Do czasu urządzenia Letnich Igrzysk Olimpijskich w roku 1936 przez Niemcy von Ardenne zdążył wymyślić telewizję i wciąż zmagająca się z Wielkim Kryzysem reszta Europy mogła być świadkiem triumfalnego wydobycia się Niemiec z rynsztoka dzięki narodowemu socjalizmowi.

Von Ardenne jest uznawany za wynalazcę skaningowego mikroskopu elektronowego w roku 1937. Jego praca była kluczowa dla rozwoju elektronicznego mikroskopu przez fizyka Ernsta Ruskę na początku lat 1930. W czasie swojej długiej i świetlanej kariery uzyskał około 600 patentów z zakresu mikroskopii elektronowej, technologii medycznej, technologii jądrowej, fizyki plazmy oraz technologii radiowych i telewizyjnych.

Po wojnie odrzucił Zachód i wyjechał do Związku Radzieckiego wraz z 300 innymi naukowcami z Niemiec, w tym z arystokratą Gustavem Hertzem, laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w roku 1925, bratankiem Heinricha Hertza.

 

 

Po lewej: Manfred von Ardenne (1907–1997) przy swoim uniwersalnym mikroskopie elektronowym wysokiej rozdzielczości w roku 1939. Po prawej: pierwszy skaningowy mikroskop elektronowy opracowany w roku 1937 przez von Ardenne’a.

 

 

Agnesa Arsenjewa przeniosła się do Związku Radzieckiego po napisaniu wspólnej pracy z Heilem. Nigdy nie wróciła na Zachód i resztę swojego życia spędziła, pracując w tajemnicy w Instytucie Fizykochemii w Leningradzie, gdzie rozstała się z Heilem w roku 1935. Po krótkiej pracy u boku Arsenjewej Heil wyjechał do Anglii, skąd po wybuchu wojny wrócił do Niemiec przez Szwajcarię.

W roku 1953 von Ardenne otrzymał Nagrodę Stalinowską pierwszego stopnia za udział w pracach nad sowieckimi bombami atomowymi. W roku 1954 wrócił do ówczesnych Niemiec Wschodnich, gdzie mieszkał aż do śmierci w roku 1997, pławiąc się we wdzięczności i rublach Rosjan za uczynienie z nich kolejnego supermocarstwa.

 

Tajne współprace

Prawdą jest, że John von Neumann był fanatykiem narodowego socjalizmu i przez całe swoje dorosłe życie był nazistą. Było to tak oczywiste, że Stanley Kubrick, pałacowy bard CIA, wyśmiewał się z tego w filmie Dr Strangelove. Von Neumann uzyskał dotację dydaktyczną z Fundacji Rockefellera i został zaproszony do USA trzy lata przed objęciem władzy przez narodowych socjalistów w Niemczech.

Fundacja Rockefellera była niczym bliźniak syjamski wspólnie z IG Farben, Brown Brothers Harriman i resztą pasożytów, które przyssały się do Hitlera, kiedy wstąpił on na tron imperium niemieckiego – tych samych pasożytów, które zmusiły go do pozbycia się Gottfrieda Federa i porzucenia wielu marzeń narodowego socjalizmu.

John von Neumann ustawił się tak, aby nikt nie miał nań żadnego wpływu. Był purystą. Pieniądze nie miały dlań znaczenia, poza tym miał duży dom, w którym mógł wydawać przyjęcia dla swoich przyjaciół.

To samo można by powiedzieć o kolejnym żydowskim „naziście” Dennisie Gaborze, który w roku 1971 otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za wynalezienie matematyki umożliwiającej holografię. Podobnie jak von Neumann, Gabor był Żydem z arystokratycznej rodziny węgierskiej. Jego dziedzictwo kulturowe, jego wiedza fachowa, a nawet jego zainteresowania dają więcej do myślenia niż jego przelotna znajomość z von Neumannem i wskazują na rodzaj ściśle tajnej współpracy, jaką rój osób z branży bezpieczeństwa, który unosił się nad wszystkim, czego tknął się von Neumann, miał za zadanie ukrywać.

 

 

Dr Dennis Gabor (1900–1979)

 

 

Dennis Gabor całe życie interesował się samoodtwarzającymi się maszynami. Jego przełomowy wykład z roku 1959 zatytułowany „Electronic Inventions and their Impact on Civilisation” („Wynalazki elektroniczne i ich wpływ na cywilizację”) zainspirował Norberta Wienera do napisania dodatkowego rozdziału do nowego wydania książki Cybernetics (Cybernetyka), które ukazało się drukiem w roku 1961. Książka ta jest obecnie uważana za genezę transhumanizmu. Pozostałą część tej książki oraz będącą kanonem książkę The Human Use of Human Beings (Wykorzystanie ludzi przez ludzkie istoty) Wiener napisał dziesięć lat wcześniej tuż po tym, jak von Neumann używając tylko ołówka i papieru milimetrowego zaprojektował samoreprodukujący się komputer w roku 1949. Rygorystyczna analiza matematyczna struktury samoreplikacji von Neumanna przewidziała z niezwykłą dokładnością strukturę DNA, odkrytą kilka lat później…

W roku 1950 imperium anglo-amerykańskie zainaugurowało następne ćwierćwiecze swojego intensywnego eksperymentowania z bakteriami spajającymi geny na swoich obywatelach, gdy Marynarka Stanów Zjednoczonych rozpoczęła Operację Sea-Spray u wybrzeży San Francisco. Pod przykrywką bezpieczeństwa narodowego marynarka celowo zarażała nie tylko cały obszar San Francisco, ale także Albany, Berkeley, Daly City, Colma, Oakland, San Leandro i Sausalito – około 800 000 mieszkańców, z których wielu to czołowe postacie rozwijającego się zachodniego przemysłu obronnego. Każdy mieszkaniec wdychał miliony podstępnych bakterii wywołujących endonukleazę, które podczas wojny zostały zmutowane poprzez napromieniowanie ich neutronami przez fanatycznego nazistowskiego geniusza Kurta Blome’a, który współpracował później z imperium anglo-amerykańskim…