hormonów i utrzymywaniu właściwego poziomu cukru we krwi. Wszystko to ma wpływ na utrzymywanie właściwej wagi. Zwiększaniu wagi sprzyja także zażywanie popularnych leków, takich jak antydepresanty, statyny, leki na obniżenie ciśnienia krwi i hormony stosowane w HRT (Hormonal Replacement Therapy – Hormonalna Terapia Zastępcza).

Tak jak wiele innych kobiet nabrałam w środku życia wagi. Sądziłam, że robię wszystko dobrze, jeśli chodzi o dietę i ćwiczenia, jednak zrzucanie wagi spowolniło się. Pewnego dnia natknęłam się przypadkowo na opis nowego programu pozbywania się nadmiernej wagi, który zmienił moje życie. W ten sposób dowiedziałam się o hCG.

Kiedyś sądziłam, że w pozbywaniu się tłuszczu będzie pomocna tarczyca. Tymczasem, jak utrzymuje dr Simeons, tarczyca nie odgrywa żadnej roli w uwalnianiu tłuszczu, który jest przyczyną nadwagi. To była dla mnie rewelacja.

W swojej książce Pounds and Inches (Funty i cale) dr Simeons napisał: „Kiedy odkryto, że gruczoł tarczycy kontroluje tempo spalania paliwa organizmu, sądzono, że podanie gruczołu tarczycy otyłym pacjentom może przyspieszyć spalanie rezerw tłuszczu. To również okazało się błędne, ponieważ, jak już wiemy, te nienormalne rezerwy tłuszczu nie biorą udziału w przemianie energetycznej organizmu – są zlokalizowane w niedostępnym miejscu.

Kuracja tarczycowa zmusza organizm do konsumowania jego normalnych rezerw, które u ludzi otyłych są już i tak uszczuplone, a następnie rozbicia tłuszczu istotnego strukturalnie bez naruszania depozytów nienormalnego tłuszczu. W ten sposób pacjent może być doprowadzony do skrajnego wyczerpania z głodu, mimo iż wciąż ma na zbyciu 45 kilogramów tłuszczu. Tak więc wszelkie ubytki wagi wywołane leczeniem za pośrednictwem tarczycy zawsze odbywają się kosztem tłuszczu, którego organizm bardzo potrzebuje”.²³

Oryginalny program dra Simeonsa wymaga przepisania przez lekarza codziennych podskórnych, wykonywanych przez samego pacjenta, zastrzyków hCG. Istnieje także doustna forma hCG, która również jest dostępna wyłącznie na receptę. Istnieje jednak jeszcze jedna efektywna opcja hCG – homeopatyczne remedium hCG przyjmowane codziennie w postaci kropel. Homeopatyczne hCG wywiera taki sam efekt jak przepisywane przez lekarza wersje hCG. No i postanowiłam wypróbować to na sobie.

Zażywając trzy razy dziennie przez 23 dni homeopatyczne krople hCG i postępując zgodnie z protokołem dra Simeonsa w sprawie spożywania określonych pokarmów w określonych ilościach i przez określony czas, zrealizowałam ten eksperyment. Program ten nie wymaga żadnych specjalnych ćwiczeń, kosztownych pokarmów ani specjalnej diety.

W czasie realizowania go wstępowałam z rana na wagę, aby odkryć, że w nocy zdematerializował się funt tłuszczu (0,45 kg)! Ale to nie był tylko tłuszcz, ale również cale. Moje stare ubrania wręcz spadały ze mnie, a mimo to wcale nie czułam głodu, zaś energia wręcz mnie rozsadzała. Na własne oczy widziałem, jak zmienia się moje ciało. Brzuch zniknął, zaś biodra i uda stały się chude, jak wtedy gdy skończyłam szesnaście lat – było to osiągnięcie, jakie nigdy mi się nie marzyło. Największym cudem była poprawa tonusu mięśni. W trakcie realizowania tego 23-dniowego protokołu pozbyłam się 15 funtów (6,75 kg) wagi i zaczęłam kupować sukienki mniejsze o dwa rozmiary! Od tamtego czasu poddałam się jeszcze jednemu 23-dniowemu protokołowi, w rezultacie czego ostatecznie ubyło mi 25 funtów (11,25 kg) i teraz noszę sukienki o cztery rozmiary mniejsze. Mam też zupełnie płaski brzuch!

Cały program w wersji opracowanej przez dra Simeonsa wymaga 23 dni przyjmowania hCG a następnie fazy konserwującej w postaci następnych trzech tygodni z niskocukrową i niskowęglowodanową dietą. Pełny program nie jest tylko po to, by stracić zbędne kilogramy i przywrócić atrakcyjniejszy kształt ciała, ale również po to, by zresetować metaboliczne funkcje. Największe wrażenie robi tu to, że w rezultacie zresetowania mojego podwzgórza i metabolizmu moja waga nie zmieniła się przez kilka miesięcy ani o funt. Wydaje się, że dr Simeons miał rację. Poprawienie metabolizmu w rezultacie stosowania programu hCG znacznie zwiększa prawdopodobieństwo, że to nowe zmniejszenie wagi ma stały charakter.

Od momentu wkroczenia w świat hCG pomogłam ponad 200 moim pacjentkom w realizacji tego protokołu. Wszystkie kuracje były udane, nawet te z dużą otyłością, których ofiary dawno już straciły nadzieję na stanie się „normalnymi”. Mężczyźni zdawali się mieć przewagę nad kobietami, ponieważ stosując ten program tracili znacznie więcej tłuszczu. Jednak dobra wiadomość polega na tym, że każdy może być „wielkim tracącym”! Moi pacjenci nie tylko tracili funty i cale, ale zyskiwali również na zdrowiu – znikały bóle stawów i kolan, poziom cukru wracał do normy, spadało ciśnienie krwi, sen ulegał poprawie, wzrastała energia, skóra jędrniała i znikało łaknienie słodyczy.

Rzadko się zdarza, aby program zmniejszenia wagi ciała dawał tak wspaniałe wyniki. Prawdę mówiąc, nie znam żadnego programu utraty wagi ciała, który uwalniałby bezpiecznie długo odkładane rezerwy tłuszczu lub resetował podwzgórze w kierunku trwałego utrzymania prawidłowej wagi.

Czyżby odkrycie dra Simeonsa naprawdę stanowiło rozwiązanie narastającej epidemii otyłości ze wszystkimi towarzyszącymi jej chronicznymi problemami ze zdrowiem? Nie mam wątpliwości, że w naszym świecie zwariowanych diet pełnym ludzi desperacko szukających rozwiązań jest to najlepszy program pozbycia się tłuszczu i poprawienia kształtu ciała, który pomaga jednocześnie w odzyskaniu równowagi w działaniu głównego gruczołu – podwzgórza.

Szczęśliwie dla tych z nadwagą odkrycie dra Simeonsa dało w końcu bezpieczne, niewygórowane finansowo i efektywne rozwiązanie globalnej epidemii otyłości.

 

O autorze:

Dr Sherrill Sellman jest doktorem neuropatii, psychoterapeutką i dziennikarką zajmującą się zdrowiem kobiet. Prowadzi wykłady, jest gospodynią dwóch cotygodniowych słuchowisk radiowych oraz autorką licznych publikacji poświęconych zdrowiu. Jest autorką dwóch bestsellerów Hormone Heresy: What Women MUST Know About Their Hormones (Hormonalna herezja – co kobiety powinny wiedzieć o swoich hormonach) i What Women MUST Know to Protect Their Daughters from Breast Cancer (Co kobiety powinny wiedzieć, aby uchronić swoje córki przed rakiem piersi). Dotychczas w Nexusie opublikowaliśmy siedem artykułów jej autorstwa. Skontaktować się z nią można za pośrednictwem poczty elektronicznej pisząc na adres drsellman@whatwomenmustknow.com lub poprzez jej stronę internetową zamieszczoną pod adresem whatwomenmustknow.com.

 

Przełożył Jerzy Florczykowski

 

Przypisy:

 1. Epidemiologic.org, „Most Overweight Countries in the World: Ranking”, 20 lutego 2007, www.epidemiologic.org.

 2. Peter Janiszewski, „An emerging obesity epidemic in the developing world”, 29 kwietnia 2009, www.obesitypanacea.com.

 3. Y. Wang, M.A. Beydoun, „The Obesity Epidemic in the United States”, Epidemiologic Reviews, 17 maja 2007, epirev.oxfordjournals.org.

 4. Dr Lan Liang et al., „Will All Americans Become Overweight or Obese? Estimating the Progression and Cost of the US Obesity Epidemic”, Obesity, 24 lipca 2008,16(10):2323–2330.

 5. Tamże.

 6. Kate Devlin, „One in 10 children in England «will be obese within five years»”, The Telegraph, 15 grudnia 2009, www.telegraph.co.uk.

 7. Ministerstwo Zdrowia Nowej Zelandii, „Obesity in New Zealand”, www.moh.govt.nz.

 8. M. Deitel, „Overweight and obesity worldwide now estimated to involve 1.7 billion people”, Obesity Surgery, 2003, 13:329–330.

 9. Fundacja CIO, „General Overweight and Obesity Statistics”, 26 grudnia 2009, www.ciofoundation.org.

10. Body Mass Index (wskaźnik masy ciała) to współczynnik powstały przez podzielenie masy ciała podanej w kilogramach przez kwadrat wzrostu podany w metrach. – Przyp. tłum.

11. Jill Stark, „Surgeons fear rapid rise in super obese”, Sydney Morning Herald, 17 stycznia 2010, www.smh.com.au.

12. CDC, „Study Estimates Medical Cost of Obesity May Be As High As $147 Billion Annually”, 27 lipca 2009, www.cdc.gov.

13. S. Colagiuri et al., „The cost of overweight and obesity in Australia”, Med. J. Australia, 1 marca 2010, 192(5):260–264.

14. A.T.W. Simeons, Pounds and Inches: A new approach to obesity, Rzym, 1967, (wydane własnym sumptem autora), publikacja dostępna jest na stronie hcgdietinfo.com lub www.hcgfatloss.com. (Polskie wydanie: Funty i cale, przekład Jędrzej Ilukowicz, Oficyna Wydawnicza 3.49, Poznań, 2012).

15. M.A. Elobeid, D.B. Allison, „Putative Environmental-Endocrine Disruptors and Obesity: A Review”, Curr. Opin. Endocrinol. Diabetes Obes., październik 2008, 15(5):403–408, www.ncbi.nlm.nih.gov.

16. Robert O. Becker, Gary Selden, The Body Electric: Electromagnetism and the Foundation of Life, William Morrow, 1985, str. 284–285.

17. Dr Henry Lai, „Neurological Effects of Radiofrequency Electromagnetic Radiation Relating to Wireless Communication Technology”, publikacja przedstawiona na Konferencji IBC-UK, 16–17 września 1997, Bruksela, Belgia, www.mapcruzin.com.

18. A.T.W. Simeons, „The action of chorionic gonadotropin in the obese”, The Lancet, 6 listopada 1954, 267(6845):946–947.

19. A.T.W. Simeons, Pounds and Inches...

20. Tamże.

21. Dr Daniel Oscar Belluscio, „Utility of an Oral Presentation of hCG (Human Chorionic Gonadotrophin) for the Management of Obesity: A Double-blind Study”, www.hcgobesity.org.

22. oralhcg.com.

23. A.T.W. Simeons, Pounds and Inches...