Test na objętość krwi

Można również porosić lekarza o przeprowadzenie testu na objętość krwi. Każdy człowiek wymaga odpowiedniej ilości krwi w stosunku do wagi ciała. Zauważono, że ludzie cierpiący na fibromialgię, syndrom chronicznego zmęczenia, stwardnienie rozsiane i inne dolegliwości nie mają takiej objętości krwi, jaka jest potrzebna ich organizmowi do normalnego funkcjonowania. Lekarze nie są zazwyczaj tego świadomi.

Test ten mierzy ilość krwi w organizmie poprzez pobranie próbki o objętości 5 cm³, umieszczeniu w niej znacznika, a następnie wprowadzeniu jej z powrotem do ciała. Godzinę później pobiera się ponownie 5 cm³ krwi i obserwuje znacznik. Im krew jest gęstsza i mniejsza jej objętość w organizmie, tym więcej będzie w niej znacznika.

Wynik analizy w przypadku jednego z moich klientów brzmiał następująco: „Pacjent został poddany określeniu masy czerwonych krwinek. Objętość czerwonych krwinek wynosi 16,9 ml na kilogram ciała. Norma wynosi od 25 do 35 ml na kilogram. Pacjent ma o 36 procent mniej krwi, niż jego organizm potrzebuje do normalnego funkcjonowania”.

Jeśli w wyniku wypadku utracimy 36 procent krwi, to jak sądzicie państwo, czy wasz lekarz oświadczy wam, że wszystko jest w porządku, że możecie tańczyć na linie i niczym się nie przejmować? Otóż nie. Pośpiesznie odstawi państwa do najbliższego szpitala i zaordynuje transfuzję krwi. Ludzie cierpiący na te okropne choroby funkcjonują z ilością krwi mniejszą o 7 do 50 procent od tej, jakiej wymaga ich organizm.

 

VII. ODWRÓCENIE USZKODZEŃ

Organizm sam potrafi naprawić uszkodzenia. Zbiznowacenia mózgu ludzi chorych na syndrom chronicznego zmęczenia i fibromialgię zostaną naprawione. Naprawa komórek dokonuje się cały czas, tyle że mikoplazma przechodzi w międzyczasie do następnej komórki.

Doxycyklina może we wczesnych stadiach choroby odwrócić proces chorobotwórczy. Jest to jeden z antybiotyków tetracyklinowych, który nie jest jednak bakteriobójczy; jest bakteriostatyczny – zatrzymuje wzrost mikoplazmy. Jeśli jednak uda się zahamować wzrost mikoplazmy przez odpowiednio długi czas, wówczas ochrona organizmu przez system immunologiczny staje się skuteczniejsza.

Kuracja doxycykliną jest omówiona w pracy eksperta od mikoplazmy, profesora dra Gratha Nicholsona z Instytutu Medycyny Molekularnej.¹⁵ Dr Nicholson działa w programie badawczym mikoplazmy dysponującym budżetem wynoszącym 8 milionów dolarów, ufundowanym przez sektor wojskowy Stanów Zjednoczonych, którym kieruje dr Charles Engel z Narodowych Instytutów Zdrowia Stanów Zjednoczonych. W ramach tego programu badani są żołnierze, którzy brali udział w wojnie w Zatoce Perskiej – dokładnie 450 z nich – ponieważ są dowody na to, że syndrom Wojny w Zatoce Perskiej jest kolejną chorobą lub nawet szeregiem chorób, których przyczyną jest mikoplazma.

 

O autorze:

Donald Scott jest emerytowanym wykładowcą szkoły średniej i profesorem uniwersyteckim. Brał czynny udział w drugiej wojnie światowej i został odznaczony Gwiazdą Północnego Atlantyku, Gwiazdą Birmy, Medalem Ochotniczej Służby 1939–1945 oraz Medalem Zwycięstwa. Obecnie jest prezesem The Common Sense Cause Medical Research Foundation, niedochodowej organizacji poświęconej badaniom degeneracyjnych chorób układu nerwowego. Jest również profesorem-adjunktem w Instytucie Medycyny Molekularnej (Institute for Molecular Medicine), poza tym redaguje i wydaje Journal of Degenerative Diseases (Magazyn chorób degeneracyjnych). Od pięciu lat prowadzi rozległe badania chorób degeneracyjnych układu nerwowego i jest autorem wielu dokumentów traktujących o związku tych chorób z patogeniczną odmianą mikoplazmy Mycoplasma fermentas. Jego badania opierają się na solidnych dowodach mających swoje oparcie w źródłach rządowych.

 

Przełożył Jerzy Florczykowski

 

Przypisy:

 1. „Pathogenic Mycoplasma” („Chorobotwórcza mikoplazma”), patent USA nr 5242820 wydany 7 września 1993 roku. W patencie doktor Lo jest podany jak „wynalazca”, zaś American Registry of Pathology jako „powiernik”.

 2. „Special Virus Cancer Program: Progress Report No. 8” („Program specjalnego wirusa raka – raport nr 8”), National Cancer Institute, Viral Oncology, Etiology Area (Państwowy Instytut Raka, Onkologia Wirusowa, Dział Etiologii), lipiec 1971 roku, dołączony do rocznego sprawozdania NIH w maju 1971 i uzupełniony w lipcu 1971 roku.

 3. Senat Stanów Zjednoczonych, 95 Kongres, przesłuchania przed Podkomitetem Zdrowia i Badań Naukowych Komitetu Zasobów Ludzkich w sprawie testów biologicznych prowadzonych na ludziach przez Departament Obrony, 1977; ujawnione pod tytułem US Army Activities in the US Biological Warfare Programs (Działalność armii USA w ramach programów wojny biologicznej), 24 lutego 1977 roku.

 4. Dr Donald MacArthur, Pentagon, Departament Obrony, przesłuchania przed podkomitetem Komitetu Asygnacyjnego, Izba Reprezentantów, 91 Kongres, Sesja Pierwsza, poniedziałek, 9 czerwca 1969 roku, str. 105–144 ze szczególnym uwzględnieniem stron 114–129.

 5. E.R. Kyger, Russel L. Halden, „Brucelloosis and Multiple Sclerosis” („Bruceloza a stwardnienie rozsiane”), The American Journal of Medical Sciences, 1949, str. 689–693.

 6. Calmonero i inni, „Complications Associated with Brucella melitensis Infection: A Study of 530 Cases” („Komplikacje związane z zakażeniem Brucella melitensis – badania przeprowadzone na 530 przypadkach”), Medicine, 1996; 75(4).

 7. Howell, Miller, Kelly, Bookman, „Acute Brucellosis Among Laboratory Workers” („Ostra bruceloza wśród pracowników laboratorium”), New England Journal of Medicine, 1948, str. 236:741.

 8. „Special Virus Cancer Program: Progress Report No. 8”..., tabela 4, str. 135.

 9. Senat USA, przesłuchania przed Podkomitetem do Spraw Zdrowia i Badań Naukowych Komitetu Ludzkich Zasobów..., 8 marca i 23 maja 1977 roku.

10. New England Journal of Medicine, 22 sierpnia 1957 roku, str. 362.

11. Toronto Star, 15 maja 1997 roku.

12. Dr Donald MacArthur, Pentagon, Departament Obrony, przesłuchania..., poniedziałek, 9 czerwca 1969 roku, str. 129.

13. Donald A. Henderson, „Smallpox: Epitaph for a Killer” („Ospa – epitafium dla zabójcy”), National Geographic, grudzień 1978 roku, str. 804.

14. Deborah Blum, The Monkey Wars (Małpie wojny), Oxford University Press, Nowy Jork, 1994.

15. G.L. Nicholson, „Doxycykline treatment and Desert Storm” („Kuracja doxycykliną a operacja Pustynna Burza”), JAMA, 1995; 273:618–619.

 

Zalecane lektury:

• Leonard Horowitz, Emerging Viruses: Aids and Ebola (Pojawienie się wirusów – AIDS i Ebola), Tetrahedron Publishing, USA, 1996.

• Hillary Johnson, Osler’s Web (Sieć Oslera), Crown Publishers, Nowy Jork, 1996.

• Donald W. Scott, William L.C. Scott, The Brucellosis Triangle (Trójkąt brucelozy), The Chelmsford Publishers (Box 133, Stat. B., Sudbury, Ontario P3E 4N5, Kanada), 1998.

• Donald W. Scott, William L.C. Scott, The Extremely Unfortunate Skull Valley Incident (Wyjątkowo nieszczęśliwe zdarzenie w Dolinie Skull), The Chelmsford Publishers, Kanada, 1996 (poprawione i poszerzone wydanie będzie dostępne w połowie września 2001).

• Donald W. Scott (pod redakcją), The Journal of Degenerative Diseases, The Common Cause Medical Research Foundation (Box 133, Stat. B., Sudbury, Ontario P3E 4N5, Kanada).

 

Dodatkowe kontakty:

• Jennie Burke, australijska biolog wykonująca testy na obecność mikoplazmy; Level 6, 383 Pitt Street, Sydney NSW 2000, Australia.

• Consumer Health Organization of Canada (Kanadyjska Organizacja Zdrowia Konsumentów), 1220 Sheppard Avenue East #412, Toronto, Ontario, Kanada M2K 2S5; strona internetowa: www.consumerhealth.org.

• Profesor dr Garth Nicholson, Institute for Molecular Medicine, 15162 Triton Lane, Huntington Beach, CA, 92649-1401, USA.

• Dr Les Simpson, Red Blood Research Ltd., 31 Bath Street, Dunedin, 9001, New Zealand; e-mail: rbc.research.limited@xtra.co.nz. (Uwaga: dr Simpson kieruje badaniami dotyczącymi kształtu czerwonych krwinek a nie hipotezą na temat mikoplazmy).

• The Mycoplasma Registry for Gulf War Illness (Rejestr mikoplazmy dotyczący Syndromu Wojny w Zatoce Perskiej), S.&L.Dudley, 303 47th St, J–10 San Diego, CA 92102–5961; e-mail: mycoreg@juno.com.