Szczepionki i mit CDC

W roku 2005 Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) oświadczyło, że udało się mu zrekonstruować „zjadliwego” wirusa z roku 1918 (www.cdc.gov):

 

Naukowcy CDC i ich koledzy z powodzeniem zrekonstruowali wirusa, który wywołał pandemię grypy w latach 1918–1919, w następstwie której zginęło aż 50 milionów ludzi na całym świecie.

 

Cokolwiek CDC zrekonstruowało, to nie było to, co zabiło miliony ludzi w latach 1918–1919.

CDC najwyraźniej nie zdaje sobie sprawy z tego, że NIAID udowodnił, iż to nie wirus lub grypa, ale pospolite bakterie górnych dróg oddechowych wywołały potężne infekcje wskutek immunosupresyjnego wpływu aspiryny, a następnie śmiertelne zapalenia płuc.

To aspiryna zabiła ludzi, a nie wirus.

Pytanie brzmi, dlaczego szczepionki wciąż są promowane na wypadek pandemii, takich „jak pandemia grypy z lat 1918–1919”, w sytuacji gdy ówczesne zgony nie były spowodowane przez grypę? Biorąc pod uwagę, że były to pospolite bakterie, oświadczenia CDC nie mają sensu:

 

Ten raport opisuje udaną rekonstrukcję wirusa grypy A (H1N1) odpowiedzialnego za pandemię „hiszpańskiej grypy” z lat 1918–1919 i dostarcza oryginalnych informacji o właściwościach, które przyczyniły się do jego wyjątkowej zjadliwości...

Szacuje się, że pandemia grypy z lat 1918–1919 zabiła od 20 do 50 milionów ludzi na całym świecie – o wiele więcej niż kolejne pandemie XX wieku. Właściwości biologiczne, które powodują zjadliwość wirusów grypy wywołujących pandemię, były źle rozumiane. Badania, których celem było lepsze zrozumienie, w jaki sposób poszczególne geny wirusa grypy pandemii z lat 1918–1919 przyczyniają się do rozwoju choroby, mogą stanowić ważny wgląd w podstawy zjadliwości.

 

CDC przedstawia obraz zgonów z lat 1918–1919, który jest zupełną fikcją. Nie pasuje on zarówno do danych historycznych, jak i biologicznych. Ich obraz „zjadliwego wirusa” nie odpowiada na pokutujące od lat 1918–1919 pytania, takie jak na przykład, dlaczego młodzi ludzie umierali i dlaczego ludzie umierali tak szybko. Odpowiedzi na oba pytania udziela natomiast praca dr Karen Starko mówiąca o przedawkowanym stosowaniu aspiryny w latach 1918–1919.

Chociaż żaden wirus nie był odpowiedzialny za śmierć, CDC ma jeszcze inny problem.

Otóż, brak danych dowodzących przeprowadzenia rekonstrukcji wirusa. W wywiadzie udzielonym w roku 2005 niemiecki wirusolog dr Stefan Lanka wskazuje na źródło historii o rekonstrukcji i brakujących elementach w tym wirusie:

 

Dr Jeffery Taubenberger, od którego pochodzi informacja o rekonstrukcji wirusa pandemii z lat 1918–1919, pracuje dla armii USA... i przez ponad 10 lat pracował przy tworzeniu krótkich kawałków substancji genowej przy wykorzystaniu techniki biochemicznego rozmnażania PCR pozyskiwanych z próbek pochodzących z różnych ludzkich ciał. Z wielu próbek wybrał te, który były najbliższe modelowi substancji genetycznej wirusa grypy i opublikował je.

W rzeczywistości w żadnym ciele nie zaobserwowano ani żadnego z nich nie wyizolowano wirusa, a co za tym idzie, nie wyizolowano żadnego kawałka genowej substancji. Przy pomocy techniki PCR tworzono z niczego kawałki dosłownie bezwartościowej substancji genowej, której istnienia w ciałach ofiar pandemii nie dało się wykazać.

Gdyby wirusy były w nich obecne, można by je było wyizolować, a z nich substancję genową – nie byłoby potrzeby żmudnego jej wytwarzania przy pomocy techniki PCR, najwyraźniej w celu oszukańczego potwierdzenia koncepcji wirusa grypy.

 

Prowadzący wywiad zapytał następnie, jak laik może to sprawdzić, na co Lanka odrzekł:

 

Jeśli chodzi o te krótkie kawałki substancji genowej, które w rozumieniu genetyki nie są kompletne i nie są jeszcze wystarczające do określenia genu, utrzymuje się, że razem będą tworzyły całą substancję genową wirusa grypy.

Aby stwierdzić, że to oszustwo, wystarczy tylko dodać długości publikowanych kawałków. Wówczas okaże się, że suma wszystkich długości, które podobno tworzą całą substancję genową wirusa grypy, nie składa się na... model genomu wirusa grypy.

Jeszcze prościej jest zapytać, w jakiej publikacji można znaleźć zdjęcie tego podobno zrekonstruowanego wirusa wykonane mikroskopem elektronowym. Otóż, takiej publikacji nie ma.

 

Nie mogąc oprzeć się na infekcji bakteryjnej ani na roli aspiryny jako przyczynach masowych zgonów w latach 1918–1919 oraz upierając się przy „micie zjadliwego wirusa”, CDC promuje potrzebę antywirusowych leków, które wymienia z nazwy, jak również rozwijania szczepionek, mimo iż żaden z tych środków nie jest w stanie poradzić sobie z tym, co zabiło ludzi w roku 1918.

CDC nadal upiera się przy swoim fałszywym poglądzie, że przyczyną zgonów w latach 1918–1919 była grypa, i ignoruje pospolite bakterie dróg oddechowych, które, jak wykazał NIAID, były źródłem epidemii i globalnego medycznego błędu w postaci użycia toksycznej aspiryny:

 

Czy obecne środki przeciwwirusowe i szczepionki są skuteczne przeciwko wirusowi z roku 1918?

Tak. Wykazano, że dwa rodzaje leków, rimantadyna (Flumadine) i oseltamiwir (Tamiflu), są skuteczne w zwalczaniu szczepów wirusa podobnego do wirusa z roku 1918. Szczepionki zawierające typ 1918 HA lub inne podtypy protein H1 HA były skuteczne w ochronie myszy przed wirusem z roku 1918. Obecna szczepionka przeciw grypie daje u myszy pewien poziom ochrony przed wirusem z roku 1918.

Czy opracowywane są nowe metody profilaktyki i leczenia nakierowane na wirusa z roku 1918?

Rekonstrukcja wirusa z roku 1918 umożliwi CDC opracowanie przyszłych szczepionek przeciwko temu lub podobnym wirusom, które zapewnią optymalną ochronę przed nimi.

 

Opracowana przez CDC charakterystyka wydarzeń z roku 1918, kiedy rzekomy zjadliwy wirus zagrażał całej ludzkości, jest całkowicie fałszywa. Ten błędny pogląd został wykorzystany przez George’a W. Busha do ogłoszenia zagrożenia (www.salem-news.com) przed nowym zjadliwym wirusem – związanym z wirusem z roku 1918 – który miał się pojawić i ponownie zabić miliony ludzi.

Dlaczego CDC upiera się przy tym micie, mimo iż dowody mówią coś przeciwnego? Pomijając motywy, nie trudno przewidzieć pewne skutki rozgłaszania przerażającego mitu, że ten wirus ponownie może uśmiercić miliony ludzi:

 1. Odwrócenie uwagi od niewygodnego faktu, że jedynie naturalne terapie skutecznie chroniły zdrowie i leczyły w latach 1918–1919.

 2. Tuszowanie roli firmy Bayer, aspiryny i przemysłu farmaceutycznego w zgonach.

 3. Rozwój i sprzedaż miliardów przeciwwirusowych leków i szczepionek.

 4. Wzrost finansowej potęgi przemysłu farmaceutycznego kontrolującego media i wpływającego na rząd.

 5. Nasilanie chorób i zgonów z powodu chemicznych środków farmaceutycznych będących jednym z czynników najwyższego ryzyka.

 6. Zatrważające uzależnienie od „eksperckiego organu medycznego” i kompleksowe drogie „rozwiązania” ratujące ludzi.

 7. Danie nieograniczonej władzy rządowym agencjom zarządzającym w celu „chronienia” społeczeństwa przed naturalnymi produktami.

 8. Straszenie milionami zgonów jako uzasadnieniem pozbawiania ludzi praw w imię „ochrony” społeczeństwa.

 9. Wzmocnienie dążenia przemysłu farmaceutycznego do uzyskania globalnego monopolu w zakresie zdrowia (życia i śmierci).

10. Industrializacja, komercjalizacja i militaryzacja „chorób”.

11. Otwarcie furtki do wprowadzenia stanu wojennego pod pretekstem „wybuchu pandemii”.

Prawda mówiąca, że władze medyczne zabiły za pośrednictwem aspiryny firmy Bayer (i ogólnie aspiryny) wiele milionów ludzi i że te zgony stały się jednym z najbardziej przerażających wydarzeń w historii ludzkości, godzi w interes globalnego, wartego biliony dolarów, przemysłu inwestycyjnego zbudowanego wokół niekwestionowanej „wiedzy medycznej” i syntetycznych leków.