Dr Phillips potwierdza obserwacje okultystów

Pod koniec lat 1970. Stephen Phillips, wówczas absolwent fizyki na Uniwersytecie Kalifornijskim, natknął się na część wykresów i zestawień pochodzących z Chemii okultystycznej. W odróżnieniu od większości fizyków zainteresował się nimi i po szczegółowej analizie potwierdził dane uzyskane przez Leadbeatera i Besant.

Odkrył, że „opisy pierwiastków chemicznych sporządzone z wykorzystaniem jasnowidzenia przez Besant i Leadbeatera są całkowicie zgodne z teoriami współczesnej fizyki subatomowej, takimi jak teoria kwarków, chromodynamika kwantowa i teoria superstrun”.¹⁹ Te badania uszczegółowił w swojej książce z roku 1980 The Extra-Sensory Perception of Quarks (Pozazmysłowe postrzeganie kwarków), w której pogodził Chemię okultystyczną z ustaleniami współczesnej fizyki. Dzięki jego pracy „Chemia okultystyczna jest obecnie godnym uznania świadectwem doniosłości twierdzeń głoszonych przez Leadbeatera i Besant”.²⁰

 

 

Annie Besant i Charles W. Leadbeater podczas pracy nad Chemią okultystyczną, Londyn 1901 rok.

 

 

Gwoli wyjaśnienia, „zwoje spiral” UPA są „strunami” współczesnej teorii strun. Porównując „zwoje spiral” okultystów ze „strunami” teorii strun, Phillips sugeruje, że „zwój jest zamkniętą dwudziestosześciowymiarową struną bozonową”, a „UPA subkwarkowym stanem superstruny składającej się dziesięciu strun, co oznacza, że sama superstruna jest złożonym obiektem”.²¹

Tak więc Phillips dokonał reinterpretacji obserwacji Besant i Leadbeatera, tak by dotyczyły one subkwarków i kwarków a nie atomów. Pojęcie kwarków zostało wprowadzone do współczesnej fizyki wiele dekad później, w roku 1964, przez Gell-Manna i Zweiga.²² Kwarki są budulcem tak zwanych cząstek „elementarnych” i współczesna społeczność naukowa generalnie uznaje ich istnienie.

Jednak model Phillipsa jest właściwie modelem subkwarkowym (lub złożonym modelem kwarkowym). W tym modelu subkwarki tworzą kwarki, kwarki tworzą cząstki elementarne (protony etc.), cząstki elementarne tworzą atomy i tak dalej. Tak więc Phillips określił UPA jako subkwarki i jak donosi Donald DeGarcia w Beyond the Physical: A Synthesis of Science and Occultism (Poza fizycznością – synteza nauki i okultyzmu), nazywa swoje subkwarki „omegonami”, co ma wskazywać, że są najmniejszymi i ostatecznymi formami fizycznej materii (omega jest ostatnią literą greckiego alfabetu). Poprzez rygorystyczne procedury ilościowe Phillips pokazuje, że „subkwarkowe kombinacje przewidziane przez jego model są prawie dokładnie zgodne ze szczegółowymi strukturami przedstawionymi przez Leadbeatera i Besant”.²³ Udało mu się pomyślnie powiązać struktury UPA z modelami superstrun – sam UPA jest „superstruną” współczesnej fizyki subatomowej.

Należy jednak pamiętać, że jedynym sposobem, w jaki Phillips mógł uzyskać wygenerowane przez jego teorię liczby odpowiadające obserwacjom Leadbeatera i Besant, było wyciągnięcie wniosku mówiącego, że kiedy obserwowali oni subkwarkową strukturę atomu, w rzeczywistości nie obserwowali pojedynczego atomu, ale dwa, które w jakiś sposób były ze sobą zespolone, tworząc dwuatomowy układ – najprawdopodobniej za sprawą ich obserwacji i oddziaływania na te jednostki. Mogło to być wynikiem rozchodzenia się pakietów fal/fal de Broglie’a cząsteczek wywołanych przez psychiczne ustabilizowanie cząsteczek przez teozofów i usunięcie niepewności co do ich pędu, co zwiększyło niepewność co do ich usytuowania w przestrzeni.

Patrząc z innego punktu widzenia, ta procedura mogła w efekcie „wydobyć” immanentną nielokalność fal de Broglie’a/pakietów fal cząsteczek w czasoprzestrzeni lub „przestrzeni wzajemnej”, wpływając na ich położenie w czasoprzestrzeni:

 

Każda cząsteczka stałaby się tak zdelokalizowana, że obecnie szansa znalezienia jej w pobliżu sąsiedniego jądra atomowego byłaby podobna do znalezienia jej w o wiele mniejszej przestrzeni zajmowanej przez jądro, zanim zostało poddane obserwacji... ich funkcje falowe w końcu by się zbiegły, prowadząc do niezanikającego prawdopodobieństwa ich wzajemnej silnej interakcji.²⁴

 

Obserwowane przy pomocy jasnowidzenia struktury atomów mikropsi składały się z dwóch zachodzących na siebie trójkątnych formacji, z których każda zawierała dziewięć UPA, podczas gdy według współczesnych poglądów wodór składa się z pojedynczego elektronu orbitującego wokół jądra z jednym protonem, przy czym z punktu widzenia współczesnej teorii kwarków ten samotny proton jest właściwie układem złożonym z trzech kwarków. Phillips twierdzi, że każdy kwark jest zbudowany z trzech subkwarków, co oznacza, że atomy wodoru składają się z dziewięciu subkwarków. Ponieważ w wodorze Besant i Leadbeatera były dwa trójkąty (każdy składający się z dziewięciu UPA), Phillips doszedł do wniosku, że każdy z tych trójkątów musi odpowiadać zgodnie ze współczesną nauką atomowi wodoru, a to znaczy, że struktura wodoru zaobserwowana przez Besant i Leadbeatera składała się w rzeczy samej z dwóch atomów wodoru.

Prac Besant i Leadbeatera nie można odrzucić chociażby ze względu na zbyt wiele zbieżności między tym, co zaobserwowali, a tym, co jest znane współczesnej nauce w zakresie subatomowych zachowań.

 

Kształty, które opisali, fakt, że obserwowali izotopy, zanim zostały one poznane przez naukę... oraz wiele innych doniosłych obserwacji – wszystkie te koncepcje były zupełnie nieznane współczesnej im nauce.²⁵

 

Zamieszczona poniżej tabela przedstawia przegląd niektórych obserwacji przeprowadzonych przez Besant i Leadbeatera przy pomocy jasnowidzenia i odpowiadające im późniejsze odkrycia naukowe.

 

 

Niektóre przewidywania mikropsi poprzedzające naukowe idee i odkrycia. [Komentarze pisane kursywą zostały dodane przez autora artykułu; źródło: Stephen Phillips, „Extrasensory Perception of Subatomic Particles” („Pozazmysłowe postrzeganie cząstek subatomowych”), Journal of Scientific Exploration, 9(4), 489–525, 1995]