• Zündel

Szwajcarski naukowiec, J.E. Zündel⁹, szef firmy papierniczej i inżynier chemiczny na Politechnice Federalnej w Zurychu w Szwajcarii badał od roku 1970 po obserwacjach Kervrana kiełkujące nasiona i zaobserwował wzrost wapnia o 54–61 procent. W innym eksperymencie przez sześć tygodni uprawiał 150 nasion owsa (flämingkrone) w kontrolowanych warunkach. Następnie przebadał 1243 kiełki przy wykorzystaniu atomowej spektroskopii absorpcyjnej pod kątem magnezu i wapnia. Stwierdzono spadek potasu o 0,033 procent, wzrost wapnia o 0,032 procent i spadek magnezu o 0,007 procent. Zmienność magnezu nie była znacząca, ale zmniejszenie stężenia potasu zrównoważyło wzrost wapnia. W roku 1972 eksperymentując z nasionami owsa zaobserwował wzrost wapnia o 118 procent oraz spadek magnezu o 23 procent i potasu o 29 procent.

 

Obecne badania

Władimir Wysocki¹⁰ jest naukowcem z Ukrainy. Pracę nad biologicznymi transmutacjami rozpoczął w latach 1990. Znany jest ze stosowania nowoczesnych technik analitycznych. Jedną z nich jest spektroskopia Mössbauera, która jest bardzo czuła na Fe-57, dzięki czemu jest bardzo pomocna w badaniu procesu jego wytwarzania. W żelazie naturalnym trwały izotop Fe-57 stanowi zaledwie 2,2 procent całkowitej zawartości żelaza. Głównym izotopem żelaza jest Fe-56, które stanowi 91,7 procent. Pomiar Fe-57 jest również łatwy dzięki spektroskopii masowej, ponieważ nie ma możliwości zakłócenia innym pierwiastkiem. Wysocki i jego zespół¹¹ przeprowadzili swoje eksperymenty na bakteriach zdolnych do rozwoju w ciężkiej wodzie. Do tego celu wybrali Bacillus subtilis, Escherichia coli, Deinococcus radiodurans, a także kulturę drożdży Saccharomyces cerevisiae. Kiedy mangan został pobrany z MnSO₄, zbadano wyraźne spektrum, które wskazywało na to, że został on przekształcony w żelazo. Autorzy przeanalizowali materiał za pomocą analizatora czasu przelotu (TOFMS), pokazując, że szczyt masy Fe-57 był tak duży, jak masy Fe-56. Jest to kolejne potwierdzenie wytwarzania Fe-57. Wysocki i współpracownicy przyjrzeli się również innej reakcji:

Na²³ + P³¹ → Fe⁵⁴

W żelazie naturalnym trwały izotop Fe-54 stanowi zaledwie 5,8 procent całkowitej zawartości żelaza. Bakterie rozwinęły się w środowisku bez żelaza i po rozwoju stwierdzono obecność Fe-54 w takiej ilości, jak Fe-56.

W podobnych eksperymentach zaobserwowali następującą reakcję:

Cs¹³³ + H¹ → Ba¹³⁴

Aby zmniejszyć radioaktywność, przeprowadzili eksperymenty z syntetycznymi kulturami mikrobiologicznymi, które były do 20 razy skuteczniejsze od standardowych kultur mikrobiologicznych. Wykazano, że izotop baru Ba-140, który jest radioaktywny i ma okres półtrwania 12 dni, przekształcił się w izotop samaru Sm-152, który jest stabilny z możliwą następującą reakcją:

Ba¹⁴⁰ + C¹² → Sm¹⁵²

Co ciekawe, izotop cezu Cs-137, który jest radioaktywny z czasem półtrwania 30 lat, przechodzi w ciągu 310 dni w stabilny izotop baru Ba-138:

Cs¹³⁷ + H¹ → Ba^138a

Niniejsza praca jest z pewnością najlepszym dowodem na biologiczne transmutacje.

 

 

Zaczyn drożdży Saccharomyces cerevisiae. (Zdjęcie: Olivier Colas)

 

 

Wnioski

Nie ma teorii wyjaśniającej biologiczne transmutacje, ale najprawdopodobniej niskoenergetyczne reakcje jądrowe (low-energy nuclear reactions; w skrócie LENR) pozwalają lepiej zrozumieć te rodzaje reakcji jądrowych zachodzących w ciałach stałych, czy to w postaci krystalicznej, jak w LENR, czy w żywych organizmach.

Biologiczne transmutacje mają kluczowe znaczenie dla rolnictwa, zdrowia i medycyny, w związku z czym muszą być dogłębnie zbadane. Pełny historyczny przegląd badań w tym obszarze znaleźć można w Biological transmutations: historical perspective (Biologiczne transmutacje – ujęcie historyczne).¹²

 

O autorze:

Jean-Paul Biberian jest profesorem fizyki na Uniwersytecie w Aix-Marseille i autorem ponad 80 prac badawczych w dziedzinie badań powierzchniowych i niskoenergetycznych reakcji jądrowych (LENR). Jest redaktorem naczelnym recenzowanego czasopisma poświęconego LENR, Journal of Condensed Matter Nuclear Science. Skontaktować się z nim można za pośrednictwem jego stron internetowych cryofusion.org i www.jeanpaulbiberian.net.

 

Przełożył Jerzy Florczykowski

 

Przypisy:

 1. M. Fleischmann, S. Pons, M. Hawkins, „Electrochemically induced fusion of deuterium” („Elektrochemiczne wywołanie fuzji deuteru”), Journal of Electroanalytical Chemistry, 1989, 261, 301–309.

 2. L.N. Vauquelin, „Expériences sur les excréments des poules, comparés à la nourriture qu’elles prennent, et Réflexions sur la formation de la coquille d’œuf” („Eksperymenty na odchodach kur w porównaniu do żywności, którą pobierają, i refleksje na temat powstawania skorupki jaja”), Annales de chimie et de physique, 1799, 29, 3–26.

 3. www.holleman.ch.

 4. W.I. Wysocki, A.A. Korniłowa, Nuclear Transmutation of Stable and Radioactive Isotopes in Biological Systems (Transmutacja jądrowa stabilnych i promieniotwórczych izotopów w systemach biologicznych), Pentagon Press, 2010.

 5. L.N. Vauquelin, „Expériences sur…, op. cit.

 6. P. Baranger, J.M. Gatheron, „Les Plantes opérent-elles des transmutations?” („Czy rośliny dokonują transmutacji?”), Les travaux de Pierre Baranger (Praca Pierre’a Barangera), pod red. M. Barangera, 1980.

 7. Ibid.

 8. C.L. Kervran, Biological Transmutations (Biologiczne transmutacje), wydanie poprawione i zredagowane przez H. i E. Rosenauerów, Crosby Lockwood, Londyn, 1972; Beekman, Nowy Jork, 1980, 1998.

 9. J.E. Zündel, „Transmutation of the elements in oats” („Transmutacja pierwiastków w owsie”), Planetary Association for Clean Energy Newsletter, tomy 2 i 3, lipiec i sierpień 1980.

10. W.I. Wysocki, A.A. Korniłowa, Nuclear Transmutation…, op. cit.

11. P. Baranger, J.M. Gatheron, „Les Plantes…, op.cit.

12. J.P. Biberian, „Biological transmutations: historical perspective” („Biologiczne transmutacje – ujęcie historyczne”), Journal of Condensed Matter Nuclear Science, 2012, 7, 11–25.

 

Od redakcji:

Ten artykuł został skompilowany za zgodą profesora Biberiana z publikacji „Biological Transmutations” („Biologiczne transmutacje”), Current Science, tom 108, nr 4, 25 lutego 2015 roku, oraz „Biological Transmutations: Historical Perspective” („Biologiczne transmutacje – ujęcie historyczne”), Journal of Condensed Matter Nuclear Science, 2012, 7, 11–25, ponadto zawiera informacje ze strony internetowej zamieszczonej pod adresem rethinkingsubstance.wordpress.com.