TECHNIKA BANKOWYCH POŻYCZEK4
Jeśli bank pożycza komuś, powiedzmy, 1000 dolarów, wówczas czynność ta sprowadza się do otwarcia pożyczkobiorcy konta, o ile oczywiście nie ma on jeszcze konta, i wpisania w księdze głównej ograniczenie pobierania z tego konta do 1000 dolarów. Pożyczkobiorca może teraz dowolnie rozporządzać pieniędzmi wpisanymi na jego konto do wysokości 1000 dolarów.
Kiedy konto zostaje opróżnione poprzez wystawienie czeku lub przelanie pieniędzy na inne konto w tym samym lub w innym banku, zostaje stworzony nowy „depozyt”, czyli zwiększa się ilość pieniądza.
Tak więc pożyczki bankowe tworzą „depozyty”, które nie są źródłem zasilania pożyczki, lecz czymś wręcz przeciwnym – są one wynikiem pożyczek.
Kiedy pożyczka zostaje zwrócona, jej podstawowa suma „znika” – zostaje wycofana z obiegu – natomiast odsetki nigdy nie znikają. To właśnie odsetki naliczane od pożyczonych pieniędzy powodują inflację.
A CO O TYM MÓWIĄ WTAJEMNICZENI?5
Gubernator Eccles, były prezes Rady Banku Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych, zeznając przed komitetem Kongresu stwierdził, co następuje:
Banki mogą tworzyć i niszczyć pieniądze. Bankowy kredyt to pieniądze. To pieniądze, przy pomocy których realizujemy większość naszych interesów, nie robimy tego przy pomocy gotówki, którą zwyczajowo określamy mianem pieniądza.
Encyklopedia Brytannica w XIV wydaniu pod hasłem „Bankowość i kredyty” (vol. 3, str. 48) podaje:
Banki tworzą kredyt. Błędem jest przypuszczenie, że kredyt jest tworzony w jakimkolwiek znaczącym stopniu z depozytów składanych w banku. Dług bankowy jest środkiem płatniczym, to pieniądze powstałe z kredytu. To wyraźny dodatek do ilości środków płatniczych będących w obiegu.
R.G. Hawtrey, były zastępca podsekretarza w brytyjskim ministerstwie skarbu, w swoim opracowaniu Trade Depression and the Way Out (Recesja w handlu i drogi wyjścia) podaje: „Kiedy bank pożycza, tworzy nowy pieniądz z niczego”.
Tenże sam autor w książce The Art of Central Banking (Sztuka centralnej bankowości) pisze także:
Kiedy bank pożycza, tworzy kredyt. Dla zrównoważenia przyrostu, jaki powstaje w jego pasywach, wprowadza się depozyt w jego aktywach. Niestety, inni pożyczkodawcy nie mają tej mistycznej mocy tworzenia środków płatniczych z niczego. To, co pożyczają, muszą wcześniej uzyskać w wyniku swojej działalności gospodarczej.
Lipcowy numer brytyjskiego magazynu bankowego Branch Banking (Bankowość filialna) z roku 1938 podaje:
Nie ma pod słońcem bardziej bezproduktywnego tematu niż spór o bankowość lub zasady kredytowania, jako że istnieje dostateczna liczba wypowiedzi dowodzących, że banki tworzą kredyt bez ograniczeń.6
„BANKOWOŚĆ TO JEDNAK TROCHĘ WIĘCEJ NIŻ KSIĘGOWOŚĆ”7
Nieżyjący już wybitny brytyjski bankier, Edward Holden, powiedział:
Bankowość to jednak trochę więcej niż księgowość. To transfer kredytu z jednej osoby na drugą. Transfer wykonywany za pomocą czeku. Czeki są walutą (nie są legalnym środkiem płatniczym). Waluta jest pieniądzem.
Były Kanclerz Skarbu Wielkiej Brytanii i Prezes Banku Midland, Reginald McKenna, w swojej książce Post-War Banking (Powojenna bankowość) napisał:
Obawiam się, że zwykłemu obywatelowi nie spodoba się to, że banki mogą tworzyć i niszczyć pieniądze i że to czynią. Ilość pieniądza znajdującego się w obiegu zmienia się w rytm działań banków zwiększających lub zmniejszających depozyty oraz bankowe zakupy.
Pisząc na temat bankowości w The New International Illustrated Encyclopaedia (Nowa ilustrowana encyklopedia międzynarodowa) (vol. 1, str. 321), profesor Heinz Wolfang Arndt, profesor ekonomii na Państwowym Uniwersytecie w Canberze, stwierdził:
Inną ważną funkcją, będącą wyłącznie udziałem systemu bankowego, jest tworzenie zasobu pieniężnego społeczeństwa i administrowanie systemem monetarnym. Te dwie funkcje są ze sobą wewnętrznie powiązane, jako że nowoczesny pieniądz jest tworzony przez banki w procesie udzielania kredytu. [Uwaga: Słowo „tworzony” oznacza tu „wyprodukowany z niczego!”].
W swoim podręczniku The Australian Trading Banks (Australijskie banki handlowe) H.W. Arndt i C.P.Harris wyjaśniają to dokładnie w specjalnym dodatku zatytułowanym „Tworzenie pieniądza”:
Proces tworzenia pieniądza przez banki jest wciąż powszechnie opisywany jako zawierający w sobie „depozyty klientów banków”, które bank może pożyczać w większej ilości, niż posiada, ponieważ część pieniędzy, które pożycza, „wraca do banku jako kolejny depozyt”... W dzisiejszych czasach jest to rozmyślnie mylące wyjaśnienie, a to dlatego, iż sugeruje:
(a) że banknoty i monety stanowią pieniądz, zaś depozyty nie;
(b) że banki pożyczają pieniądze, które zostały stworzone gdzie indziej;
(c) że depozyty pojawiają się w banku głównie w wyniku składania ich w nim przez depozytariuszy w postaci banknotów i monet i tylko w niewielkim stopniu w następstwie udzielania przez banki pożyczek.
Były prezes zarządu Australijskiego Banku Rezerw, dr H.C. Coombs, 15 września 1954 roku podczas odczytu wygłoszonego na Uniwersytecie Queenslandzkim podał takie samo wyjaśnienie:
...wydatki mogą być finansowane z czterech źródeł (lub ich kombinacji):
(a) nowych oszczędności;
(b) zakumulowanych rezerw;
(c) pieniędzy pożyczonych z innych źródeł niż bank;
(d) pieniędzy pożyczonych z banku;
To ostatnie źródło różni się od trzech pierwszych, ponieważ kiedy pieniądze zostają pożyczone przez bank, przechodzą do rąk pożyczkobiorcy, lecz w czasie tej operacji niczyje zasoby się nie zmniejszają. Ilekroć więc bank pożycza pieniądze, następuje przyrost ogólnej ilości dostępnych w obiegu pieniędzy [podkreślenie autora artykułu].
Ostatecznie, bez jakichkolwiek wątpliwości, sprawa została wyjaśniona w bardzo ważnym artykule zatytułowanym „Źródła pieniądza” zamieszczonym w październikowym numerze magazynu Bank of New South Wales Review z roku 1978. Oto cytat z tego artykułu:
...Dziś w Australii, podobnie jak w większości pozostałych rozwiniętych krajów, całość pieniądza jest długiem systemu bankowego... Innym ważnym źródłem tworzenia pieniądza są banki.
...Kiedy bankier udziela klientowi kredytu poprzez debet, bank otwiera «konto» w swoich księgach i pozwala klientowi na pobieranie funduszy bez uprzedniego włożenia pieniędzy na to konto. Bank depozytuje na tym koncie jedynie narastający dług klienta. W przypadku pożyczek fundusze są depozytowane na kredyt klienta, co natychmiastowo powoduje przyrost ilości pieniędzy.
W każdym przypadku w wyniku udzielania przez bank pożyczek dostawa pieniędzy rośnie. Kiedy dług przerasta wkłady, ilość pieniądza w obiegu rośnie.
W swoim dziele Religion and the Rise of Capitalism (Religia i narodziny kapitalizmu) R.H. Tawney pisze:
Lichwa jest wbrew zasadom Pisma Świętego; jest wbrew Arystotelesowi; jest wbrew naturze, a jest tak, ponieważ pozwala żyć bez pracy; to kupczenie czasem, który jest własnością Boga, na korzyść niegodziwców; jest po to, aby ograbiać tych, którzy pożyczają i do których te dochody powinny należeć, jako że to oni czynią z niej dochodowy interes; sama w sobie jest niesprawiedliwością, jako że korzyści z pożyczania wynikające dla pożyczkobiorcy nie mogą przewyższać sumy, którą mu pożyczono; jest wbrew zasadom zdrowego prawa, ponieważ po udzieleniu pożyczki jej własność przechodzi na rzecz pożyczkobiorcy, czemuż więc pożyczkodawca ma prawo żądać opłat od człowieka, który używa tylko tego, co do niego w tym momencie należy?
CO MOŻNA W TEJ SPRAWIE ZROBIĆ?
To, co już teraz państwo wiecie, powinno rozwiać wszelkie wątpliwości wyrażone we wstępnych uwagach do tego artykułu. Jeśli ktoś zastanawiał się kiedykolwiek, dlaczego wszystko nie idzie ku lepszemu, zna już teraz jedną z odpowiedzi. Jedynie gdy Australijczycy przejmą pełną kontrolę nad australijska gospodarką, sprawy zaczną iść ku lepszemu.
Jest zasadniczą sprawą, abyśmy skończyli z:
• tworzeniem kredytu i obciążaniem pożyczek odsetkami przez prywatne banki;
• eksploatowaniem Australii przez pozostające pod obcymi wpływami żądne zysku „australijskie” banki;
• manipulowaniem walutą przez kombinatorów-spekulantów;
• wpływami Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Banku Światowego (prowadzonych przez niewybieralnych bankierów mianowanych przez finansjerę z zadaniem pilnowania ich własnych interesów).
Pieniądz jest środkiem wymiany, a nie bogactwem samym w sobie.
Społeczeństwo nie może się rozwijać, jeśli pieniądz zamiast cyrkulować w nim, przechodzić z rąk do rąk i być kierowanym tam, gdzie go rzeczywiście potrzeba, gromadzi się w kieszeniach garstki. Uczyńcie przy następnych wyborach przysługę sobie, swoim dzieciom i krajowi, pytając kandydata do parlamentu, na którego macie zamiar głosować, co ma zamiar zrobić w omówionej tu sprawie.
Raz jeszcze podkreślam, że są rozwiązania alternatywne, które sprawdziły się w latach 1820. na wyspie Guernsey (jedna z Wysp Normandzkich – patrz www.prolognet.qc.ca/clyde/Guernsey.html), które są obecnie demonstrowane w programie o nazwie Ithaca Hours emitowanym w Ithaca w stanie Nowy Jork w USA (www.lightlink.com/ithacahours).
Więcej informacji na temat obecnego systemu bankowego można znaleźć na mojej stronie internetowej pod adresem www.banks.web-page.net.
