Wirusy
Wirusy to kolejny „zarazek”, co do którego Wielka Medycyna się pomyliła. W przeszłości zakładano, że choroby są wywoływane przez bakterie i naukowcy hodowali i izolowali bakterie pobierane od chorych ludzi. Jednak, jak widzieliśmy, jest to jak obwinianie strażaków za wywoływanie pożarów. Widok ekipy strażaków na miejscu zdarzenia nie oznacza, że to oni spowodowali pożar. Czasami jednak na miejscu zdarzenia nie znajdowano żadnych strażaków. Kiedy podejrzanej bakterii nie można było znaleźć u chorej osoby, zakładano, że jakiś inny, mniejszy patogen powoduje chorobę. I nazwano go wirusem. Naukowcy nigdy jednak nie przyjrzeli się środowisku. Ich głowy były pochylone nad mikroskopem wpatrzone w próbki krwi i tkanek.
Zanim przejdziemy do tego, co wirusolodzy robią dzisiaj, chciałbym powrócić do eksperymentów na zwierzętach, aby pokazać, jak w XIX wieku zrodziło się „wirusowe” zakażenie.
Pasteur nie mógł wywołać wścieklizny, wstrzykując ślinę innemu psu, więc zmielił mózg i rdzeń kręgowy jednego psa i wstrzyknął tę papkę do mózgu innego psa po wywierceniu dziury w jego czaszce.
Jedyną rzeczą, jaką zrobił Pasteur, było wstrzyknięcie martwej, rozkładającej się tkanki (ropy) do zamkniętego środowiska i rozpoczęcie procesu fermentacji, który, jeśli jest wystarczająco zły, spowoduje śmierć kolejnych komórek, chorobę, sepsę i śmierć organizmu.
Sabin nie mógł wykazać, że polio jest zaraźliwe poprzez przeniesienie „zakażonej” śliny lub kału do zdrowego zwierzęcia. Uciekł się do tej samej metody, do rozdrabniania tkanki mózgu i rdzenia kręgowego i wstrzykiwania tej mieszaniny do mózgów małp. Nie wykazał zarażenia.
Jedynym, co zrobił Sabin, było wstrzyknięcie martwej, rozkładającej się tkanki (ropy) do zamkniętego systemu i rozpoczęcie procesu fermentacji.
Rivers i inni przed nim nie byli w stanie wykazać, że ospa wietrzna jest zaraźliwa, stosując nieinwazyjne metody w postaci podania śliny, płynu strupowego itp. Rivers zaprojektował więc skomplikowany eksperyment na królikach polegający na wstrzykiwaniu martwej, rozkładającej się tkanki do zamkniętego systemu. W każdym kolejnym cyklu jego eksperymentów tkanka zawierała więcej ropy, co powodowało większą fermentację i wytwarzało więcej toksyn. W rezultacie króliki zapadały na sepsę.
Nigdy nie wykazano jednoznacznie, że wirus przenosi się przez ślinę lub od jednych ludzi do drugich przebywających blisko siebie. Wszystkie te makabryczne eksperymenty na zwierzętach prowadzone w XIX wieku polegały jedynie na podawaniu zwierzętom septycznych ciał i rozpoczęciu procesu fermentacji. To wszystko, co robiono.
Pasteur eksperymentował z procesem fermentacji, ale z jednym całkowicie błędnym założeniem. Pasteur założył, że ciało jest całkowicie wolne od zarazków, zaś mikroby występujące w procesie fermentacji pochodzą z powietrza.11
Rywal Pasteura, Antoine Béchamp, wierzył, że mikroorganizmy są kluczem do życia i śmierci i znajdują się w każdym żywym organizmie oraz w jego otoczeniu. Nazywał je mikrozymą.
Béchamp powiedział, że w procesie rozpadu komórek pośredniczy fermentacja mikrozymów – nawet w zdrowym ciele. Chociaż zachodzi również odnowa, fermentacja rozpadu (starzenie się) ostatecznie przejmuje kontrolę, znacznie zwiększając intensywność po śmierci. Kiedy metabolizm oksydacyjny ustaje i ciało umiera, ujemne ładunki powierzchniowe są tracone i teren staje się kwaśny. Mikrozymy reagują na sygnały biochemiczne, z których najważniejszym jest pH. Stan chorobowy jest środowiskiem, które przekazuje mikrozymom przedwczesny biochemiczny sygnał, że organizm jest martwy. W konsekwencji zmieniają one swoją funkcję i przekształcają się w formy zdolne do bardziej energicznego rozkładu fermentacyjnego – formy, które odzwierciedlają chorobę – co Béchamp nazwał „chorobliwie rozwiniętymi mikrozymami”. Jeśli gospodarz nie zwraca na to uwagi, gdy wciąż jest możliwe dostosowanie się, zostanie poddany recyklingowi wcześniej, niż miałoby to miejsce w innym przypadku.12
Ten cytat pięknie podsumowuje wszystko. Warto przeczytać go kilka razy. Béchamp twierdzi, że fermentacja zachodzi nieustannie w żywym organizmie. „Kiedy metabolizm oksydacyjny ustaje i ciało umiera, ujemne ładunki powierzchniowe są tracone i teren staje się kwaśny” [pogrubienie dodane]. Ciało rozwija się z ładunkiem ujemnym. Utrata ładunku powoduje zakwaszenie terenu (ciała). Najważniejszym sygnałem używanym przez mikrozymy do sygnalizowania fermentacji jest poziom pH. Bardziej kwasowe środowisko oznacza więcej fermentacji i więcej „chorób”. Ponadto, jeśli gospodarz nie zwróci na to uwagi, zostanie poddany recyklingowi raczej wcześniej niż później. Pasteur jest uważany za ojca teorii zarazków, z kolei Béchamp jest uważany za ojca teorii terenu. Béchamp ma rację. Wszystkie choroby są takie same. Choroba zaczyna się inaczej w różnych częściach ciała. Nieleczone, poprzez nieusuwanie martwej tkanki lub utrwalanie kwaśnego terenu, wszystkie choroby będą miały takie same objawy i ostatecznie doprowadzą do śmierci. Nie ma oddzielnych chorób. To wszystko fermentacja, która może przekształcić się w sepsę. To wszystko. CDC twierdzi, że sepsa jest reakcją organizmu na infekcję wirusową lub bakteryjną:
„Co powoduje sepsę?”
Infekcje mogą narazić ciebie lub twoją bliską osobę na ryzyko sepsy. Gdy zarazki dostaną się do organizmu człowieka, mogą wywołać infekcję. Jeśli infekcja nie zostanie zatrzymana, może wywołać sepsę. Infekcje bakteryjne powodują większość przypadków sepsy. Sepsa może być również wynikiem innych infekcji, w tym infekcji wirusowych, takich jak COVID-19 lub grypa, lub infekcji grzybiczych.13
Stwierdzenia takie jak to mają na celu zmylić i przestraszyć ludzi i są naprawdę dezinformacją. „Zarazki” są już w naszych ciałach. Gdyby ten cytat był prawdziwy, ludzie wymarliby na sepsę tysiące lat temu. Czy nadal wierzysz, że sepsę wywołują bakterie i wirusy? A może wierzysz Béchampowi i w to, że mikrozyma znajdująca się już w naszych ciałach reaguje na teren?
Mam nadzieję, że zaczynasz to sobie układać w całość. Wiem, że głęboka indoktrynacja jest trudna do przezwyciężenia. Przez całe życie wmawiano ci, że wirusy i bakterie powodują choroby, które łatwo się roznoszą. Istnieje przemysł warty wiele miliardów dolarów rocznie, którego celem jest walka z tymi „zarazkami”. Co robią ci wszyscy wirusolodzy? Zaraz do tego dojdę, ale oto dlaczego… ja i wielu innych powie ci, że aby zachować zdrowie, po prostu nie powoduj nadmiernej śmierci tkanek i komórek w swoim ciele.
Powstrzymaj swoje ciało przed zakwaszeniem i toksycznością.
To wszystko. Koniec historii.
O autorze:
Val Zimmer jest rodowitym mieszkańcem Nowego Orleanu, dumnym ojcem i kochającym mężem. Jego życiowa pasja do zdrowia i sprawności napędzała dekady jego badań. W roku 2020 z powodu szaleństwa pandemii COVID-19 jego uwaga przeniosła się na temat, który był w dużej mierze niekwestionowany przez ponad 100 lat – na teorię zarazków. Dzięki talentowi do czynienia złożonych tematów zrozumiałymi dla wszystkich, skondensował setki godzin badań w swojej otwierającej oczy i zmieniającej życie książce Vaccines, Viruses and Bacteria: Not What You’ve Been Told (Szczepionki, wirusy i bakterie – to nie to, co ci mówiono).
Przekład D.L.
Przypisy:
1. „We’re only about 43% human, study shows” („Składamy się tylko w około 43 procentach z ludzi, wykazuje badanie”), VOAnews.com, 26 maja 2019, tinyurl.com.
2. „Remnants of 3.5 bilion-year-old bacteria may be the oldest evidence of life on Earth” („Pozostałości bakterii sprzed 3,5 miliarda lat mogą być najstarszym dowodem na istnienie życia na Ziemi”), Smithsonian Magazine, 13 listopada 2013, tinyurl.com.
3. „One billion-year-old fungi found are Earth’s oldest” („Liczące miliard lat grzyby są najstarszymi znalezionymi na Ziemi”), Phys.org, 22 maja 2019, tinyurl.com.
4. Słownik biologii, tinyurl.com.
5. „The role of bacteria in fermentation” („Rola bakterii w fermentacji”), tinyurl.com.
6. „Toxicity and bioremediation of heavy metals contaminated ecosystem from tannery wastewater” („Toksyczność i bioremediacja ekosystemu zanieczyszczonego metalami ciężkimi ze ścieków garbarskich”), Journal of Toxicology, 2018, tinyurl.com.
7. „Arsenic-eating bacteria: A new frontier in life science?” („Bakterie żywiące się arsenem – nowa granica w naukach przyrodniczych?”), ICR.org, 14 grudnia 2010, tinyurl.com.
8. „Bacteria in our guts break down dozens of popular drugs” („Bakterie w naszych jelitach rozkładają dziesiątki popularnych leków”), 3 czerwca 2019, tinyurl.com.
9. „Air quality in Wuhan” („Jakość powietrza w Wuhan”), IQair.com, tinyurl.com.
10. „Basic TB facts” („Podstawowe fakty na temat gruźlicy”), CDC, www.cdc.gov.
11. „Beyond the «Air Germ» theory” („Poza teorią «zarazków w powietrzu»”), What Doctors Don’t Tell You, tinyurl.com.
12. Robert O. Young, „Who had their finger on the magic of life – Antoine Bechamp or Louis Pasteur?” („Kto miał rację co do magii życia – Antoine Béchamp czy Ludwik Pasteur?”), MedCraveOnline.com, 2016, tinyurl.com.
13. „What is Sepsis?” („Czym jest sepsa?”), CDC, www.cdc.gov.
Od redakcji:
Niniejszy artykuł stanowi zredagowane fragmenty książki Vala Zimmera zatytułowanej Vaccines, Viruses and Bacteria: Not What You’ve Been Told (Szczepionki, wirusy i bakterie – to nie to, co ci mówiono), którą można pobrać pod adresem valzimmer.substack.com (książka jest w języku angielskim).
