Tajemnica zatonięcia „Titanica”

Artykuł po raz pierwszy w języku polskim ukazał się w dwumiesięczniku Nexus w numerze 148 (2/2023)
Tytuł oryginalny: „The Titanic Disaster Was Elaborate Insurance Fraud”, Nexus (wydanie angielskie), vol. 30, nr 1

John Hamer

Niewiele osób wie, że pod koniec 1910 roku w całkowitej tajemnicy siedmiu mężczyzn spotkało się na Wyspie Jekyll, położonej tuż u wybrzeży Georgii w USA, aby zaplanować utworzenie nowego banku centralnego, Banku Rezerwy Federalnej (Federal Reserve Bank). Uważam, że ich intencją było odebranie rządowi USA kontroli nad tworzeniem pieniędzy i oddanie jej w prywatne ręce w celu oszukańczego podkradania pieniędzy społeczeństwu i napychania nimi swoich własnych, już i tak pękatych, kieszeni.

Nelson Aldrich i Frank Vanderlip reprezentowali jednego z oskarżonych – imperium finansowe Rockefellerów. Henry Davison, Charles Norton i Benjamin Strong reprezentowali J.P. Morgana, a Paul Warburg reprezentował europejską dynastię bankową Rothschildów. Wiadomo, że wszyscy ci ludzie bardzo starali się ukryć swoją tożsamość i swoją doniosłą misję. Wszyscy podróżowali incognito, używając tylko pierwszych imion dla zwiększenia bezpieczeństwa:

Wyobraź sobie grupę czołowych narodowych bankierów, którzy pod osłoną nocy wymykają się z Nowego Jorku prywatnym wagonem kolejowym i jadą setki mil na południe. Wsiadają do tajemniczej łajby, potajemnie dostają się na wyspę opuszczoną przez wszystkich oprócz kilku służących, żyją tam przez cały tydzień w tak ścisłej tajemnicy, że nazwisko żadnego z nich ani razu nie zostało wspomniane, by służba nie poznała ich tożsamości i nie ujawniła światu tej najdziwniejszej, najtajniejszej wyprawy w historii amerykańskich finansów. Nie fantazjuję; po raz pierwszy przedstawiam światu prawdziwą historię o tym, jak został spisany słynny raport walutowy Aldricha, fundament naszego nowego systemu walutowego… Nakazano wszystkim absolutne milczenie. Opinia publiczna nie może dowiedzieć się o tym, co miało zostać zrobione. Senator Aldrich powiadomił każdego, by po cichu udał się do prywatnego wagonu, który polecono kolei podstawić na nieuczęszczanym peronie. Impreza ruszyła. Wszechobecni nowojorscy reporterzy zostali oszukani… Nelson (Aldrich) zwierzył się Henry’emu, Frankowi, Paulowi i Piattowi [Andrew], że będzie trzymał ich pod kluczem na Wyspie Jekyll, z dala od reszty świata, aż opracują naukowy system walutowy dla Stanów Zjednoczonych, co było prawdziwymi narodzinami obecnego Systemu Rezerwy Federalnej. Plan został wykonany na Wyspie Jekyll podczas konferencji z Paulem, Frankiem i Henrym… Warburg jest ogniwem, które spaja system Aldricha i obecny system. To on, bardziej niż jakikolwiek inny człowiek sprawił, że system ten stał się możliwą, działającą rzeczywistością.

Bertie Charles Forbes, magazyn Forbes, rok 1928

Morganowie, Warburgowie, a przede wszystkim Rothschildowie i Rockefellerowie, często mocno rywalizują o krótkoterminowe zyski, ale ci bankierzy są gotowi zaangażować się we wspólne przedsięwzięcia, gdy tylko wymaga tego większa „sprawa”. W roku 1913 amerykański narodowy kartel bankowy założył Bank Rezerwy Federalnej. G. Edward Griffin w książce The Creature from Jekyll Island (Twór z Wyspy Jekyll) „opowiada historię o tym, jak bankierzy zwabili polityków łatwymi pieniędzmi i załatwili sobie kontrolę nad większością świata”.

Ci bankierzy nieustannie pracują nad zniszczeniem konstytucyjnej wolności w Ameryce i na całym świecie. Powoli, skutecznie zagarniają wszystkie zasoby świata i wykorzystują je do swoich własnych, podstępnych celów.

J.P. Morgan i White Star Shipping

W tym samym czasie, w którym rozgrywały się te wydarzenia – na przełomie XX wieku – John Pierpont (J.P.) Morgan kontrolował brytyjskie linie żeglugowe White Star, a także znaczną część amerykańskiego handlu i finansów. W roku 1908 podjął decyzję o budowie nowej klasy luksusowych liniowców, aby umożliwić bogaczom przepłynięcie Atlantyku w absolutnym luksusie. Ta klasa statków miała nosić nazwę „Olympic”. I tak w roku 1909 ruszyła budowa gigantycznych statków Olympic, Titanic i Britannic w stoczni Harland and Wolff w Belfaście w Irlandii.

J.P. Morgan (1837–1913)

Jednakże niefortunnie dla Morgana i stanu jego prywatnego konta to przedsięwzięcie mające zapewnić mu duże dochody utknęło w martwym punkcie. Olympic, pierwszy z planowanych trzech bliźniaczych statków, doznał poważnych uszkodzeń w wyniku kolizji z krążownikiem Royal Navy HMS Hawke we wrześniu 1911 roku u południowych wybrzeży Anglii, kilka tygodni po swoim dziewiczym rejsie. W rezultacie musiał zostać „załatany” przed wyruszeniem w powrotną podróż do stoczni Harland and Wolff w Belfaście, gdzie planowano przeprowadzić pełną ocenę uszkodzeń i właściwą naprawę. W tym czasie jedyny suchy dok, który był w stanie zmieścić ten statek, znajdował się w Belfaście.