Narzekania Wakleyów w magazynie Lancet z roku 1899 w sprawie epidemii infekcyjnej gorączki szalejącej w Nowym Jorku również wiele mówią: „Nazwa «grypa» zdaje się być wielce atrakcyjna dla pewnych ludzi. Każda dolegliwość i ból, bez względu na lokalizację i to, czy towarzyszy im gorączka, czy też nie, są z miejsca określane jako «grypa»; każdy ból głowy, każdy nieżyt nosa [pospolite przeziębienie], każdy ból gardła, każdy atak nieżytu żołądka i jelit, bez względu na to, co jest jego przyczyną, jest z miejsca autodiagnozowany jako «grypa» i kiedy na scenie pojawia się lekarz, spodziewamy się po nim, że zgodzi się z tym poglądem, przez co jest on wystawiany na dużą pokusę, aby tak zrobić”.30 Autorzy sugerują dalej, że podwyższona temperatura i ogólnie złe samopoczucie, które często występowały podczas tej nowojorskiej epidemii, wcale nie były objawami grypy.
Praktykujący w czasie wielkiej pandemii w latach 1918–1919 Hendrickson mówił wprost: „Niewątpliwie było wiele śmiertelnych przypadków gruźlicy, mimo iż świadectwa zgonu podawały, że ci ludzie zmarli na grypę, głównie z powodu braku czasu na postawienie właściwej diagnozy przez przepracowanych lekarzy”.31 Wielokrotnie powtarza, że kiedy grypa atakuje pacjenta cierpiącego na gruźlicę płuc, proces rozwoju gruźlicy ulega znacznemu zaostrzeniu „i bardzo często kończy się śmiertelnym zejściem w stosunkowo krótkim czasie”. Co jeszcze ciekawsze, powołując się na Oslera, stwierdza, że nawet w przypadkach uśpionej, wyleczonej gruźlicy, którą ktoś zaraził się w dzieciństwie, grypa jest „ważnym czynnikiem rozbudzającym” uśpioną gruźlicę.32 Mając to na uwadze, Hendrickson wyjaśnia, dlaczego w roku 1918 w pewnych barakach armii Stanów Zjednoczonych działająca analogicznie do grypy odra mogła reaktywować i powodować gwałtowne rozprzestrzenianie się uśpionej gruźlicy.
Tak więc Hendrickson powiedział w roku 1918 amerykańskiej nauce o pandemii wszystko, co było jej potrzebne, ale nie został wysłuchany. W barakach armii przed epidemią grypy w czasie przeraźliwie ostrej zimy przełomu lat 1917–1918 wybuchła epidemia odry. W przeciwieństwie do odry wieku dziecięcego była ona zabójcza, nękała swoje ofiary wysoką gorączką, trudnym w leczeniu kaszlem, silnym bólem uszu, a nawet zapaleniem mózgu. Podobnie jak gruźlica, ta odra nie zabijała sama, ale poprzez dokładnie takie same wtórne infekcje bakteryjne, które niszczyły zaatakowane przez gruźlicę płuca.
W rezultacie jeszcze przed znalezieniem się pałeczki Pfeiffera w centrum zainteresowania w czasie epidemii „grypy” z powodu „powikłań” spowodowanych przez odrę na amerykańskiej ziemi zmarło ponad 5000 z około 30 000 żołnierzy stacjonujących w barakach. Tylko w Camp Shelby w stanie Mississippi prawie połowa wszystkich zgonów spowodowana była przez zapalenie płuc, do którego doszło po wcześniejszej odrze. Amerykańskie gazety zaczęły pisać o fiasku w walce z odrą, w reakcji na co zmobilizowano naczelnego chirurga armii generała Williama Gorgasa. Hendrickson ostrzegł amerykańską medycynę, że zarówno odra, jak i pałeczka Pfeiffera, to jedynie zasłona, za którą kryje się infekcja gruźlicza. Jednak amerykańska medycyna nie chciała go słuchać.
O autorze:
Dr Lawrence Broxmeyer jest internistą i prowadzi badania medyczne. Przez ponad dziesięć lat pracował w wielu nowojorskich szpitalach, gdzie zajmował się leczeniem AIDS tuż przed oraz w trakcie amerykańskiej epidemii tej choroby. Razem z kolegami z San Francisco i Uniwersytetu Nebraski pracował nad rozwojem nowej techniki zabijania prątka AIDS jako jej główny twórca, osiągając znaczące wyniki. Ostatnim jego dziełem jest rozdział omawiający te wyniki zamieszczony w podręczniku Sleatora i Hilla Patho-biotechnology (Patobiotechnologia) wydanym przez Landes Bioscience. Badania dra Broxmeyera dotyczą największych wyzwań naszych czasów, w tym AIDS, choroby Alzheimera, raka, choroby Creutzfeldta-Jakoba, cukrzycy, choroby serca, choroby Parkinsona oraz gruźlicy. Jest założycielem i dyrektorem Nowojorskiego Instytutu Badań Medycznych (NY Institute of Medical Research). Dotychczas w Nexusie ukazał się jeden artykuł jego autorstwa „Przemilczana prawda o raku” (nr 70 i 71). Z drem Broxmeyerem skontaktować się można za pośrednictwem poczty elektronicznej pisząc na adres nyinstituteofmedicalresearch@yahoo.com lub za pośrednictwem jego strony internetowej zamieszczonej pod adresem drbroxmeyer.netfirms.com.
Przełożył Jerzy Florczykowski
Przypisy:
1. J.R. Bradford, E.F. Bashford, J.A. Wilson, „Preliminary Report on the Presence of a «Filter Passing» Virus in Certain Diseases”, British Medical Journal, luty 1919, 1:127–128, str. 128.
2. A. Noymer, M. Garenne, „The 1918 influenza epidemic’s effects on sex differentials in mortality in the United States”, Popul Dev Rev, 2000, 26(3):565–581.
3. Carbolfuchsina to roztwór wodny fenolu, fuksyny i alkoholu używany jako barwnik w procesie identyfikowania bakterii. – Przyp. tłum.
4. R. Grassberger, „Zur Frage der Scheinfadenbildung bei influnzakulturen”, Centralbl f Bakt I Abt, 1898, 23(9/10):353–364.
5. E. Metchnikoff, „Über die phagocytäre Rolle der Tuberkelriesenzellen”, Virchow’s Arch f Pathol Anat, 1888, 113(1):63–94.
6. F. Tekaia, A. Lazcano, B. Dujon, „The Genomic Tree as Revealed from Whole Proteome Comparisons”, Genome Research, 1999, 9:550–557.
7. W. Stobie, „Prognosis in Pulmonary Tuberculosis”, Br Med J, 25 marca 1933, 1:507–509, str. 508.
8. A.J. Wiltschur, „Ueber den Einfluss der Gippe auf den Verlauf der Phthise und deren Krankheitsbild bei Complicationen mit Gippe”, Petersburger med Wochenschrift, 1890, XV(5).
9. Mogens Volkert, Cynthia Pierce, Frank L. Horsfall jr, René J. Dubos, „The Enhancing Effect of Concurrent Infection with Pneumotropic Viruses on Pulmonary Tuberculosis in Mice”, Journal of Experimental Medicine, 31 sierpnia 1947, 86(3):203–214, str. 212–213.
10. R. Dubos, J. Dubos, The White Plague: Tuberculosis, Man, and Society, Rutgers University Press, 1987, str. 205 (pierwsze wydanie: Little, Brown & Co., 1952).
11. H.W. Wade, C. Manalang, „Fungous Developmental Growth Forms of Bacillus Influenzae”, Journal of Experimental Medicine, Rockefeller Institute of Medical Research, 1 stycznia 1920, 31(1):95–103.
12. R.F.J. Pfeiffer, „Die Aetiologie der Influenza”, Zeitschrift für Hygiene und Infektionskrankheiten, 1893, 13:357–386.
13. E.D. Hume, Béchamp or Pasteur?: A Lost Chapter in the History of Biology, C.W. Daniel Co. Ltd, Ashington, Wielka Brytania, 1923.
14. M. Wainwright, „Extreme Bacterial Pleomorphism and the Bacterial Life Cycle: A Forgotten Controversy”, Perspectives in Biology and Medicine, 1997, 40:407–414, str. 408.
15. S. Flexner, „Pseudo-tuberculosis Hominis Streptothricha”, Journal of Experimental Medicine, 1 lipca 1898, 3(4–5):435–450, str. 437.
16. V. von Unruh, „A Comparative Study of the Acid Fast Bacilli”, The Eclectic Medical Journal (pod red. Harvey Wickes Felter), czerwiec 1916, 76(6):289–300.
17. A. Stengel, H. Fox, A Text-book of Pathology, W.B. Saunders & Co., Philadelphia, 1915, VI wydanie, str. 298.
18. G.P. Youmans, Tuberculosis, W.B. Saunders Co., Filadelfia, 1979.
19. V. von Unruh, „A Comparative Study...
20. A. Noymer, M. Garenne, „The 1918 influenza...
21. R. Koch, „Die Ätiologie der Tuberkulose”, Mitteilungen aus dem Kaiserlichen Gesundheitsamte, 1884, 2:1–88.
22. G. Cornet, Nothnagel’s Encyclopedia of Practical Medicine. Tuberculosis and Acute General Miliary Tuberculosis, W.B. Saunders Co., Philadelphia, 1907, str. 483.
23. V. von Unruh, „A Comparative Study....
24. L. Flick, „The Hygiene of Phthisis”, The Medical and Surgical Reporter (pod red. Charles W. Dulles), Philadelphia, styczeń-lipiec 1888, 58:136.
25. W.H. Park, A.W. Williams, C. Krumwiede, Pathogenic Microorganisms: A Practical Manual For Students, Physicians, and Health Officers, Lea & Febiger, Filadelfia i Nowy Jork, 1920, VII wydanie, str. 460.
26. J.B. Hawes, R.C. Cabot, Early Pulmonary Tuberculosis – Diagnosis, Prognosis and Treatment, William Wood & Co., Nowy Jork, 1918, str. 50.
27. E.O. Otis, Pulmonary Tuberculosis: A Handbook for Medical Students, W.M. Leonard, Boston, 1917, str. 95.
28. „Influenza or Pulmonary Tuberculosis?” (artykuł wstępny), Journal of the American Medical Association, 8 czerwca 1901, 36(23):1628.
29. W. Lindley, „Influenza and Tuberculosis”, Southern California Practitioner, Los Angeles, 1901, XVI:338–339.
30. T.H. Wakley, T. Wakley, „Influenza”, The Lancet, 14 stycznia 1899, 1:103.
31. G. Hendrickson, „Influenza and Tuberculosis”, w: Transactions of the Minneapolis, St Paul & Sault Ste Marie Railway Surgical Association, Thirteenth Annual Meeting, Minneapolis, Minnesota, 17–18 grudnia 1920, str. 149–161.
32. E.R. Baldwin, Osler’s Modern Medicine, 1913, vol. 1, str. 321.
