• Istnienie zbuntowanej „grupy kontrolnej”

W trakcie pandemii COVID-19 Szwecja stała się grupą kontrolną za sprawą polityki lockdownów mimo międzynarodowego nacisku i straszliwych prognoz. Jednak Szwedzi trzymali nerwy na wodzy i po czasie okazało się, że mają najniższą śmiertelność w Europie.¹⁴

Podobnie Leicester było zbuntowaną grupą kontrolną pod koniec XIX wieku w przypadku szczepień przeciwko ospie prawdziwej.

Kiedy w latach 1871–1873 trwała epidemia, Leicester było wysoce wyszczepione – zaszczepionych było 90,4 procent ówczesnych noworodków, a mimo to w mieście były tysiące przypadków i setki zgonów (3673 na milion mieszkańców). Kiedy w roku 1886 Leicester zrezygnowało ze ścigania ludzi za odmowę szczepień, wieszczono czarne scenariusze, w tym takie:

 

Antyszczepionkowcy z Leicester… odrzuciwszy w dużym stopniu ochronę wynikającą ze szczepień, wszczynają rozpaczliwy i dzielny, acz pomylony, konflikt z przeciwnikiem… Ale w Leicester, gdy jego czas nadejdzie, ujrzymy znowu powtórkę z doświadczeń ubiegłego wieku i z pewnością mniej dzieci umrze potem z powodu biegunki.

Dr J.C. McVail¹⁵

 

Przetestowano to podczas epidemii w latach 1892–1894, kiedy tylko 3,3 procent noworodków w Leicester było zaszczepionych. Mimo to Leicester radziło sobie znacznie lepiej niż wcześniej z zaledwie 115 zgonami na milion z powodu ospy prawdziwej i ze współczynnikiem śmiertelności niższym od większości porównywalnych miast.¹⁶

Chociaż epidemie się pojawiały, katastrofa, której się obawiano, nigdy nie nadeszła. Dr Millard, zwolennik szczepień, napisał w roku 1948:

 

Mijają 62 lata od napisania tych słów przez dra McVaila… widoczna korelacja [między wzrostem liczby szczepień a spadkiem śmiertelności z powodu ospy prawdziwej] musiała być zbiegiem okoliczności, bowiem owa śmiertelność spadała w dalszym ciągu nawet po odchodzeniu od szczepień i trwa to już ponad 60 lat. Oczywiście musiały wchodzić w grę inne przyczyny dramatycznego spadku śmiertelności z powodu ospy prawdziwej… mimo to szczepienia z biegiem lat zyskały więcej uznania – być może za dużo – niż na nie zasługiwały.

Dr Millard¹⁷

 

• Straszenie ryzykiem i obiecywanie korzyści ze szczepień nie było konieczne

Argument za przymusowymi szczepieniami zawsze był taki, że nad ryzykiem mogącym grozić pojedynczym osobom przeważa korzyść dla społeczeństwa płynąca z nabrania odporności zbiorowej. Opiera się on na domniemanym założeniu braku alternatywy. Wśród wielu skandali związanych z pandemią COVID-19 jest między innymi taki, że aktywnie nie dopuszczano skutecznych lekarstw, takich jak hydroksychlorochina i iwermektyna, aby zrobić miejsce dla szczepionek.

Podobnie w XIX wieku Leicester pokazało, że istnieją alternatywy – w tym sama Metoda Leicesterska. Ponadto w okresie zanikania ospy prawdziwej poprawiła się zarówno higiena, jak i jakość dostępnej żywności. Na przełomie XIX i XX wieku znano również preparaty ziołowe.¹⁸

Ostatecznie porównano nawet poziomy witamin C i D u pacjentów z ostrością przebiegu COVID-19.

 

Koniec obowiązkowych szczepień

Komisja Królewska z roku 1889 rozważała tę kwestię do roku 1896. W roku 1898 uchwalono nowe prawo dotyczące szczepień, w którym kierując się zaleceniem Komisji dodano klauzulę sumienia.¹⁹ To teoretycznie pozwalało ludziom nieufającym szczepieniom na zwolnienie ze szczepienia ich dzieci.

W praktyce prawo to często naruszali sędziowie, którzy mogli skutecznie go odmawiać ze względu na sposób interpretacji przepisów. W roku 1907 uchwalono nowe prawo rozwiązujące ten problem, które zmuszało sędziów do przyznawania tej swobody. W roku 1948 oficjalnie zakończono przymusowe szczepienia w Wielkiej Brytanii, chociaż w praktyce skończyły się już w roku 1907.

Proszę zauważyć, że śmiertelność z powodu innych chorób zakaźnych – szkarlatyny, odry, błonicy itp. – spadła drastycznie w tym samym okresie, zanim jeszcze powstały szczepionki przeciwko nim. Nigdy nie stosowano powszechnie żadnych szczepień na szkarlatynę, a mimo to w tym samym czasie przestała być zagrożeniem.

 

 

 

 

Wnioski

Kluczowe czynniki w aferze COVID-19 były echem poprzednich pandemii sięgających aż do ospy prawdziwej, to znaczy fałszywe statystyki, ryzyko szczepień i bezpieczniejsze alternatywne rozwiązania problemu.

Proszczepionkowcy często agitują na rzecz szczepień, twierdząc, że zwalczyły one ospę prawdziwą. Jak widać, historia tej ospy jest znacznie bardziej skomplikowana, a pozbycie się jej wynikało raczej z innych czynników. Przymus szczepień przeciwko ospie prawdziwej wprowadzono w Wielkiej Brytanii w roku 1853, podobnie w innych krajach. Sprzeciw i zebrane dane ostatecznie doprowadziły do jego obalenia.

W czasie pandemii COVID-19 rozważano obowiązkowe szczepienia i wdrożono je częściowo w wielu państwach, wymagając na przykład szczepień, by móc pracować. Na szczycie G20 pod koniec zeszłego roku przedstawiciele 20 krajów zgodzili się po cichu na wprowadzenie systemu paszportów szczepionkowych w celu podróży międzynarodowych,²⁰ a „Traktat Pandemiczny” Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) jest obecnie dyskutowany. Walka o wolność zdrowotną jeszcze się nie skończyła.

 

O autorze:

Antony Brush mieszka w Anglii. Jego pierwszym zawodem była inżynieria oprogramowania. Później uzyskał kwalifikacje z hipnoterapii, a w roku 2002 wziął udział w testowaniu szczepionek, pokazując, że podszedł do tematu szczepień bez uprzedzeń. W roku 2008 podupadł na zdrowiu, po czym zaczął uczyć się pilnie naturalnej medycyny, najpierw w celu wyleczenia siebie, a później by pomagać innym. Obecnie jest trenerem naturalnego uzdrawiania. Stworzył audiobook na podstawie cytowanej w artykule przemowy dra Hadwena, który jest dostępny pod adresem www.oakebooks.com. Dostępny jest tam też inny audiobook stworzony na podstawie średniowiecznej legendy. Za pośrednictwem strony internetowej www.healingtruths.org można zwrócić się do niego o poradę zdrowotną.

 

Przełożył Michał Fiejtek

 

Przypisy:

 1. Singanayagam et al., „Community transmission and viral load kinetics of the SARS-CoV-2 delta (B.1.617.2) variant in vaccinated and unvaccinated individuals in the UK: a prospective, longitudinal, cohort study” [„Transmisja społeczna i kinetyka ładunku wirusowego wariantu SARS-CoV-2 delta (B.1.617.2) u zaszczepionych i niezaszczepionych osób w Wielkiej Brytanii – prospektywne, wzdłużne badanie kohortowe”], Lancet, 28 października 2021.

 2. „COVID-19 Vaccine Was Not Tested on Stopping Transmission, Pfizer Exec Concedes” („Szczepionka na COVID-19 nie była testowana pod kątem powstrzymania transmisji, przyznaje dyrektor Pfizera”), Daily Sceptic, 12 października 2022.

 3. Biggs, Leicester, Sanitation Versus Vaccination (Leicester – higiena kontra szczepienia), 1912, ss. 262–263.

 4. Hadwen, „The Case Against Vaccination” („Argumenty przeciwko szczepieniom”), 1896.

 5. Humphries & Bystrianyk, Dissolving Illusions, Disease, Vaccines, and the Forgotten History (Rozpad złudzeń, choroba, szczepionki i zapomniana historia), 2015, s. 1.

 6. Biggs, s. 190.

 7. Biggs, ss. 108–112.

 8. Hadwen, ss. 262–263.

 9. Humphries & Bystrianyk, ss. 70–71.

10. Biggs, s. 157.

11. Biggs, s. 169–170.

12. Wallace, Vaccination Proved Useless and Dangerous (Szczepienia okazały się bezużyteczne i niebezpieczne), 1889, ss. 24–25. Autor niniejszego artykułu pragnie podziękować wydawcy Nexusa za wysłanie mu elektronicznego egzemplarza tej książki.

13. Wallace, ss. 34–36.

14. „Sweden Wins! Country That Refused Lockdown and Kept Schools Open Has Lowest Pandemic Mortality in the World” („Szwecja wygrywa! Kraj, który odmówił lockdownów i miał otwarte szkoły, ma najniższą śmiertelność z powodu pandemii na świecie”), Daily Sceptic, 8 listopada 2022.

15. Millard, „The End of Compulsory Vaccination” („Koniec przymusowych szczepień”), British Medical Journal, 18 grudnia 1948.

16. „Small-Pox and Vaccination in 1893” („Ospa i szczepienia w roku 1893”), British Medical Journal, 21 kwietnia 1894. Chociaż artykuł jest napisany z proszczepionkowego punktu widzenia, pokazuje wskaźnik śmiertelności w Leicester na poziomie 6,8 procent, który plasuje je na trzecim najniższym miejscu spośród 11 miast. Biggs (s. 193) odnosi się do zweryfikowanych liczb z Raportu Zdrowia dra Millarda z roku 1912, według których zweryfikowany wskaźnik śmiertelności wynosi 5,7 procent dla Leicester, co czyni go drugim najniższym spośród 11 miast.

17. Millard…

18. Humphries & Bystrianyk, ss. 431–440.

19. Millard…

20. Jones, „G20 Backs Global Vaccine Passport and «Digital Health» Identity Scheme” („G20 wspiera globalny paszport szczepionkowy i plan identyfikacji «cyfrowego zdrowia»”), Daily Sceptic, 18 listopada 2022.