KSYLITOL A OSTEOPOROZA

Kolejną korzyścią wynikającą ze spożywania ksylitolu jest rola, jaką ten związek odgrywa w przywracaniu normalnej konsystencji kości. Badania przeprowadzone w Finlandii na samicach szczurów z usuniętymi jajnikami dowodzą, że ksylitol przyczynił się do utrzymania gęstości kości. W kontrolnej grupie szczurów z usuniętymi jajnikami, której nie podawano ksylitolu, zarówno poziom estrogenu, jak i gęstość kości, gwałtownie spadły, natomiast u szczurów z usuniętymi jajnikami, którym podawano ksylitol, gęstość kości wzrosła.¹⁰ Okazało się również na przykładzie starszych wiekiem samców szczurów, że ksylitol przyczynił się w 10 procentach przypadków do przywrócenia związanej z wiekiem utraty masy kości.¹¹

W nie mającym precedensu zdecydowanym oświadczeniu fińscy uczeni zalecili stosowanie ksylitolu w leczeniu ludzi. Rekomendowaną przez nich dawką jest 40 gramów dziennie! Naukowcy przypuszczają, że zdolność ksylitolu do wzmacniania kości wynika z tego, że stymuluje on wchłanianie wapnia w jelitach. Włączenie ksylitolu do diety jest z pewnością przyjemnym sposobem czerpania korzyści polegających na wzmocnieniu kośćca i innych dobrodziejstwach przyczyniających się do poprawy stanu zdrowia.

 

KSYLITOL A INSULINOOPORNOŚĆ, NADCIŚNIENIE CUKRZYCOWE I NIERÓWNOWAGA HORMONALNA

Spożywanie cukru i innych oczyszczonych węglowodanów powoduje gwałtowne wydzielanie glukozy lub cukru do krwi. W reakcji na to trzustka wydziela insulinę, aby skierować glukozę do komórek, gdzie ulega ona przetworzeniu na energię. Nadmiar glukozy wywołuje w organizmie stres i po pewnym czasie słabnie reakcja komórek na insulinę. Stan taki, zwany insulinoopornością, stanowi potężny problem i szacuje się, że połowa Amerykanów cierpi na tę dolegliwość. Insulinooporność wiąże się z zaburzeniami w poziomach cholesterolu i trójglicerydów, nadciśnieniem, zwiększonym ryzykiem zawału serca oraz cukrzycą.

Narastanie od połowy XX wieku liczby przypadków cukrzycy typu 2 ma bezpośredni związek ze wzrostem konsumpcji cukru. Długoterminowe badania, którymi objęto ponad 65 000 kobiet, wykazały, że wysokocukrowa dieta o małej zawartości błonnika zwiększa ryzyko zapadnięcia na cukrzycę typu 2 o 250 procent. W ramach innych niedawno przeprowadzonych badań ustalono, że nadmierne spożywanie cukru stanowi samo w sobie najważniejszy czynnik ryzyka zawału serca, zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Szacuje się, że spożywanie cukru może być odpowiedzialne za ponad 150 000 przedwczesnych zejść śmiertelnych rocznie w samych Stanach Zjednoczonych.¹²

W ramach wielu powtarzalnych badań klinicznych wykazano, że metabolizm ksylitolu przebiega bardzo wolno. W rzeczywistości na indeksie cukrowym, który obrazuje prędkość wchłaniania pożywienia do krwi, cukier ma wskaźnik 100, zaś ksylitol zaledwie siedem! Ksylitol stanowi naturalny stabilizator insuliny i nie powoduje żadnego z nagłych przyrostów oraz spadków poziomu tego hormonu, które występują w przypadku cukru. Ksylitol pomaga de facto w powstrzymywaniu łaknienia cukru i węglowodanów. Żywność słodzona ksylitolem nie powoduje przyrostu poziomu insuliny, co czyni zeń doskonały słodzik dla ludzi dotkniętych cukrzycą, jak również dla tych, którzy pragną zrzucić nadmiar wagi. Wśród naukowców i lekarzy geriatrów narasta przeświadczenie, że utrzymanie niskiego poziomu insuliny jest kluczowym czynnikiem programu przeciwdziałania przedwczesnemu starzeniu się.

Insulinooporność odgrywa również dużą rolę w braku równowagi hormonalnej, w tym tej będącej przyczyną raka piersi. Wysoki poziom insuliny powoduje zwiększone wytwarzanie estrogenu, co prowadzi do estrogenowej dominacji i zakłóca proces normalnego jajeczkowania. Insulinooporność stanowi główną przyczynę narastającego problemu hormonalnego o nazwie zespół wielotorbieli jajnikowej (polycystic ovarian syndrome; w skrócie PCOS). PCOS powoduje brak jajeczkowania, co oznacza, że normalny proces cyklicznego wytwarzania estrogenu, a następnie progesteronu, ustaje lub staje się ułomny. Insulina stymuluje jajniki do wytwarzania głównie męskich hormonów, co w połączeniu z wyższymi poziomami insuliny i glukozy zwiększa masę ciała w okolicach pasa i daje typ organizmu bardzo podatny na raka piersi. Oznaki tego, że organizm jest wystawiany na zbyt wysokie dawki męskich hormonów, to trądzik, utrata włosów na głowie i zwiększone owłosienie reszty ciała. Obniżenie poziomu insuliny jest istotne nie tylko w leczeniu PCOS, ale rozwiązuje również cały szereg innych powikłań wynikających z braku równowagi hormonalnej, w tym tych, które prowadzą do raka piersi.¹³

Dr John Lee, autor książki What Your Doctor May Not Tell You About Breast Cancer (To, czego ci twój lekarz może nie powiedzieć o raku piersi), tak wyjaśnia związek między insulinoopornością i rakiem piersi:

 

Przekarmianie się małowartościową żywnością czyni z nas osobę otyłą. Zwiększona ilość tłuszczu i brak ćwiczeń fizycznych prowadzą do insulinooporności. Insulinooporność prowadzi z kolei do zwiększenia łaknienia cukrowych węglowodanów, aby generować energię dla organizmu. W wyniku zwiększonego spożycia węglowodanów wyzwalana jest większa ilość insuliny, co prowadzi do jeszcze większej nadwagi. Większa ilość tłuszczu prowadzi do zwiększonej ilości estrogenu, a ten z kolei do wcześniejszego wykształcenia piersi i przedwczesnej menstruacji. Wcześniejsze zapoczątkowanie menstruacji prowadzi do zwiększonej liczby cykli jajeczkowania i większego wystawienia organizmu na działanie estrogenów bez odpowiedniej ilości progesteronu. Zwiększenie okresu wystawienia organizmu na działanie estrogenów zwiększa ryzyko raka piersi.

Jednocześnie zwiększone spożycie prostych węglowodanów prowadzi w połączeniu z insulinoopornością do zespołu wielotorbieli jajników i braku owulacji w czasie cykli miesiączkowych, co wywołuje nadmierną produkcję androgenów i estrogenów przy jednoczesnym braku właściwej ilości progesteronu. Nadmierna produkcja estrogenu przy braku wytwarzania progesteronu prowadzi do dominacji estrogenu i wzrostu ryzyka zachorowania na raka piersi. Stosowanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych zwiększa insulinooporność, co jeszcze bardziej zaostrza wyżej wymienione dolegliwości.¹⁴

 

Stosowanie ksylitolu zamiast cukru oraz ograniczenie spożycia oczyszczonych węglowodanów znacznie podwyższających ilość glukozy we krwi obniża nie tylko ryzyko PCOS, ale również torbieli, mięśniaków, gruczolistości, PMS (premenstrual syndrome – syndrom przedmiesiączkowy), uderzeń gorąca, przybierania na wadze i depresji.

 

BEZPIECZNIEJSZY SŁODZIK

Zwiększona konsumpcja cukru zdegenerowała kulturę Zachodu, wtrącając ją w otchłań wypełnioną coraz większą liczbą chorób, z których wiele doprowadza system ochrony zdrowia do ogromnych napięć. W końcu mamy odpowiedź na nasze wspólne modły o coś prawdziwie zdrowego, co jest jednocześnie w stanie zadowolić nasze pragnienie słodyczy. Ponad 1500 badań naukowych dowiodło, że im więcej spożywamy ksylitolu, tym bardziej jesteśmy w stanie wyeliminować łaknienie cukru, ograniczyć poziom insuliny w organizmie i zalkalizować go. To wielka pomoc na drodze ku dobremu zdrowiu i długiemu życiu.

Wyobraźcie sobie państwo ten brak wyrzutów sumienia, kiedy dobieramy się do osłodzonego ksylitolem czekoladowego tortu. A co powiecie, państwo, na zwiększenie gęstości swoich kości poprzez rozkoszowanie się ulubionym gorącym napojem osłodzonym łyżką kryształków ksylitolu lub świadomość tego, że żując gumę zawierającą ksylitol zapobiegamy ubytkom w zębach i zapaleniu ozębnej?

Stosując ksylitol możemy mieć uczucie słodyczy w ustach i jednocześnie leczyć swoje zęby.

 

 

O autorce:

Sherrill Sellman jest psychoterapeutką, wykładowcą, promotorem zdrowia kobiecego i autorką bestsellera Hormone Heresy: What Women MUST Know About Their Hormones (Hormonalna herezja – co kobiety MUSZĄ wiedzieć o swoich hormonach) dostępnego obecnie w poprawionym i uzupełnionym czwartym wydaniu. Współpracuje jako autorka artykułów z wieloma międzynarodowymi magazynami w sprawach zdrowia kobiecego. Jej bezpłatny miesięcznik HormoneWise e-Digest jest dostępny poprzez jej stronę internetową: www.ssellman.com. Z Sherrill skontaktować się można za pośrednictwem poczty elektronicznej: ‹golight@earthlink.net›. Zainteresowani jej książką mogą nabyć ją poprzez jej stronę internetową.

 

Przełożył Jerzy Florczykowski

 

Przypisy:

 1. Viktor Zeines, Healthy Mouth, Healthy Body (Zdrowe usta – zdrowe ciało), Kensington Publishing Corporation, 2000, str. 55.

 2. Jak wyżej, str. 29.

 3. B.B. Beiswanger, A.E. Boneta, M.S. Mau, B.P. Katz, H.M. Proskin, G.K. Stookey, „The Effect of chewing sugar-free gum after meals on clinical caries incidence” („Wpływ żucia po posiłkach wolnej od cukru gumy na występowanie schorzeń”), Journal of American Dental Association, nr 129, 1998, str. 1623–1626.

 4. Catherine Hayes, „The effect of non-cariogenic sweeteners on prevention of dental caries: A review of evidence” („Wpływ słodzików nie mających chorobotwórczych skutków na zapobieganie przypadkom stomatologicznym – przegląd zgromadzonych danych”), Harvard School of Dental Medicine.

 5. „How Xylitol-containing Products Affect Cariogenic Bacteria” („Jak produkty zawierające ksylitol wpływają na bakterie chorobotwórcze”), Journal of American Dental Association, kwiecień 2000.

 6. Journal of American Geriatrics Society, 2002, 50.

 7. M. Luotonen, M. Uhari, L. Aitola i inni, „Recurrent otitis media during infancy and linguistic skills at the age of nine years” („Nawrotowe zapalenie ucha środkowego w okresie niemowlęcym a zdolności lingwistyczne w wieku lat dziewięciu”), Pediatr. Infect. Journal, nr 15, 1996, str. 854–858.

 8. K.E. Bennett, M.P. Haggard, P.A. Silva, I.A. Stewart, „Behaviour and development effects of otitis media with the effusion into the teens” („Behawioralne i rozwojowe wpływy zapalenia ucha środkowego z wlewami u nastolatków”), Arch. Dis. Child, nr 85 (2), sierpień 2001, str. 91–95.

 9. Patrz strona internetowa http://www.nasal-xylitol.com.

10. M. Svanberg, P. Mattila, M. Knuttila, „Dietary xylitol retards the ovariecomy-induced increase of bone turnover in rats” („Doustne podawanie ksylitolu szczurom odwraca wywołane usunięciem ich jajników rozrzedzenie kości”), Calcif. Tissue Int., nr 60, str. 462–466.

11. P. Mattila, M. Svanberg, M. Knuttila, „Increased bone volume and bone mineral content in xylitol-fed aged rats” („Zwiększenie masy kostnej i zawartości soli mineralnych w kościach u starych szczurów karmionych ksylitoloem”), Gerontology, nr 47, 2001, str. 300–305.

12. „Carbohydrates: The Good, the Bad, and the Ugly” („Węglowodany – dobro, zło i brzydota”), Dr James Whittaker Newsletter, vol. 13, nr 4, kwiecień 2000.

13. John Lee, What Your Doctor May Not Tell You About Breast Cancer (To, czego ci twój lekarz może nie powiedzieć o raku piersi), Warner Books, 2002, str. 61.

14. Jak wyżej, str. 62.