John zmarł po czterech latach okropnych cierpień w marcu 2001 roku w wieku 47 lat. Swoim zgonem zgłosił akces do klubu ofiar raka, do którego już wcześniej wstąpili: reporterka sportowa Helen Rollason, Bill „Campo” Owen, Jan Dury, Roy Castle, kardynał Basil Hume, Linda McCartney, ostatni były Beatles, George Harrison, oraz 152 500 innych obywateli Wielkiej Brytanii, którzy rokrocznie poddają się gehennie tej choroby. Kat Law z Cancer Research Campaign (Kampania Badania Raka) powiedziała, że historia Johna pomogła w Wielkiej Brytanii „wyciągnąć raka z szafy”.

Artykuły Johna z całą pewnością uświadomiły ludziom brzydotę konwencjonalnych metod leczenia, lecz ci, którzy są lepiej poinformowani w sprawie raka i czytali artykuły zamieszczane w jego kolumnie oraz jego książkę, wiedzą, że, mimo iż są one doskonałe, nie przedstawiają pełnego obrazu raka.

 

Efekty uboczne chemioterapii

Proszę zastanowić się nad następującym oświadczeniem specjalisty onkologa, profesora Charlesa Mathe’a:

 

Gdyby okazało się, że mam raka, nigdy nie poszedłbym do ośrodka standardowej terapii raka. Ofiary raka, które mieszkają z dala od takich ośrodków, mają szansę.8

 

Pisujący w The Ecologist Walter Last doniósł ostatnio:

 

Po przeanalizowaniu statystyk przeżywalności raka na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat dr Hardin Jones, profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego, doszedł do wniosku, że „...leczeni pacjenci nie mają się lepiej, a może nawet gorzej od nieleczonych”.

 

Tej niepokojącej wypowiedzi Jonesa nikt nigdy nie obalił. A co powiecie państwo na to?

 

Wielu onkologów zaleca chemioterapię w przypadku dosłownie wszelkich guzów z niezachwianą nadzieją mimo niemal niezmiennych niepowodzeń. [Dr Albert Braverman, „Medical Oncology in the 90s” („Onkologia w latach 1990.”), Lancet, nr 337, 1999, str. 901].

 

Albo na to?

 

Większość pacjentów cierpiących na raka w tym kraju umiera z powodu chemioterapii. Chemioterapia nie eliminuje raka piersi, okrężnicy i płuc. Fakt ten jest udokumentowany już od dziesięciu lat, a mimo to lekarze stosują ją w leczeniu tych guzów. [Dr med. Allen Levin, The Healing of Cancer (Leczenie raka), Marcus Books, 1990].

 

A także na to?

 

Mimo szerokiego stosowania chemioterapii śmiertelność przypadków raka piersi nie zmieniła się od siedemdziesięciu lat. (Dr Thomas Dao, New England Journal of Medicine, marzec 1975, nr 292, str. 707).

 

Chemioterapia jest terapią inwazyjną i toksyczną, rzekomo zdolną do likwidacji komórek rakowych. Niestety, jej agresywny chemizm nie ma zdolności do różnicowania między komórkami zdrowymi i rakowatymi oraz sąsiednią zdrową tkanką. Mówiąc prościej, chemioterapia polega na dożylnym wstrzyknięciu trucizny, która zabija całą ożywioną materię. Powtarzalna chemioterapia i naświetlania zabijają stopniowo cały organizm. Szczególnie ostro jest atakowany układ immunologiczny, który nie wraca już do zdrowia w takim stopniu, aby być zdolnym do ochrony organizmu przez pospolitymi chorobami, które w takim przypadku stają się śmiertelne.

Ponad 67 procent ludzi umierających w czasie terapii przeciwrakowej to ci, którzy zmarli na jakąś pospolitą chorobę, która wykorzystała okazję powstałą w wyniku bezpośredniej zapaści układu immunologicznego będącej efektem agresywnego i toksycznego charakteru leków.9 Czymże jest to, jeśli nie uśmiercaniem poprzez leczenie?

Efekty uboczne, zarówno chemioterapii, jak i naświetlania, są bardzo rozległe. Mogą się objawiać, między innymi, jako zawroty głowy, odbarwienie skóry, utrata zmysłów, osłabienie zdolności audiowizualnych, mdłości, biegunka, wypadanie włosów, utrata apetytu prowadząca do niedożywienia, utrata popędu płciowego, utrata białych krwinek, trwałe zniszczenie organów wewnętrznych i ich niewydolność, wewnętrzne krwotoki, ubytki tkanek czy choćby naczyniowosercowe przecieki (zwyrodnienie arterii).

Dwa lata temu wykryto u Hazel raka piersi. Swoje przeżycia związane z chemioterapią opisała jako coś najgorszego w swoim życiu:

 

Ten wysoce toksyczny płyn wstrzykiwano mi do żył. Pielęgniarka, która to wykonywała, miała na rękach rękawice ochronne, ponieważ nawet najmniejsza drobina płynu mogła spalić jej skórę. Nie mogłam powstrzymać się od zadawania sobie pytania: „Skoro takie środki ostrożności są konieczne na zewnątrz, co ten płyn robi mi wewnątrz?”. Od godziny dziewiętnastej tamtego wieczora wymiotowałam bez przerwy przez dwa i pół dnia. W czasie terapii włosy wychodziły mi garściami, straciłam apetyt, kolor skóry i ochotę do życia. Byłam chodzącą śmiercią.

 

Hazel opowie nam później coś jeszcze, aczkolwiek w zupełnie innych okolicznościach.

Wygląda na to, że chemioterapia, podobnie jak to było w przypadku terapii króla Karola II, aplikowana jest przez najlepszych lekarzy w kraju. To samo dotyczy terapii radiacyjnej, której toksyczność sprawiła, że John Diamond dopiero po jej rozpoczęciu poczuł się, co niejednokrotnie podkreślał, naprawdę chory.

Starszy onkolog kliniki Mayo w USA, dr Charles Moertal, oznajmił:

 

Nasze najefektywniejsze reżymy są bardzo ryzykowne i obfitują w efekty uboczne oraz praktyczne problemy, i kiedy już cenę tę zapłacą wszyscy, których leczymy, tylko niewielki odsetek cieszy się nagrodą w postaci okresu przelotnej remisji, zazwyczaj niepełnego cofnięcia się guza...10

 

Dr Ralph Moss jest autorem książki The Cancer Industry (Przemysł rakowy), która w sposób szokujący obnaża świat konwencjonalnej polityki i praktyki w leczeniu raka. W trakcie wywiadu udzielonego w roku 1994 reporterce radiowej, Laurze Lee, powiedział:

 

Ostatecznie, w przeważającej liczbie przypadków nie ma żadnego dowodu na to, że chemioterapia przedłuża życie, i jest wielkim kłamstwem utrzymywanie w odniesieniu do chemioterapii, że istnieje korelacja między kurczeniem się guza a przedłużeniem życia pacjenta.11

 

Naukowcy zatrudnieni w Centrum Onkologicznym McGilla (McGill Cancer Center) przesłali ankietę 118 lekarzom, specjalistom od raka płuc, w celu określenia stopnia ich zaufania do terapii, jakie stosują. Poproszono ich, aby wyobrazili sobie, że mają raka i że mają wybrać dla siebie metodę leczenia spośród sześciu stosowanych terapii. Ankietę wypełniło 79 lekarzy, z których 64 nie miało ochoty na żadną terapię wiążącą się ze stosowaniem Cisplatinu – jednego z popularnie stosowanych środków w chemioterapii, który sami stosują (roczna sprzedaż tego środka na całym świecie wyraża się obecnie cyfrą 110 000 000 dolarów) – zaś 59 spośród 79 uważało, że wszystkie terapie wymienione w ankiecie są nie do zaakceptowania, ponieważ są nieefektywne i w wysokim stopniu toksyczne.12

Poniższy cytat pochodzi od Tima O’Shea z The Doctor Within (Lekarz od środka):

 

Niemiecki epidemiolog z Kliniki Guza w Heidelbergu/Mannheimie, dr Ulrich Abel, dokonał pełnego przeglądu i analizy wszystkich zasadniczych badań oraz klinicznych prób chemioterapii, jakie kiedykolwiek wykonano. Jego wnioski powinien przeczytać każdy, kto ma właśnie zamiar wsiąść do „Ekspresu Chemioterapii”. Aby upewnić się, że przejrzał wszystko, co zostało opublikowane na temat chemioterapii, wysłał listy do 350 ośrodków medycznych na świecie z prośbą o przesłanie mu wszelkich materiałów, jakie opublikowały na ten temat. Przejrzał tysiące artykułów i jest mało prawdopodobne, aby ktokolwiek na świecie wiedział o chemioterapii więcej od niego.

Analiza zajęła mu wiele lat, a jej rezultaty są wręcz zdumiewające. Okazało się, że ogólnie rzecz biorąc liczba pomyślnych wyleczeń za pomocą chemioterapii na całym świecie działa „przekonywająco” tylko dlatego, że nigdzie nie ma naukowych danych na temat rzeczywistych „przedłużeń życia pacjentów cierpiących na najpopularniejsze postacie raka organów wewnętrznych”. Abel podkreśla, że chemioterapia bardzo rzadko poprawia jakość życia. Nazywa chemioterapię „naukowym nieużytkiem” i twierdzi, że co najmniej 80 procent przypadków stosowania chemioterapii na całym świecie to przypadki bezskuteczne, przypominające „Nowe szaty cesarza”13 – ani lekarz, ani pacjent nie życzą sobie zaprzestania chemioterapii, nawet jeśli brak dowodów, że jest ona efektywna! (Lancet, 10 sierpnia 1991). Żaden środek masowego przekazu nigdy nie wspomniał o tych wyczerpujących badaniach – zostały one całkowicie pogrzebane.14

Script logo
Do góry