Jako na górze, tako i na dole

Przez tysiące lat przed zbudowaniem Wielkiej Piramidy jaskinie były postrzegane jako łona Matki Ziemi, w których odprawiano religijne uroczystości i które zdobiono zawiłymi rysunkami. Rzeczywiście, kiedy spojrzy się na wnętrza piramid z ich wąskimi wejściami i długimi wąskimi korytarzami prowadzącymi do małych komór, trudno oprzeć się wrażeniu, że mamy do czynienia ze stworzonymi przez człowieka, wysoce artystycznymi odwzorowaniami systemu jaskiń?

Już sama starożytna nazwa tego obszaru wskazuje na związek ze światem podziemi: Rostau, które oznacza „usta korytarzy” i „wejście do wijących się korytarzy”. Nie powinno więc nikogo dziwić, że dr Selim Hassan uznał, iż pod płaskowyżem Gizy znajduje się fizyczna reprezentacja Duatu, egipskiej krainy cieni.

Duat był egipskim odpowiednikiem greckiego Hadesu lub chrześcijańskiego piekła, miejscem, przez które musi przejść dusza zmarłego, zanim połączy się z Bogiem. Dr Hassan przekonuje, że Giza przedstawia opis czwartej i piątej godziny nocy, choćby dlatego, że odnoszą się one do królestwa Sokara w Rostau. Collins doszedł do wniosku, że odnaleziony przez niego Grobowiec Ptaków, o którym wiadomo, że był cmentarzyskiem ptaków, służył czczeniu ptasiego boga, takiego jak bóg sokół Horus Stary lub szczególnie łączący się z Gizą sokologłowy Sokar¹².

Collins głosi, że w świetle opracowań dra astronomii Ronalda Wellsa i dr egiptologii Amandy-Alice Maravelii starożytni Egipcjanie z epoki piramid postrzegali gwiazdy Łabędzia¹³ jako kosmiczne łono niebiańskiej bogini Nut, która była symbolizowana jako Mleczna Droga. Badacze ci przekonują, że Duat symbolizuje fizycznie ciało Nut. Stąd jaskinie Gizy mogą symbolizować kosmiczne łona.

W tym kontekście Deneb, najjaśniejsza gwiazda konstelacji Łabędzia, jest znacznikiem wejścia lub wyjścia z Duat. Na niebie jest to reprezentowane przez część Drogi Mlecznej, którą znamy dziś pod nazwą Szczeliny Łabędzia¹⁴. Collins sądzi, że to wejście znajduje się również na płaskowyżu Gizy i stanowi główne wejście do podziemnego kompleksu.

Na płaskowyżu Gizy znajduje się także Grobowiec Campbella. O tym enigmatycznym szybie prowadzącym w głąb płaskowyżu niemal w ogóle się nie wspomina, ponieważ jego przeznaczenie jest niejasne. Ostatnio poświęcono mu trochę uwagi, jako że na jego bokach widać ślady erozji podobne do tych na otoczeniu Sfinksa. Niektórzy obserwatorzy, tacy jak chociażby dr Robert Schoch, utrzymują, że te ślady erozji wskazują, iż Sfinks jest znacznie starszy, niż się obecnie podaje, czyli że powstał znacznie wcześniej niż w roku 2500 p.n.e.

 

 

Jasna gwiazda Deneb usadowiona na szczycie Drugiej Piramidy widziana ze szczytu Gebel Ghibli w epoce piramid. Proszę zwrócić uwagę na ciąg gwiazd tworzących Drogę Mleczną pnących się w górę nieba od podstawy tej piramidy. (Zdjęcie: Andrew Collins/Rodney Hale, 2009)

 

 

Jak podkreśla francuska dziennikarka Antoine Gigal, belgijscy badacze Guy Mouny i Guy Gruais uważają, że rowki na tej strukturze są wyraźnie mechanicznego pochodzenia i mogły być wykorzystywane do podnoszenia i opuszczania pomostu, który miał związek z podziemnym systemem kanałów biegnących pod płaskowyżem, co dowodziłoby, że starożytni Egipcjanie posiadali dużą wiedzę z zakresu hydrauliki. Nie powinno to nikogo dziwić, kiedy weźmie się pod uwagę szeroko zakrojone i zaawansowane technicznie inżynierskie prace hydrauliczne prowadzone za czasów faraona Amenemhata (1991–1962 p.n.e.) na terenie oazy Fajum.

Belgijski naukowiec Gerd Vandecruys podkreśla, że oznaki erozji w Grobowcu Campbella wydają się pochodzić od wody stojącej wewnątrz tej struktury, a nie od deszczu, jak to ma miejsce w przypadku otoczenia Sfinksa.

Wiedząc, że starożytni Egipcjanie wierzyli, iż podróż w Duat odbywa się łodzią, na co wskazują ilustracje zawarte w Księdze umarłych przedstawiające łodzie płynące kanałami podziemnego świata, oraz zakładając, że Egipcjanie fizycznie przedstawili Duat pod płaskowyżem Gizy, wówczas jest oczywiste, że musieli włączyć do niego system kanałów. W rezultacie enigmatyczny Grobowiec Campbella znajduje łatwe wyjaśnienie w świetle takiego scenariusza, zgodnie z którym to, co widzimy na powierzchni Gizy, może nie być aż tak ekscytujące jak to, co czeka na odkrycie pod nią.

Tak więc Collinsowi należą się brawa za zwrócenie uwagi międzynarodowej społeczności na podziemną sieć Gizy. Niestety, nastawienie władz egipskich wydaje się co najmniej dziwne, zwłaszcza jeśli prawdą jest, że posiadają one własne oficjalne doniesienia mówiące, że pod powierzchnią Gizy czeka na odkrycie coś ekscytującego.

 

O autorze:

Philip Coppens (1971–2012) był dziennikarzem dochodzeniowym specjalizującym się w zagadnieniach dotyczących polityki i wywiadu. W roku 1995 wspólnie z Hermanem Hegge zaczął wydawać Frontier Magazine (poprzednio Frontier 2000) poświęcony różnym kontrowersyjnym sprawom. Jest autorem książek The Stone Puzzle of Rosslyn Chapel (Kamienna zagadka kościoła Rosslyn) i The Canopus Revelation (Objawienie Canopusa). W roku 2004 napisał kolejną książkę De Da Vinci Code Ontcijferd wyjaśniającą zagadki zawarte w książce Dana Browna The Da Vinci Code (Kod da Vinci). Był przewodniczącym angielskiego oddziału towarzystwa Société Perillos i wiceprzewodniczącym oddziału francuskiego. W polskiej edycji Nexusa ukazały się do tej pory trzy inne jego artykuły „Zagadka Metalowej Biblioteki” (nr 49), „Kod Ezechiela i Arka Przymierza” (nr 51), „Jaskinia Burrowsa” (nr 52), „Sponsorowany przez państwo terror w Zachodnim Świecie” (nr 54) „Pochodzenie i symbolika kryształowych czaszek” (nr 62), „Tajemnica kryształowej czaszki Mitchell-Hedgesa” (nr 63), „Plemię Dropa i jego kamienne dyski” (nr 63), „Göbekli Tepe – najstarsza świątynia na świecie” (nr 67) i „Zahi Hawass, Sfinks i ukrywanie prawdy” (nr 68).

 

Przełożył Jerzy Florczykowski

 

Przypisy:

 1. Abbas Mohamed Abbas, El-said A. El-Sayed, Fathy A. Shaaban, Tarek Abdel-Hafez, „Uncovering the Pyramids Plateau – Giza Plateau – in a Search for Archaeological Relics by Utilizing Ground Penetrating Radar”, NRIAG Journal of Geophysics, numer specjalny, 2006, str. 2, 12.

 2. R.W. Howard Vyse, Operations Carried on at the Pyramids of Gizeh in 1837, James Fraser, Londyn, 1840 (3 tomy).

 3. Henry Salt, The Sphinx Revealed: A Forgotten Record of Pioneering Excavations (pod redakcją Patricii Usick i Deborah Manley), British Museum Press, Londyn, 2007.

 4. www.drhawass.com.

 5. Prywatny e-mail od Andrew Collinsa, 3 października 2009.

 6. Andrew Collins, Beneath the Pyramids: Egypt’s Greatest Secret Uncovered, 4th Dimension Press, Virginia Beach, USA, 2009.

 7. Wyznawca hermetyzmu – grecko-egipskich wierzeń zawartych w zbiorze zwanym Hermetica lub Corpus Hermeticum. Za inicjatora tej filozofii uznaje się Hermesa Trismegistosa. – Przyp. tłum.

 8. Tot z Atlantydy, Szmaragdowe Tablice (w interpretacji dra Doreala), przekład z języków angielskiego i niemieckiego Irena Czajkowska, Wydawnictwo Kwiat Życia, Białystok, 2009.

 9. Cytowane w: Andrew Collins, Beneath the Pyramids..., str. 11.

10. Cytowane w: Andrew Collins, Beneath the Pyramids..., str. 13.

11. Andrew Collins, Beneath the Pyramids..., str. 13-14.

12. W mitologii egipskiej bóg odpowiadający za przyjęcie i oczyszczenie zmarłego władcy oraz zawożący go swoją łodzią do nieba. Miał postać sokoła lub mumii z głową sokoła. – Przyp. tłum.

13. Po łacinie Cygnus – jeden z bardziej wyrazistych gwiazdozbiorów północnego nieba. Ze względu na to, że jego najjaśniejsze gwiazdy układają się na niebie w kształt krzyża, czasem nazywany jest Krzyżem Północy. – Przyp. tłum.

14. Obiekt znajdujący się w gwiazdozbiorze Łabędzia, który można dostrzec gołym okiem – miejsce, w którym Droga Mleczna rozdziela się na dwie części, ma to związek z dużą ilością gazów i pyłów międzygwiezdnych, które osłabiają światło położonych dalej gwiazd. – Przyp. tłum.