CZĘŚĆ 2: DNA i aminokwasy – rozszyfrowanie Gry Życia

Poniżej przedstawiam świeże spojrzenie na grupę 20 aminokwasów występujących we wszystkich tworach biologicznych – ludziach, zwierzętach i roślinach.

Zagadkę związaną z DNA potraktowałem jako pewnego rodzaju „Grę Życia”. Było to dla mnie jak rozpakowywanie gry Monopol. Gdy jako dziecko grałem w Monopol, musiałem wiedzieć, ile jest części, ile domów, ile kart itd., a najbardziej chciałem wiedzieć, ile pieniędzy jest w grze! Ile można wygrać, jeśli zgarnie się je wszystkie? W przypadku Gry Życia chciałem odnaleźć najmniejsze wspólne dla niej fragmenty – coś w rodzaju „waluty” życia – i policzyć je wszystkie.

Nasze DNA jest kodowane przez kodony, które reprezentują poszczególne aminokwasy. Każdy aminokwas posiada znany wzór chemiczny i wiemy, że każdy wykorzystywany pierwiastek ma określoną liczbę protonów i neutronów, które uznałem za najmniejsze elementy gry.

Każdy aminokwas jest utworzony z czterech możliwych zasad i dowolne trzy z nich mogą zdefiniować kodon dla jednego aminokwasu. Istnieją zatem 64 możliwości (4 × 4 × 4 = 64). Ponadto te cztery zasady są organizowane w dwóch parach w taki sposób, że adenina (A) łączy się z tyminą (T), a cytozyna (C) z guaniną (G).

Moja uwaga z miejsca zwróciła się ku 64 heksagramom I Ching, a także starożytnym szachom, w które grało się na kwadracie 8 × 8. W szczególności uderzył mnie obraz szachownicy o wymiarach 8 × 8 z rozproszonymi w poprzek kodonami.

Wkrótce odkryłem, że aminokwasy mają dwie części: tak zwany standardowy blok, który jest wspólny dla nich wszystkich, oraz łańcuch boczny, czyli miejsce, w którym dokonuje się cała „magia”.

Przeprowadziłem indywidualną oraz połączoną analizę numeryczną dla standardowego bloku oraz dla łańcucha bocznego, aby – co widać poniżej – pokazać liczby i zachodzące między nimi relacje. Wyniki były zdumiewające i to na wiele sposobów.

W prawym dolnym rogu można zobaczyć, że liczba protonów i neutronów wykorzystywanych w całej „Grze Aminokwasów”, niezbędnych do tego, by życie mogło trwać, wynosi dokładnie 7920! To interesujące z wielu powodów!

 

 

Oznaczenia: H – wodór, P – proton, N – neutron, C – węgiel, N – azot, O – tlen, S – siarka

 

 

Na przykład 7920 brytyjskich mil to średnia średnica Ziemi! Z numerycznego punktu widzenia wygląda to tak, że rośliny, zwierzęta i ludzie żyją po prostu w odpowiednim miejscu. Należy zauważyć, że niektóre kluczowe liczby występują w wielu zróżnicowanych kontekstach, często jako wynik pomiarów wykonanych w wyraźnie odrębnych jednostkach, i jest to uznawane za istotne – często jako znak, że dany proces „jest na właściwej drodze”. Jest to swego rodzaju oznaka wskazująca na istnienie ważnego związku lub synchroniczności. To pokazuje także istnienie pozornie przypadkowych zależności w naszej „rzeczywistości”, których jeszcze dobrze nie rozumiemy.

W starożytnej metrologii i systemie cesarskim liczby 7920 oraz 792 są dobrze reprezentowane: 7920 stóp = 1 liga; 7920 cali = 1 furlong; 1 link = 7,92 cala.

Wiele osób z pewnością powie: „Chwileczkę, przecież mila jest miarą wymyśloną przez człowieka, więc to musi być jakiś przypadek”. Niestety, nie zgadzam się z tym. Źródła jednostek miary takich, jak stopa czy mila, sięgają zamierzchłej przeszłości. Im więcej się o nich dowiadujemy, tym bardziej uświadamiamy sobie, że ich wartości nie są przyjęte przypadkowo.

Nawet jeśli odstawimy ten „zbieg okoliczności” na bok i przyjrzymy się głębszej analizie przedstawionej na mojej stronie internetowej, zobaczymy, że pominięcie lub przestawienie choćby jednego atomu wodoru, jednego protonu i neutronu prowadzi do zburzenia całej numerycznej, geometrycznej i muzycznej doskonałości tej struktury. Powiedzieć, że te liczby są przypadkowe, to tak jakby stwierdzić, że „Hamlet” mógłby być napisany na maszynie do pisania przez małpę.

Gdzie jeszcze można zauważyć 7920?

 

Apokalipsa: Nowe Jeruzalem

Nowe Jeruzalem było Świętym Miastem, które pojawiło się w wizji św. Jana na wyspie Patmos i zostało opisane w Apokalipsie Św. Jana (Ap, 21). Poniższe cytaty pochodzą z książki Dimensions of Paradise (Wymiary raju) Johna Michella:

 

…Gdy wymiary Nowego Jeruzalem odpowiadają 12 furlongom i 14 400 łokciom, geometryczny ogólny plan Miasta staje się widoczny, gdyż:

14 400 łokci = 14 400 × 1,728 = 24 883,2 stóp, a 12 furlongów = 12 × 660 = 7920 stóp.

Znaczenie tych wymiarów jest takie, że koło o średnicy 7920 stóp ma obwód 24 883,2 stóp…

W ten oto sposób podstawowy plan Nowego Jeruzalem to kwadrat o boku 12 furlongów zawierający krąg o obwodzie 14 400 łokci…

Mierząc w milach, a nie w stopach, ściana Nowego Jeruzalem tworzy plan Ziemi, ponieważ przeciętna średnica ziemi wynosi 7920 mil, a jej obwód przechodzący przez bieguny wynosi 24 883,2 mil.

 

Dowody fizyczne i numeryczne

Fizyczne dowody potwierdzające istnienie tego rodzaju naturalnego porządku można znaleźć we wszystkich starożytnych miejscach z megalitami:

• Glastonbury: 12 hide’ów Glastonbury mierzy 7920 stóp szerokości, z kolei średnica Kaplicy św. Marii w Glastonbury wynosi 79,2 stopy.

• Stonehenge: „Wewnątrz Kręgu Sarsen [Sarsen Circle]w Stonehenge znajduje się krąg mniejszych kamieni zwany Kręgiem Niebieskich Kamieni [Bluestone Circle], który ma średnicę 79,2 stóp, co wskazuje na jego związek z Ziemią…” [Bonnie Gaunt, Beginnings: The Sacred Design (Początki – tajemniczy projekt)]

• Piramida Cheopsa została wzniesiona w oparciu o liczby 11 i 7. „To, że Piramida Cheopsa odzwierciedla Kwadraturę Koła z większą dokładnością niż Trójkąt Keplera, wynika z zastosowania racjonalnego zaokrąglenia wartości π/2 w zależności między wysokością i podstawą”. (Sacred-Geometry.es, www.sacred-geometry.es)

11!/7! = 11 × 10 × 9 × 8 = 7920

11 reprezentuje tutaj Ziemię, a 7 wszystkie pełne tony w oktawie.

 

Sporadyczne grupy

W teorii grup będącej jedną z dziedzin matematyki sporadyczna grupa jest jedną z 26 wyjątkowych grup, które występują w klasyfikacji skończonych grup prostych.

Grupa Mathieu M11 to 7920; 2⁴ × 3² × 5 × 11 = 7920.

Grupa aminokwasów tworząca DNA (system operacyjny w biologii) jest najmniejszą z tych skończonych grup prostych, które są produktem liczb pierwszych. Zbieg okoliczności, nieprawdaż?

 

Podsumowanie

Czy jest naprawdę możliwe, że Życie ewoluowało w przypadkowy sposób z pierwotnej papki, która w pewnym momencie była nieożywiona, a zaraz potem stała się ożywiona? Przykłady takie, jak przytoczone w tym artykule, pomagają unaocznić, że pochodzenie Życia jest wynikiem nieodłącznego numerycznego, geometrycznego, muzycznego i kosmologicznego wzorca, który zawsze przenikał Wszechświat od momentu jego stworzenia. Jego odbiciem jest nasze DNA.

W innym opracowaniu omawiam Teorię Dzielenia oraz koncepcję Holograficznego Wszechświata, prezentując radykalnie „nowy” sposób rozumienia i patrzenia na Wszechświat, który koresponduje z teoriami dyskutowanymi wśród współczesnych czołowych naukowców akademickich. Mówię „nowy”, ponieważ wydaje mi się oczywiste, że musimy lepiej zrozumieć mechanizmy rządzące Wszechświatem starożytnych i że jest całkiem możliwe, iż tabela dzielenia liczb całkowitych oraz moje odkrycia jej dotyczące mogły być dobrze rozumiane już w tamtych czasach. Wszystko jest cykliczne i przeznaczeniem tej wiedzy było pojawić się ponownie. Kluczowe relacje pomiędzy liczbami i geometrią stanowią sedno tej części mojej pracy i ten związek powinien być utrwalony w głowie każdego dziecka.

Przypuszczalnie największy matematyk wszechczasów, samouk Ramanujan, zdobył uznanie na początku XX wieku za odkrycie niektórych kongruencji liczb w tabeli podziału. Właśnie w tej samej tabeli odkrywam to, czego, jak sądzę, szukali wszyscy, którzy zajmowali się badaniem tego działu matematyki – sposób, w jaki liczba może być postrzegana jako źródło wszelkiej Sztuki. To idea, która jest powiązana z filozofią wieczystą, z kreacją postrzeganą jako ostateczne dzieło mistrzowskiego artysty.

Tabela podziału jest przedstawiana jako algorytm przeznaczony dla „maszyny”, która organizuje i rozkłada liczby w geometryczny sposób, łącząc światło i wibracje, podobnie jak sferyczne fale wibracji warunkują cząstki światła do tworzenia wzorca wszystkiego, co jest opisywane przez fizyczną rzeczywistość.

Moje prace można śledzić na stronie zamieszczonej pod adresem www.newunderstandings.com.

 

O autorze:

Anthony Morris mieszka w Londynie. Od roku 1995 prowadzi firmę Market Harmony Ltd zajmującą się analizą rynków finansowych, która obsługuje niektóre z wiodących instytucji inwestycyjnych na świecie. Market Harmony Ltd posiada prawa autorskie do Harmonicznej Siatki, która jest wykorzystywanym przez nią narzędziem analitycznym. Od końca roku 2010 Morris jest mocno zaangażowany w badanie numerycznej i matematycznej struktury Wszechświata, a także w zbieranie dowodów na poparcie teorii uzasadniających jego Harmoniczną Siatkę. Obecnie pracuje nad książką The Numerical Universe (Numeryczny wszechświat). Od roku 2003 jest konsultantem w zakresie hipnozy klinicznej oraz trenerem rozwoju osobistego. Specjalizuje się w pomaganiu ludziom cierpiącym z powodu depresji, stresu i lęków (w tym przedstawicielom świata inwestycyjnego). Więcej informacji na temat jego pracy i badań znaleźć można na stronach www.newunderstandings.com, www.marketharmony.com i shineagentsofchange.com.

 

Przełożył Mateusz Szemiot

 

Przypisy:

1. Niniejszy artykuł ukazał się w 65 (3/2009) numerze Nexusa. – Przyp. red.

2. Ciąg Fibonacciego to ciąg liczb naturalnych określony rekurencyjnie w taki sposób, że pierwszy wyraz jest równy 0, drugi 1, a każdy następny jest sumą dwóch poprzednich. Ciąg podał w roku 1202 Leonardo z Pizy zwany Fibonaccim w swoim dziele Liber abaci jako rozwiązanie zadania o rozmnażaniu się królików. – Wikipedia

3. Metoda polegająca na sumowaniu cyfr składających się na daną liczbę, aż do uzyskania liczby jednocyfrowej, np. 1234: 1 + 2 + 3 + 4 = 10; 1 + 0 = 1. – Przyp. tłum.