Historycy zgadzają się co do tego, że kalendarz Saptarszi stosowany w okresie Maurja w IV wieku przed naszą erą rozpoczął się w 6676 roku przed naszą erą. W książce Traditions of the Seven Rsis (Tradycje siedmiu riszich) dr J.E. Mitchiner potwierdza to, pisząc:
Możemy stwierdzić, że starsza i pierwotna wersja Ery Siedmiu Riszich zaczęła się wraz z Siedmioma Riszimi w Krttice w roku 6676 przed naszą erą… Wersji tej używano w północnych Indiach od co najmniej IV wieku przed naszą erą, o czym świadczą wypowiedzi greckich i rzymskich pisarzy… była to także wersja stosowana przez Vrddhę Gargę, mniej więcej na początku ery chrześcijańskiej.17
Ryc. 2. Bieg cyklu Saptarszi przez różne nakszatry.
W rzeczywistości zarejestrowana chronologia indyjskich królów sięga wcześniejszego okresu niż 6676 rok przed naszą erą, o czym pisali historycy Pliniusz Starszy i Flawiusz Arrian. Pliniusz oznajmia, że:
Od Ojca Libera, rzymskiego Bachusa czy greckiego Dionizosa, do Aleksandra Wielkiego (323 rok p.n.e.) Hindusi liczą 154 królów i podają czas 6451 lat i 3 miesiące.18
Flawiusz Arrian umieszcza 153 królów i 6462 lata między Dionizosem a Sandrokottosem (Ćandragupta Maurja), na którego dwór wysłano greckie poselstwo w roku 314 przed naszą erą.19
Obie wskazówki tworzą razem datę około 6776 roku przed naszą erą, która jest o 100 lat wcześniejsza od początku kalendarza Saptarszi wypadającego w roku 6676 przed naszą erą.
Jest oczywiste z relacji Pliniusza i Arriana, że musieli zidentyfikować określonego króla z indyjskiej listy królów, który odpowiadał greckiemu Dionizosowi bądź rzymskiemu Bachusowi, którego panowanie zakończyło się około 6676 roku przed naszą erą. Kto to mógł być? Według renomowanego uczonego i orientalisty sir Williama Jonesa, Dionizos i Bachus byli nikim innym, jak indyjskim królem Ramą. W swojej pracy z roku 1784 On the Gods of Greece, Italy and India (O bogach greckich, italskich i indyjskich) napisał:
…uważa Ramę za tę samą postać, co grecki Dionizos, który rzekomo podbił Indie z armią satyrów dowodzoną przez Pana. A Rama był też potężnym zdobywcą i miał armię dużych małp lub satyrów dowodzoną przez Maruty (Hanumana), syna Pawana. Rama również w innych miejscach przypomina indyjskiego Bachusa.20
Sir William Jones wskazuje też, że:
Grecy uważają Meros za górę w Indiach, na której urodził się Dionizos, a Meru to także góra niedaleko miasta Naiszada, czy też Nysa, zwanego przez greckich geografów Dionizopolis, powszechnie czczona w sanskryckich wierszach.21
Zarówno Pliniusz, jak i Arrian, byli świadomi tych skojarzeń. Pliniusz umiejscowił dionizyjskich satyrów „w tropikalnych górach Indii”, natomiast:
…od Arriana dowiadujemy się (Indica, ss. 318, 321), że kult Bachusa bądź Dionizosa był powszechny w Indiach, a jego wyznawcy odprawiali szereg rytuałów podobnych do tych w Grecji… Według tej relacji, kiedy Aleksander wkroczył do Indii, miejscowi postrzegali Greków za należących do tej samej rodziny, co oni. A kiedy mieszkańcy Nysy wysłali włodarza swojego miasta, aby uzyskać gwarancję wolności ze strony greckiego zdobywcy, ten błagał go za pomocą dobrze znanego imienia Dionizos, gdyż był to najskuteczniejszy sposób na osiągnięcie celu. „O królu, Nysanie błagają cię, abyś pozwolił im cieszyć się ich wolnościami i prawami, z szacunku dla Dionizosa”.22
Utożsamienie Dionizosa z Ramą dostarcza świeżej perspektywy. Według indyjskiej tradycji Rama żył pod koniec tretajugi (wieku srebrnego), a tuż po jego upadku zaczęła się dwaparajuga (wiek brązowy). To sugeruje, że 6676 rok przed naszą erą stanowiący początek kalendarza Saptarszi, wypadający 100 lat po Dionizosie czy też Ramie, wskazuje początek dwaparajugi w cyklu opadającym.
Jedno z wyobrażeń Ramy
