Wybór ogniska konfliktu następuje w drodze podświadomej asocjacji. I tak na przykład biologiczne konflikty związane z wodą oraz innymi płynami, takimi jak mleko lub oliwa, prowadzą do raka nerek; strach przed śmiercią do raka płuc; zaś psychologiczne przełykanie większego kęsa, niż jesteśmy zdolni strawić, prowadzi do raka żołądka i jelit. Pierwotnie w świecie zwierząt był to w rzeczywistości wielki kęs pożywienia, ale jeśli chodzi o nas, może to być nadmierne finansowe zobowiązanie lub jakiekolwiek inne zobowiązanie, którego się podjęliśmy i nie możemy mu sprostać. Z kolei docelowa lokalizacja nie jest determinowana przez samo wydarzenie, ale raczej przez psychologiczną doniosłość, jaką to wydarzenie stanowi dla nas w momencie, gdy zachodzi.
Dr Hamer ilustruje to przykładem kobiety, która znajduje swojego męża w łóżku z inną kobietą. Ponieważ jest to konflikt seksualnej frustracji, rezultatem jego jest rak macicy. Jeśli natomiast postrzega ona to jako konflikt partnerstwa, wówczas u praworęcznej kobiety rozwija się rak prawej piersi. Jeśli konflikt uczuciowy przejawia się jako strach i odraza, wówczas powoduje hipoglikemię. Jeśli w wyniku nieudanych występów sportowych wystąpił poważny spadek własnej wartości i nie jest on związany z seksem, wówczas powstają problemy w ramieniu lub nodze, a nie w palcach i plecach. Inne typowe sytuacje, które mogą prowadzić do biologicznych konfliktów, to te, które są związane z utratą: kochanej osoby, pracy, cennych przedmiotów lub terytorium.
Dr Hamer uważa, że większość przerzutów wynika ze strachu przed rakiem lub strachu przed śmiercią wynikających z rozpoznania u pacjenta raka lub niekorzystnego rokowania, jednak również i w tym przypadku wynikowy konflitujący szok może nie mieć w rzeczywistości charakteru strachu przed śmiercią, lecz być konfliktem, którego podłożem jest gniew, uraza albo odseparowanie od partnera lub dzieci, i w takim przypadku guzy mogą pojawić się w różnych miejscach. Często zdarza się na przykład, że diagnoza w postaci raka okrężnicy powoduje przerzuty do wątroby ze względu na podświadomy strach przed zagłodzeniem. Ogólnie rzecz biorąc, beznadziejność, rozpacz i brak perspektyw powodują stan chronicznego stresu, który uniemożliwia pozbycie się raka i innych chorób, lecz te czynniki nie są przyczyną choroby. Według dra Hamera rzeczywistą przyczyną raka i innych chorób jest niespodziewany traumatyczny szok, na który nie jesteśmy emocjonalnie przygotowani.
FAZA ZDROWIENIA
Początki DHS (Syndromu Dirka Hamera) lub przeżycia o charakterze konfliktującego szoku są inne od pozostałych konfliktów, których doświadczamy w naszym codziennym życiu. Powoduje on ciągły stres, w rezultacie czego powstaje tendencja do objawu w postaci zimnych rąk i stóp, utraty apetytu i wagi, bezsenności i życia cały czas w stanie konfliktu. Jeśli konflikt w krótkim czasie nie zostaje rozwiązany, długotrwały stres doprowadzi do określonych objawów i rozwoju raka lub innej choroby.
Kiedy konflikt ulega rozwiązaniu, pacjent przestaje być zaabsorbowany jego treścią, apetyt powraca, ręce znowu stają się ciepłe i wraca normalny sen, ale może również wystąpić osłabienie, zmęczenie i potrzeba odpoczynku. Te symptomy wskazują, że do głosu doszedł parasympatyczny układ nerwowy. Jest to początek fazy wracania do zdrowia, która może być długa i trudna.
W trakcie pierwszej części fazy zdrowienia ma miejsce retencja wody i nacieki, ale guz przestaje się powiększać. Prowadzi to w konsekwencji do kryzysu zdrowienia, który Hamer nazywa kryzysem epileptycznym lub epileptoidalnym, ponieważ jego przyczyną jest obrzęk w miejscu uszkodzenia mózgowego zwanego Skupiskiem Hamera, którego objawy są unikalne w przypadku każdej choroby.
Następnie organizm zaczyna wydalać zakumulowaną wodę, pacjent powoli odzyskuje siły i funkcje organizmu wracają do normy. Teraz tkanka łączna mózgu, glej, rozpoczyna naprawę Skupiska Hamera. Konwencjonalni radioterapeuci mogą to zdiagnozować jako szybko rosnący guz i zastosować odpowiednią do tej diagnozy terapię.
Dr Hamer szacuje, że 99 procent wydarzeń mózgowych, takich jak udary, wylewy do mózgu, cysty i guzy, jest związanych ze zdrowieniem Skupisk Hamera i w związku z tym traktuje je jako coś czasowego i samoograniczającego się, pod warunkiem że nie dochodzi do niewłaściwej interwencji medycznej. Najważniejszym wsparciem w tym okresie jest ograniczenie wszelkich obrzęków mózgu.
W czasie kryzysu zdrowienia pacjent może przez krótki czas powtórnie doświadczyć oryginalnego konfliktu psychologicznego z objawami w postaci zimnych rąk i nóg, lecz są to zjawiska służące wytłumianiu i eliminacji obrzęku w uszkodzeniu mózgowym, co pozwala z kolei na normalizację pozostałych funkcji organizmu. Najniebezpieczniejszy moment pojawia się tuż przed końcem kryzysu zdrowienia, kiedy staje się wreszcie widoczne, czy organizm jest na tyle silny, aby pozbyć się choroby.
W trudnych przypadkach o długim i silnym okresie trwania konfliktu, może wystąpić totalny obrzęk mózgu, w którym to przypadku dr Hamer stosuje zastrzyki kortyzonu. W przypadku terapii naturalnej stosowany jest mocznik oraz terapie przeciwobrzękowe.
Mocznik jest silnym diuretykiem i daje doskonałe rezultaty w przypadkach niebezpiecznie wysokiego ciśnienia płynów w mózgu. Zwykle stosuje się 20 gramów mocznika od 2 do 5 razy dziennie.
W pewnym zagrażającym życiu przypadku wznowienia potężnego guza mózgu ustąpiło ono w ciągu dwóch godzin po podaniu 256 mililitrów 30-procentowego mocznika, który to przypadek został opisany w książce Marthy Christy Your Own Perfect Medicine (Twój własny doskonały lek) (FutureMed. Inc., USA). Przytoczony opis wyraźnie dowodzi, że rzekomy guz mózgu był zgodnie z Nową Medycyną jedynie potężnym obrzękiem.
To, co dr Hamer nazywa kryzysem epilepsji, może wystąpić u pacjenta w postaci ataku serca, zatoru płuc, zapalenia wątroby lub infekcji płuc. Generalnie biorąc w fazie zdrowienia pacjent będzie czuł się znacznie gorzej, niż wtedy gdy guz się jeszcze rozwijał.
W pierwszym okresie fazy zdrowienia, kiedy organizm uwalnia hormony zapalenia, większość problemów powstaje w wyniku retencji wody, stanu zapalnego i obrzęku tkanek, które są przyczyną znacznych bólów. Dr Hamer traktuje obrzęk, bez względu na to, czy występuje on w mózgu, czy też w jakimś innym organie, jako objaw pozytywny – oznakę zdrowienia.
NAPRAWA TKANEK
Po kryzysie fazy zdrowienia gruczolakoraki zostają usunięte przez grzyby i prątki, zaś wirus zapalenia wątroby może dodatkowo wspomóc regenerację wątroby. W tym stadium bakterie, wirusy i grzyby, które pomagają w zniszczeniu guza i naprawie zniszczonych tkanek, są również przyczyną zapaleń i podwyższonej temperatury.
Jeśli ktoś uważa, że założenie dra Hamera traktujące mikroby jako czynnik dodatni i pomocny w pozbywaniu się raka jest dziwne, to niech przyjmie do wiadomości, że dokonał on jeszcze bardziej zadziwiającego odkrycia. W swoim ontogenicznym systemie guzów i równoważnych rakowi chorób wyróżnia dwa przeciwstawne procesy w fazie aktywnego konfliktu.
W zależności od lokalizacji Skupiska Hamera w mózgu może wystąpić rozrost komórek albo ich destrukcja. Pierwszy przypadek mieści w sobie rozrost komórek i powiększanie guza w czasie fazy konfliktu, a następnie usunięcie nadmiaru komórek w fazie zdrowienia przy pomocy mikrobów. Drugi przypadek obejmuje destrukcję komórek w fazie konfliktu, co staje się przyczyną wrzodów, martwicy i dziur w tkankach dotyczących na przykład kości (osteoporoza), nerek, śledziony i jajników. W fazie zdrowienia w tej drugiej grupie następuje wypełnianie dziur poprzez proliferację komórek. Martwica tkanek i zanikanie rozpływne kości (rozpuszczanie kości) są naprawiane przez bakterie, które tworzą najpierw ropnie, które są następnie wypełniane tkanką zabliźniającą tworząc kostniakomięsaki, chłoniaki, włókniaki i torbiele uzdrawiające. W fazie zdrowienia występuje również zazwyczaj białaczka, tak jak po uszkodzeniu szpiku w wyniku naświetleń, chemioterapii lub raka kości.
Według dra Hamera stany te mają charakter samoograniczający i wymykają się spod kontroli w przypadku wystąpienia dodatkowego szoku konfliktującego lub kiedy organizm jest już zbyt stary bądź słaby, albo w wyniku stosowania metod medycy konwencjonalnej, podczas gdy metody leczenia naturalnego wspomagają organizm i umysł w tym okresie ciężkiej próby. Większość procesów zdrowienia przebiega bez większych problemów, ale w 10 procentach przypadków istnieje potrzeba pełnej pomocy ze strony doświadczonego terapeuty, szczególnie w okresie kryzysu fazy zdrowienia.
