Prawdziwy zabójca dzieci

Już od 250 lat wiadomo, że niedobór witaminy C obserwowany przy szkorbucie może powodować krwawienie w mózgu. Pierwszy raport medyczny na ten temat został opublikowany w roku 1668 i od tego czasu został potwierdzony w niezliczonych badaniach, na przykład w dawnym przeglądzie przypadków historycznych z roku 1932⁷ bądź w najnowszym artykule naukowym zatytułowanym: „Vitamin C Depletion Is Spontaneous Intracerebral Hemorrhage Risk Factor” („Niedobór witaminy C jest spontanicznym czynnikiem ryzyka krwotoku śródmózgowego”).⁸

W środowisku lekarskim rozpowszechnione jest fikcyjne przekonanie na temat witaminy C, zgodnie z którym szkorbut objawia się po długim czasie, zwykle po kilku miesiącach. A także to, że jest on niezwykle rzadki w krajach pierwszego świata, co jednak nie jest prawdą w przypadku silnego stresu i silnych infekcji. Okazuje się, że wstrzykiwane szczepionki powodują silny stres w mózgu i mogą natychmiast wyczerpać niewielki zasób witaminy C u dziecka. Potem następuje utajony okres trwający około dwóch tygodni przed wystąpieniem objawów.

To, jak szybko można wyczerpać zawartą w organizmie witaminę C w stresujących sytuacjach, dobrze ilustruje następujący incydent. Dr Riordan był wiodącym badaczem witaminy C. Po ugryzieniu go przez pająka w udo nie był w stanie wykryć swojego zwykle wysokiego poziomu witaminy C we krwi. Potrzeba było dożylnych zastrzyków z 15 gramów askorbinianu sodu podawanych codziennie przez pięć dni, aby poziom witaminy C w jego krwi był ponownie wykrywalny, przy czym przez kilka kolejnych dni nadal wskazywał on na jej niedostateczną ilość.⁹

 

 

Szczepienia powodujące ostry niedobór witamin C i K mogą skutkować objawami podobnymi do Syndromu Potrząsanego Dziecka. (Zdjęcie: safeminds.org)

 

 

Dr Archie Kalokerinos pracował na odludziu w Australii wśród rdzennych Australijczyków żyjących na wadliwej diecie opartej na pszennej mące i cukrze. Odkrył, że co drugie dziecko umierało w następstwie szczepień. Ponieważ do ich zgonów dochodziło zwykle około trzech tygodni później, zgony te nie były rejestrowane jako związane ze szczepionkami. Oficjalnie tego rodzaju śmiertelne reakcje uznano „sprytnie” za możliwe jedynie w okresie do dwóch tygodni po szczepieniu, a niektóre nawet w okresie nie przekraczającym trzech dni.

Powiedział także, że śmiertelność rdzennych niemowląt na australijskim Terytorium Północnym nagle podwoiła się w roku 1970, a w roku 1971 wzrosła nawet do około 50 procent. Po długim czasie poszukiwania prawdopodobnej przyczyny tego niezwykłego zjawiska przypomniał sobie, że minister spraw wewnętrznych powiedział mu któregoś razu: „Zintensyfikowaliśmy kampanię szczepień”.

 

 

Współpracujący z autochtonicznymi społecznościami dr Archie Kalokerinos odkrył, że co druga śmierć dziecka była następstwem szczepień. (Zdjęcie: sbs.com.au)

 

 

Dr Kalokerinos nadal spotykał się z drwinami i wrogością ze strony kolegów z branży medycznej, podczas gdy dzieci wciąż niepotrzebnie umierały, a ich rodziców niesłusznie więziono. Mimo to udało mu się wystąpić w sądzie w roli biegłego lekarza po stronie rodzica oskarżonego o potrząsanie dzieckiem i nawet uchronić go przed więzieniem. Linus Pauling (laureat dwóch nagród Nobla) napisał przedmowę do jego książki Every Second Child (Co drugie dziecko),¹⁰ a następnie w roku 2008 do Shaken Baby Syndrome: An Abusive Diagnosis (Syndrom Potrząsanego Dziecka – znieważająca diagnoza).¹¹

W rezultacie współpracy z patologiem drem Glenem Dettmanem okazało się, że chore dzieci cierpiały na szkorbut lub bardzo niski poziom witaminy C. Dr Kalokerinos ostatecznie rozwiązał ten problem, podając dzieciom wysokie dawki witaminy C przed i po szczepieniu, jeśli było to wymagane, i więcej nie doszło już do żadnych zgonów po szczepieniach.

Także dzięki niemu zniknął Syndrom Nagłego Zgonu Niemowląt (Sudden Infant Death Syndrome; w skrócie SIDS) wśród dzieci, które znajdowały się pod jego opieką.

Dr Dettman i dr Kalokerinos napisali wspólnie wiele artykułów instruujących pielęgniarki, ponadto opublikowali artykuł naukowy na temat swoich doświadczeń.¹² Dr Dettman napisał też wiele artykułów naukowych na temat innych przypadków patologicznych, w wyniku czego w roku 1978 został nagrodzony Australijskim Medalem Zasługi.

Ciekawy artykuł na temat obecnych przypadków SBS w Australii napisał także były policjant Chris Savage.¹³ Dr Viera Scheibner, emerytowana badaczka mikropaleontologii, zrobiła wiele, aby wskazać fakty łączące SBS ze szkorbutem i późniejszym urazem spowodowanym przez szczepionkę, ale podobnie jak innym nie udało się jej dokonać znaczącego przełomu na tym polu, ponieważ wspierany przez rząd przemysł szczepionkowy i jego przedstawiciele ograniczają się do atakowania osób o przeciwnych poglądach i nie angażują się w dyskusje naukowe.¹⁴

Istnieje wiele dowodów na to, że szczepionki znacznie zwiększają śmiertelność dzieci, szczególnie w biednych krajach. W jednej z publikacji traktującej o wprowadzeniu szczepionki wielowalentnej w Afryce stwierdzono, że „między 3 a 5 miesiącem życia dzieci, które otrzymały wcześniej szczepionkę DTP (przeciwko błonicy-tężcowi-krztuścowi) i OPV (doustną szczepionkę przeciw polio), charakteryzowały się pięciokrotnie wyższą śmiertelnością niż dzieci nieszczepione” i że „śmiertelność niemowląt z różnych przyczyn po 3 miesiącach życia wzrosła po wprowadzeniu tych szczepionek”.¹⁵